Γιατί οι ερευνητές δυσκολεύονται στο να προσδιορίσουν το φύλο των δεινοσαύρων

Αυτά τα τεράστια, συναρπαστικά, προϊστορικά θηρία θα αποτελούν πάντα μεγάλο πόλο έλξης για τα μουσεία και τις εκθέσεις σε όλο τον κόσμο και ο τομέας της αρχαιολογίας συνεχίζει να κάνει τακτικά νέες ανακαλύψεις δεινοσαύρων.

Ένα απολίθωμα που αποκαλύφθηκε το 2018 ανήκε σε ένα νέο είδος δεινοσαύρου με την ονομασία Stegouros elengassen, ο οποίος είχε μια οστέινη ουρά που έμοιαζε κάπως με αυτή ενός κροταλία.

Φαινομενικά ήταν ένα όπλο που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο που είχε παρατηρηθεί στο παρελθόν σε δεινόσαυρο. Υπάρχουν ακόμα τόσα πολλά να μάθουμε γι’ αυτούς τους αινιγματικούς γίγαντες από μια εποχή που έχει περάσει προ πολλού. Αποτελούν μια μοναδικά δύσκολη μελέτη περίπτωσης. Για παράδειγμα, ο προσδιορισμός του φύλου των απολιθωμάτων είναι ιδιαίτερα δύσκολος.

Τα αναπαραγωγικά όργανα των δεινοσαύρων δεν απολιθώνονται

Τα αναπαραγωγικά όργανα των δεινοσαύρων δεν έχουν ανακαλυφθεί ποτέ, αναφέρει το BBC Earth, σύμφωνα με το grunge.com. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τέτοια όργανα (όπως και όλα τα άλλα) θα σχηματίζονταν από μαλακό, σαρκώδες υλικό που θα είχε χαθεί σύντομα μετά τον θάνατο του ίδιου του δεινόσαυρου. Σύμφωνα με το Αυστραλιανό Μουσείο, απολιθωμένα στοιχεία τέτοιων υλικών θα ήταν πράγματι πολύ σπάνια, καθώς μόνο τα πιο σκληρά υπολείμματα όπως τα δόντια και τα οστά τείνουν να απολιθώνονται.

Είναι πιθανό οι δεινόσαυροι (τουλάχιστον, ορισμένα είδη) να είχαν κλοάκα (το οπίσθιο στόμιο που χρησιμεύει ως το μοναδικό άνοιγμα για το πεπτικό, το αναπαραγωγικό και το ουροποιητικό σύστημα πολλών σπονδυλωτών ζώων) αντί για τέτοια όργανα, όπως εξηγεί περαιτέρω το BBC Earth. Η αναπαραγωγή με αυτόν τον τρόπο θα σήμαινε ότι δεν είχαν ή δεν χρειάζονταν αναπαραγωγικά όργανα εξαρχής.

Αυτό επιτείνει το ζήτημα του προσδιορισμού του φύλου των απολιθωμένων λειψάνων, μαζί με το γεγονός ότι ο σεξουαλικός διμορφισμός δεν είχε αποδειχθεί οριστικά ότι υπήρχε σε είδη δεινοσαύρων, όπως σημειώνει το National Geographic. Ουσιαστικά, τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα συγκεκριμένα δείγματα είναι αρσενικά ή θηλυκά θα μπορούσαν ρεαλιστικά να βρεθούν μόνο στα οστά.

Τα οστά των δεινοσαύρων παρέχουν κάποιες πληροφορίες

Η παλαιοντολόγος Anusuya Chinsamy αναφέρει ότι το μεσοζωικό πτηνό Confuciusornis sanctus bird, το οποίο έζησε κατά την εποχή των δεινοσαύρων, φαίνεται να μοιράζεται ένα κοινό χαρακτηριστικό με πολλά από τα σημερινά πτηνά. Το αρσενικό πουλί φέρεται να είχε μεγάλα και περίτεχνα φτερά ουράς που δεν είχε το θηλυκό, όπως διερευνάται στην εργασία «Gender identification of the Mesozoic bird Confuciusornis sanctus».

Σύμφωνα με την εργασία, αυτή η σημαντική ανακάλυψη επιτεύχθηκε μέσω «της ανακάλυψης μυελικού οστού, ενός ιστού μοναδικού για τα αναπαραγωγικά ενεργά θηλυκά πτηνά, σε ένα δείγμα που στερείται αυτών των φτερών». Αυτό το οστό, σύμφωνα με πληροφορίες, βοήθησε στην ανάπτυξη των αυγών και χρησίμευσε ως «δεξαμενή ασβεστίου, μια προσαρμογή για να αντισταθμίσει τα λεπτότοιχα οστά των πτηνών».

Η δυσκολία, όσον αφορά άλλους δεινόσαυρους, είναι να ανακαλύψει κανείς παρόμοιες μεθόδους για τον προσδιορισμό του φύλου άλλων ειδών. Όπως αναφέρει το Discover, το γεγονός ότι η μέθοδος αυτή δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί με αρσενικούς δεινόσαυρους, καθώς και η έλλειψη απολιθωμάτων εξ αρχής (ιδίως εκείνων που είναι αρκετά πλήρη για να εργαστούν), σημαίνει ότι τα φύλα των δεινοσαύρων θα συνεχίσουν να αποτελούν συνεχή πονοκέφαλο για τους αρχαιολόγους. Όπως συμβαίνει όμως με όλα τα άλλα που αφορούν αυτά τα υπέροχα πλάσματα, τα μυστικά ξεκλειδώνονται σταδιακά.