Του Παντελή Ζουμπούλη*
Σε μία χρονιά που επικρατεί ο απόλυτος παραλογισμός στον Αρη (4 προπονητές σε 19 αγωνιστικές!), είναι μάταιο να ψάχνει κανείς αν ήταν σωστή ή λανθασμένη η απόφαση της διοίκησης να δώσει το "χρίσμα" στον Γιάννη Μιχαλήτσο.
Ο Μιχαλήτσος επιστρατρεύεται για 5η φορά να βγάλει το "φίδι από την τρύπα", στη λογική του ότι απέτυχαν όλα τα προηγούμενα πειράματα στον
πάγκο της ομάδας. Η περίπτωση Λεμονή δεν προχώρησε, αφενός λόγω κασέ και αφετέρου γιατί δεν έχει "μυρωδιά" από τα αποδυτήρια, αλλά και του περίγυρου της ομάδας. Είναι σημαντικό να τα αφουγκράζεται κανείς αυτά στον Αρη, ώστε να ελπίζει ότι θα αντέξει, φέτος που είναι μία χρονιά
ειδικών συνθηκών. Που τίποτα δεν "στήθηκε" σωστά από το περασμένο καλοκαίρι. Δεν έχει νόημα να αναμοχλεύουμε τα παλιά όμως, γιατί δεν υπάρχει χρόνος. Η βαθμολογική κατάσταση του Αρη πιέζει αφόρητα...
Δεδομένων των συνθηκών "εντός και εκτός" Αρη, οποιοσδήποτε προπονητής κι αν ερχόταν θα ήταν ρίσκο. Για τον Αρη αλλά και τον προπονητή, για
να λέμε όλη την αλήθεια. Ειδικά τούτες τις στιγμές, η λογική πάει περίπατο στον Αρη. Γιατί απλούστατα, αυτοί που διαχειρίζονται τις τύχες του συλλόγου δεν διαθέτουν παραγοντική εμπειρία. Και επομένως ποδοσφαιρική λογική. Επιλέχθηκαν, άλλωστε, προκειμένου να εξυπηρετησουν κυρίως τα ανοικτά δικαστικά ζητήματα του συλλόγου (άρθρο 99). Μόνο ο Σπυρίδων έχει ποδοσφαιρική λογική, αλλά του λείπει η παραγοντική εμπειρία.
Από εδώ και πέρα θα μετρήσουν άλλα πράγματα. Η... καρδιά, για παράδειγμα. Το φιλότιμο των παικτών. Ο εγωισμός τους. Το πάθος και ο τσαμπουκάς τους. Για να το πούμε πιο λαϊκά: Εχουν οι παίκτες του Αρη τα κότσια να αντιστρέψουν την κατάσταση; Αν ναι, ας το αποδείξουν. Ας παίξουν σαν... οπαδοί στα 11 ματς που απομένουν και όχι μόνο την Κυριακή. Τόσο δύσκολο τους είναι; Και με ολίγη... άγνοια κινδύνου. Γιατί, δεν είναι μόνο θέμα προπονητή από εδώ και πέρα, ούτε λογικής...
Σε μία χρονιά που επικρατεί ο απόλυτος παραλογισμός στον Αρη (4 προπονητές σε 19 αγωνιστικές!), είναι μάταιο να ψάχνει κανείς αν ήταν σωστή ή λανθασμένη η απόφαση της διοίκησης να δώσει το "χρίσμα" στον Γιάννη Μιχαλήτσο.
Ο Μιχαλήτσος επιστρατρεύεται για 5η φορά να βγάλει το "φίδι από την τρύπα", στη λογική του ότι απέτυχαν όλα τα προηγούμενα πειράματα στον
πάγκο της ομάδας. Η περίπτωση Λεμονή δεν προχώρησε, αφενός λόγω κασέ και αφετέρου γιατί δεν έχει "μυρωδιά" από τα αποδυτήρια, αλλά και του περίγυρου της ομάδας. Είναι σημαντικό να τα αφουγκράζεται κανείς αυτά στον Αρη, ώστε να ελπίζει ότι θα αντέξει, φέτος που είναι μία χρονιά
ειδικών συνθηκών. Που τίποτα δεν "στήθηκε" σωστά από το περασμένο καλοκαίρι. Δεν έχει νόημα να αναμοχλεύουμε τα παλιά όμως, γιατί δεν υπάρχει χρόνος. Η βαθμολογική κατάσταση του Αρη πιέζει αφόρητα...
Δεδομένων των συνθηκών "εντός και εκτός" Αρη, οποιοσδήποτε προπονητής κι αν ερχόταν θα ήταν ρίσκο. Για τον Αρη αλλά και τον προπονητή, για
να λέμε όλη την αλήθεια. Ειδικά τούτες τις στιγμές, η λογική πάει περίπατο στον Αρη. Γιατί απλούστατα, αυτοί που διαχειρίζονται τις τύχες του συλλόγου δεν διαθέτουν παραγοντική εμπειρία. Και επομένως ποδοσφαιρική λογική. Επιλέχθηκαν, άλλωστε, προκειμένου να εξυπηρετησουν κυρίως τα ανοικτά δικαστικά ζητήματα του συλλόγου (άρθρο 99). Μόνο ο Σπυρίδων έχει ποδοσφαιρική λογική, αλλά του λείπει η παραγοντική εμπειρία.
Από εδώ και πέρα θα μετρήσουν άλλα πράγματα. Η... καρδιά, για παράδειγμα. Το φιλότιμο των παικτών. Ο εγωισμός τους. Το πάθος και ο τσαμπουκάς τους. Για να το πούμε πιο λαϊκά: Εχουν οι παίκτες του Αρη τα κότσια να αντιστρέψουν την κατάσταση; Αν ναι, ας το αποδείξουν. Ας παίξουν σαν... οπαδοί στα 11 ματς που απομένουν και όχι μόνο την Κυριακή. Τόσο δύσκολο τους είναι; Και με ολίγη... άγνοια κινδύνου. Γιατί, δεν είναι μόνο θέμα προπονητή από εδώ και πέρα, ούτε λογικής...
* Του Παντελή Ζουμπούλη στο sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ