«Οι δημόσιοι υπάλληλοι προσφέρουν, είναι φιλότιμοι. Δεν είναι άχρηστοι». Είναι εργαζόμενοι πολλοί από τους οποίους συνεχίζουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες και μετά το τέλος του ωραρίου τους. Και μάλιστα το κάνουν εθελοντικά και αφιλοκερδώς. Κάποιοι παραδίδουν δωρεάν μαθήματα σε μαθητές. Αλλοι πάλι συμμετέχουν σε αποστολές, προκειμένου να προσφέρουν νοσηλευτική και ιατρική βοήθεια σε κατοίκους ακριτικών περιοχών.
Το πρωί διδάσκει γερμανικά σε παιδιά γυμνασίου. Το απόγευμα αναλαμβάνει τον ρόλο της δασκάλας, αυτή τη φορά όμως απέναντί της δεν έχει γυμνασιόπαιδα αλλά ενήλικους μετανάστες, στους οποίους μαθαίνει ελληνικά.
Η Βιργινία Σπυράτου είναι διορισμένη καθηγήτρια σε σχολείο στο Ιλιον τα τελευταία περίπου έξι χρόνια.
Ωστόσο, με το τέλος του σχολικού ωραρίου, δεν σταματά και η δουλειά της, αφού δύο ώρες την εβδομάδα κάνει μάθημα ελληνικών στο Στέκι Μεταναστών ως μέλος της ομάδας «Πίσω Θρανία».
«Δίνουμε σε αυτούς τους ανθρώπους τα εφόδια να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες και τις απαιτήσεις της ελληνικής κοινωνίας, να βρουν δουλειά, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους», τονίζει η εκπαιδευτικός.
Η εθελοντική αυτή δράση της ίδιας αλλά και δεκάδων άλλων συναδέλφων της είναι, όπως δηλώνει, μία απάντηση και σε όσους κατηγορούν τους δημόσιους υπαλλήλους για τα πάντα.
«Είναι άδικο για την πλειονότητα των εκπαιδευτικών στα δημόσια σχολεία. Οι περισσότεροι δεν είμαστε οι "κακοί" δημόσιοι υπάλληλοι, όπως θέλουν να λένε, αντίθετα οι πιο πολλοί είμαστε εργαζόμενοι με χαμηλούς μισθούς».
Ο Δημήτρης Παπατσίμπας είναι δημόσιος υπάλληλος και εργαζόταν ως νοσηλευτής για εννέα χρόνια στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία». Τους τελευταίους μήνες έχει πάρει μετάθεση για το Γενικό Νοσοκομείο της Αρτας.
Το γεγονός ότι έφυγε από την Αθήνα, όμως, δεν τον εμποδίζει να συνεχίσει την εθελοντική του δράση, σε αντίθεση με τα όσα λέγονται για τους δημοσίους υπαλλήλους.
Από τον περασμένο Φεβρουάριο, ο Δημήτρης παίρνει μέρος στις αποστολές που πραγματοποιεί σε απομακρυσμένα μέρη της Ελλάδας ο Σύλλογος Φίλων Κοινωνικής Παιδιατρικής «Ανοιχτή Αγκαλιά».
Η πρώτη αποστολή στην οποία συμμετείχε ήταν στα Πομακοχώρια της Ξάνθης. «Δεν περιγράφεται το συναίσθημα όταν βοηθάς τον άλλο, πόσω μάλλον όταν αυτός είναι ένα παιδί», λέει ο νοσηλευτής.
Μαζί με τον Δημήτρη, 140 γιατροί διαφόρων ειδικοτήτων και νοσηλευτές παίρνουν μέρος στις αποστολές της «Ανοιχτής Αγκαλιάς».
Σκοπός τους είναι να παρέχουν τις ιατρικές υπηρεσίες πρωτίστως σε παιδιά που ζουν σε ακριτικές περιοχές.
«Μετράμε το ύψος, το βάρος, βλέπουμε αν τα παιδιά χρειάζονται περαιτέρω ιατροφαρμακευτική φροντίδα και παραπέμπουμε τους γονείς στις ανάλογες ειδικότητες».
Αλλες δύο αποστολές ακολούθησαν την πρώτη, στην Αμοργό και στη Νίσυρο. Για να μπορεί, όμως, να συμμετέχει, χωρίς να δημιουργεί πρόβλημα στην υπηρεσία του, παίρνει μέρος της κανονικής του άδειας, όποτε χρειάζεται να φύγει.
«Δεν θέλω να παίρνω ειδικές άδειες. Αξιοποιώ την καλοκαιρινή μου άδεια για κάτι το οποίο με ευχαριστεί και πραγματικά αξίζει».
Η φιλόλογος Ελένη Βαρδακαστάνη εργάζεται σε δημόσιο σχολείο στο Περιστέρι. Η καθηγήτρια δεν σταματάει να μεταδίδει γνώσεις και πληροφορίες στα παιδιά όταν τελειώνει το ωράριο του σχολείου, γύρω στις δύο το μεσημέρι. Το πρόγραμμά της εδώ και 12 χρόνια συνεχίζεται έως αργά το απόγευμα. Πηγαίνει σε ένα από τα σπίτια του Χαμόγελου του Παιδιού, στο Μοσχάτο, και βοηθάει αφιλοκερδώς στη μελέτη των παιδιών που φιλοξενούνται εκεί.
«Μένω έως τις έξι - επτά το απόγευμα, ανάλογα με τις ανάγκες των παιδιών», λέει κάνοντας μια μικρή διακοπή από το διάβασμα των παιδιών για να μιλήσει στα «ΝΕΑ». Φέτος μάλιστα ταλαιπωρείται λόγω των συχνών απεργιών των μέσων μεταφοράς διότι δεν διαθέτει αυτοκίνητο. Οπως όμως λέει, πάντα βρίσκει τρόπο να βρίσκεται κοντά στα παιδιά. Η βοήθεια που προσφέρει σε παιδιά του γυμνασίου στο Χαμόγελο του Παιδιού δεν είναι μόνο στα φιλολογικά, αλλά σε όλα τα μαθήματα, «όπου έχουν ανάγκη».
Η φιλόλογος αφιερώνει καθημερινά τον ελεύθερο χρόνο της για το διάβασμα των παιδιών της οργάνωσης, όπως όλοι το τελευταίο διάστημα όμως ακούει τις κατηγορίες που εκτοξεύονται για τους δημοσίους υπαλλήλους. Θεωρεί ότι η επίθεση «είναι άδικη για την πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Δεν ισχύει αυτό που ακούγεται, δηλαδή ότι είμαστε όλοι άχρηστοι. Κατά τη γνώμη μου οι περισσότεροι προσφέρουν. Και όχι μόνο στον χώρο της εκπαίδευσης, αλλά και σε άλλους τομείς του Δημοσίου». Και συνεχίζει: «Υπάρχει η άποψη ότι παίρνουμε πολλά λεφτά. Κάτι που δεν ισχύει. Οι εκπαιδευτικοί είναι ίσως οι πιο χαμηλά αμειβόμενοι του Δημοσίου». Υπάρχουν πάρα πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι που κάνουν καλά τη δουλειά τους, σημειώνει και γι' αυτό διαφωνεί με τη γενίκευση «όλοι οι δημόσιοι στον Καιάδα».
Το καλοκαίρι οι περισσότεροι καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης που εργάζονται στα δημόσια σχολεία κάνουν διακοπές. Μία ομάδα καθηγητών από τη Χίο ωστόσο επέλεξε να περάσει το καλοκαίρι διαφορετικά. Από την 1η Ιουλίου οι εκπαιδευτικοί παρείχαν δωρεάν διδακτική στήριξη στους μαθητές που πλέον φοιτούν στη Γ' Λυκείου.
Στόχος τους ήταν να προετοιμάσουν τα παιδιά για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις, αλλά και να βοηθήσουν τις οικογένειές τους να εξοικονομήσουν χρήματα, αφού έτσι θα απέφευγαν τα φροντιστήρια εν μέσω κρίσης.
Η προσπάθεια της ομάδας καθηγητών που έχει το όνομα «Εθελοντική Ομάδα Καθηγητών Χίου - Αλλήλων Ενεκα» δεν σταμάτησε εκεί καθώς θα συνεχίζεται όλο το χρόνο. Οι εκπαιδευτικοί, μετά το τέλος του κανονικού ωραρίου τους στο σχολείο, προσφέρουν φροντιστηριακά μαθήματα στους μαθητές όλων των τάξεων του Λυκείου. Συνολικά 256 μαθητές παρακολουθούν τα δωρεάν μαθήματα. Εμπνευστές της ομάδας είναι ο φιλόλογος Λεωνίδας Πυργάρης και ο θεολόγος Δημήτρης Μπεκριδάκης.
Κέρδος έχουν και οι δύο πλευρές, προσθέτουν. Ωφελούνται τα παιδιά αλλά και οι οικογένειές τους - «είναι μία περίοδος που ο κόσμος δυσκολεύεται και δεν έχει χρήματα. Ωφελούμαστε κι εμείς. Υπάρχουν συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι χαίρονται που μπορούν να διδάξουν ξανά. Ή αδιόριστοι που κάνουν άλλες δουλειές», λέει ο φιλόλογος. Συνολικά 50-60 εκπαιδευτικοί προσφέρουν δωρεάν βοήθεια στους μαθητές.
Ο θεολόγος Δημήτρης Μπεκριδάκης τονίζει πως και φέτος η ανταπόκριση είναι μεγάλη. «Προφανώς υπάρχουν παιδιά που εάν δεν γινόταν αυτή η προσπάθεια ή δεν θα είχαν καμία βοήθεια ή θα πλήρωναν φροντιστήρια». Συμπληρώνει δε ότι πολλοί είναι οι γονείς που τους συγχαίρουν για την πρωτοβουλία.
Για τις κατηγορίες που δέχονται το τελευταίο διάστημα οι δημόσιοι υπάλληλοι, πως ούτε λίγο ούτε πολύ ευθύνονται για... όλα τα κακά της χώρας, ο φιλόλογος τονίζει πως δεν είναι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι ίδιοι.
«Σε όλα τα πόστα του Δημοσίου υπάρχει ο δημόσιος υπάλληλος που θα μείνει παραπάνω ώρα, που θα εργαστεί παραπάνω. Υπάρχει όμως και ο οκνηρός και ο ασύδοτος. Κάποια στιγμή το σύστημα θα πρέπει αυτούς να τους βάλει στη θέση τους. Σκεφτείτε μόνο αυτό: εγώ είμαι 25 χρόνια καθηγητής. Ποτέ όμως δεν ήρθε ένας άνθρωπος να μου χτυπήσει την πόρτα στο σχολείο και να με ελέγξει. Το ίδιο δυστυχώς γινόταν παντού στο Δημόσιο...».
Ο κ. Μπεκριδάκης λέει πως σίγουρα στο Δημόσιο υπάρχει και η καλή πλευρά. «Αυτή όμως ούτε καν υποσημειώνεται, ειδικά το τελευταίο διάστημα. Κατά τη γνώμη μου αυτός που κάνει κάτι καλό θα πρέπει να επιβραβεύεται κι αυτός που κάνει κάτι κακό να στηλιτεύεται. Δεν θα πρέπει να γενικεύουμε».
Για μας είναι όλα μαζί. Οπως στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης και στη Βρετανική Βιβλιοθήκη. Δεν είναι ένας αποστειρωμένος χώρος, όπου πάει ο ακαδημαϊκός να διαβάσει και κάνεις ησυχία.
Εσείς μόνο κτίρια δίνετε;
Μα τα βιβλία υπάρχουν. Ολόκληροι θησαυροί υπάρχουν. Εμείς παραδίδουμε την υποδομή της Βιβλιοθήκης, της Λυρικής Σκηνής και του πάρκου. Ενα τριπλό έργο.
Και από εμάς τι ζητάτε. Από τους Ελληνες δηλαδή.
Αξιοκρατία και σεβασμό στο μεγάλο έργο.
Αξιοκρατία; Θέλετε να γίνετε πιο σαφής;
Να φροντίσετε ώστε να αναλάβουν οι καλύτεροι τη Βιβλιοθήκη, τη Λυρική Σκηνή και το πάρκο. Στη Σαγκάη, για παράδειγμα, η βιβλιοθήκη είναι ανοιχτή όλες τις ώρες, όλες τις ημέρες. Δεν κλείνει ούτε τα βράδια. Αυτό πρέπει να γίνει και εδώ.
Αυτά τα έργα τα αποφασίσατε πριν από την κρίση. Αν τα αποφασίζατε σήμερα τι θα κάνατε; Σχολεία και νοσοκομεία;
Μα κάνουμε και αυτά τα έργα. Εχουμε δώσει 150 εκατομμύρια στην Ελλάδα και έχουμε χτίσει σχολεία, εντατικές...
Σας ρωτώ γιατί για κάποιους μπορεί να φαντάζει πολυτέλεια η δημιουργία μιας όπερας αυτή την εποχή.
Η Βιβλιοθήκη, η Λυρική Σκηνή είναι εθνικά αγαθά. Δίνει και μια ελπίδα αυτό το έργο ότι υπάρχει μέλλον. Ο χώρος όταν ανυψωθεί θα είναι σαν να ενώνεις την Ακρόπολη και τη θάλασσα. Το μέλλον με το παρόν. Είναι μοναδικό. Στην Αμερική, στην κρίση του '29 χτίστηκε όλη η υποδομή. Γέφυρες, ουρανοξύστες, νοσοκομεία. Το πιο εύκολο πράγμα είναι να πεις κατεβάζω ρολά και δεν κάνω τίποτα.
Τι πάρκο έχετε στο μυαλό σας;
Ενα τεράστιο πάρκο με μονοπάτια, χώρους άθλησης, ξεκούρασης, συναυλίας και με ελληνικά φυτά βέβαια. Εμείς θα το ετοιμάσουμε, το καθήκον της ελληνικής Πολιτείας είναι να το κρατήσει φωτεινό και καθαρό.
Είχατε πάει ποτέ στον Ιππόδρομο;
Μια φορά πολύ παλιά. Μαθητής, πήγαινα στο «Γ. Καραϊσκάκης» και πέρασα.
Εδώ τελειώσατε το σχολείο;
Ναι. Και από τότε έρχομαι μόνο τα καλοκαίρια. Δύο μήνες, τρεις μήνες. Πλέον έχω και γραφείο εδώ, δουλεύω, μαθαίνουν και τα παιδιά τη χώρα τους.
Πόσο είναι τα παιδιά σας;
Μικρά, 7, 4 και σχεδόν 2 ετών.
Μιλούν ελληνικά;
Υποχρεωτικά (γέλια). Μία φορά την εβδομάδα στη Νέα Υόρκη πηγαίνουν στο απογευματινό ελληνικό σχολείο, αλλά και στο σπίτι εγώ και η γυναίκα μου τους μιλάμε μόνο ελληνικά.
Τα έργα από την παραλιακή λεωφόρο μέχρι τη θάλασσα που πρέπει να γίνουν από το κράτος, θα έχουν ολοκληρωθεί μέχρι το 2015;
Α, γι' αυτό ρωτήστε το ελληνικό Δημόσιο. Το παραλιακό μέτωπο, «η μεγάλη ιδέα της Τίνας», που λέω εγώ, βρίσκει πάντως σύμφωνο τον Ρέντσο Πιάνο. Αυτό ήθελε. Να φέρει τη θάλασσα πίσω στην Αθήνα, να την κάνει να αναπνεύσει. Γι' αυτό φτιάχνει και ένα μεγάλο αυλάκι για να συνδέσει τη θάλασσα με τη στεριά. Αλλά τα έργα στην παραλία και τη λεωφόρο δεν είναι δική μας υπόθεση. Απλώς γνωρίσαμε τον Πιάνο στην υπουργό, τότε, Τίνα Μπιρμπίλη και έκαναν τις δικές τους συζητήσεις. Προσφέραμε δωρεά και μια μελέτη για το παραλιακό μέτωπο με 3 εκατομμύρια ευρώ, αλλά το τι τελικά θα γίνει είναι θέμα της κυβέρνησης. Οπως επίσης δώσαμε και 5,5 εκατομμύρια ευρώ στον Δήμο Καλλιθέας. Για να κάνουν γήπεδο, παιδική χαρά, ένα κολυμβητήριο. Εργα που γειτνιάζουν με το δικό μας μεγάλο έργο.
Από το Σύνταγμα περάσατε το καλοκαίρι;
Μα την ημέρα που είχαμε τη συνάντηση με τον Πρωθυπουργό και τον Πιάνο στη Βουλή, είχαμε και τα γεγονότα στο Σύνταγμα, 29 Ιουνίου. Οι αμερικανικές εφημερίδες, την επόμενη μέρα, είχαν τα σπασίματα στην Αθήνα, είχαν και την παρουσίαση του μεγάλου μας έργου. Οι δύο Ελλάδες. Το κακό και το καλό μαζί.
Σε ποια περιοχή μεγαλώσατε;
Κοντά στον Εθνικό Κήπο.
Φίλους έλληνες πολιτικούς έχετε;
Λίγους. Είναι άνθρωποι τους οποίους ήξερα πριν γίνουν πολιτικοί.
Τι τους λέτε;
Να μη σκέφτονται μόνο το 10%, τους φίλους τους ή αυτούς που φωνάζουν. Υπάρχει και ένα άλλο 90% που πρέπει να σκέφτονται. Αυτό που έκανε η Διαμαντοπούλου στην Παιδεία, αυτά που γίνονται για να καθαρίσει το ποδόσφαιρο, είναι καλά σημάδια. Πρέπει όμως να υπάρχει συνέχεια για να πιστέψει ο απλός κόσμος ότι κάτι γίνεται.
Εχετε ερμηνεία για τις αδυναμίες τον ελλήνων πολιτικών;
Εγώ πιστεύω σε αυτό που έκανε ο Πούτιν στη Ρωσία. Φώναξε τους ολιγάρχες, όλους αυτούς που είχαν κατακλέψει το κράτος και τους είπε: «Ο,τι κάνατε κάνατε, από αύριο μη σας δω μπροστά μου». Και έφτιαξε τη χώρα του.
Εγώ νόμιζα ότι θα είχατε πρότυπο τον
Ομπάμα…
Ο Ομπάμα μάς έκανε να πιστέψουμε ότι μπορεί να κάνει τα πάντα. Τελικά, ίσως είναι άδικο να περιμένεις από έναν άνθρωπο να σου φέρει τον Παράδεισο στη Γη.
Είστε απογοητευμένος δηλαδή;
Γενικά νομίζω ότι υπάρχει ένα κενό στην ηγεσία του κόσμου. Ισως και να μην πρέπει να ψάχνουμε τον ήρωα και ο καθένας μας να κοιτάει να κάνει καλύτερα τη δουλειά του. Και για σας, τους δημοσιογράφους το λέω. Οι περισσότεροι κοιτάτε πώς θα πουλήσετε παραπάνω φύλλα. Φταίει λοιπόν ο πολιτικός, φταίει και ο καθηγητής, φταίει και η Εκκλησία, φταίει πρωτίστως αυτός που δεν πληρώνει φόρους...
Λέτε περίπου αυτό που είπε και ο Πάγκαλος.
Εκανε λάθος όμως που το περιόρισε στα λεφτά. Μαζί φάγαμε το φιλότιμο, τις αξίες μας, το «είναι» μας. Και τώρα μας βρίσκουν αδύναμους και μας βαράνε. Με την παγκοσμιοποίηση, λέει ο Φρίντμαν, ο κόσμος γίνεται ίσιος. Δεν μπορείς να κρύβεις τις αδυναμίες σου. Η Ελλάδα ξεγυμνώθηκε λοιπόν. Δεν την ξεγύμνωσαν. Μόνη της ξεγυμνώθηκε.
Πολλοί πάντως θα σου πουν ότι φταίνε οι ξένοι. Οι αγορές, οι Γερμανοί…
Ναι, κάποτε μας έφταιγαν οι Αμερικανοί, τώρα μας φταίνε οι Γερμανοί. Δεν έχει μείνει κανείς πλέον να κατηγορήσουμε.
Αν ήταν στο χέρι σας, τι θα κάνατε για να αλλάξουν τα πράγματα;
Να δουλέψουμε, να δώσουμε ένα όνειρο στους νέους, οι οποίοι δεν χρωστάνε τίποτε να βλέπουν μια χώρα διαλυμένη. Το δυστύχημα θα είναι να σηκωθούν να φύγουν. Πρέπει να δουν τη χώρα να καθαρίζει. Αυτοί που έχουν κάνει σφάλματα, πρέπει να πληρώσουν. Κάποιοι να μπουν στη φυλακή. Να υπάρχει δικαιοσύνη, να πληρώνει φόρους ο κόσμος.
Αναφέρεστε και στους πολύ πλούσιους φαντάζομαι.
Ολοι να πληρώσουν, από πάνω μέχρι κάτω. Αλλά όλοι κοιτάμε πώς να τη σκαπουλάρουμε και μετά βρίζουμε τη χώρα. Είναι ένας φαύλος κύκλος που πρέπει να σπάσει.
Αν ζούσε ο Νιάρχος, αυτό θα έλεγε και αυτός;
Κοιτάξτε. Ο Νιάρχος ήταν ένας πολίτης του κόσμου και η ναυτιλία δεν έχει πατρίδα. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, τότε δεν πλήρωνε πολλούς φόρους, αν υπαινίσσεστε αυτό. Βοηθούσε όμως την Ελλάδα όπου μπορούσε. Και το Ιδρυμα γι' αυτό το έκανε. Για να βοηθήσει την Ελλάδα. Μπορεί να μην απέκτησε τα λεφτά του εδώ, ήθελε όμως ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας του να επιστρέψει στην Ελλάδα. Γιατί την Ελλάδα αγαπούσε.
Τον ζήσατε τον Νιάρχο;
Ναι, ειδικά τα τελευταία 6 - 7 χρόνια ήμουν συνέχεια μαζί του.
Ανταγωνιστικός πολύ;
Για να πετύχεις θα είσαι ανταγωνιστικός, είτε είσαι ποδοσφαιριστής είτε εφοπλιστής είτε πολιτικός. Εγωιστής; Ναι εγωιστής. Το θέμα είναι αν γίνεσαι υπόδουλος όλων αυτών ή τα χρησιμοποιείς για να κάνεις το σωστό. Μέχρι την τελευταία στιγμή, πάντως, δούλευε πολύ. Ηταν τελειομανής. Ζητούσε πολλά από τους γύρω του, αλλά ζητούσε περισσότερα από τον εαυτό του. Και αυτό τον έκανε ηγέτη. Ενας πολιτικός δεν μπορεί να λέει «κάνε 100 πράγματα» και ο ίδιος να μην κάνει τίποτα. Αν ο κόσμος σε δει να σηκώνεις τα μανίκια, θα σε ακολουθήσει.
Το Ιδρυμα κερδίζει λεφτά για να κάνει όλα αυτά που κάνει ή απλώς έχει μια δεξαμενή χρημάτων που κάποια στιγμή θα τελειώσουν;
Ο Νιάρχος έχει αφήσει αρκετά λεφτά στο Ιδρυμα - είναι το δικό του μωρό - τα οποία διαχειριζόμαστε για να βγάλουμε περισσότερα και να μπορούμε να δώσουμε περισσότερα.
Οι αγορές έχουν ευθύνη γι' αυτή την παγκόσμια κρίση; Κάποιοι λένε ότι «αποχαλινώθηκε ο καπιταλισμός».
Ναι, πολλοί συνηθίσαμε στο εύκολο κέρδος. Γι' αυτό εγώ πιστεύω στο public - private partnership. Να δουλεύουν μαζί ο ιδιωτικός και ο δημόσιος τομέας. Μέχρι το '80 ο δημόσιος τομέας είχε μεγάλη δύναμη. Από το '80 και έπειτα πήρε το πάνω χέρι ο ιδιωτικός τομέας. Συνέπεσε και με την άνοδο του Ρίγκαν - διότι πολλά αρχίζουν από την Αμερική. Με την εξουσία του ιδιωτικού τομέα, βγήκαν πολλά χρήματα, χάθηκαν όμως τα όρια. Χρειάζεται πλέον μια συνεργασία ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Σαν το έργο το οποίο κάνουμε εμείς. Το κράτος παραχωρεί τη γη, εμείς το κτίζουμε, το πληρώνουμε και το δίνουμε πίσω ως δημόσιο αγαθό.
Πάντως, τα τελευταία χρόνια οι φτωχοί ακόμη και στις ΗΠΑ αντί να λιγοστεύουν πολλαπλασιάζονται.
Η δημοκρατία δεν λέει ότι στους 100 ανθρώπους και οι 100 θα είναι πλούσιοι και χαρούμενοι. Είναι σχεδόν εναντίον της ανθρώπινης φύσης. Τι είμαστε, ζώα δεν είμαστε; Το θέμα είναι να μεγαλώνεις τον αριθμό των ανθρώπων που είναι ευτυχισμένοι. Τι πρέπει να κάνω ώστε το 70% που περνάει καλά, να γίνει 80%, να γίνει 90%.
Στενοχωριέστε το φθινόπωρο όταν φτάνει η ώρα να φύγετε από την Ελλάδα;
Στενοχωριέμαι όταν βλέπω την Ελλάδα στάσιμη. Ξέρεις τη Φλόριντα; Τι έχει; Ηλιο, πολύ λιγότερο από ό, τι έχουμε εμείς και τίποτε άλλο. Εδώ κάθε Νάξος, Πάρος, Μήλος, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σωστά και να γίνει πραγματικός Παράδεισος, που δεν θα είχε τίποτε να ζηλέψει από κανένα μέρος του κόσμου.
Ολα για την ανάπτυξη δηλαδή;
Εγώ θα έκανα πιλοτικά προγράμματα με πέντε νησιά. Θα έπαιρνα ένα νησί που έχει αέρα και θα αξιοποιούσα την αιολική ενέργεια, σε ένα άλλο νησί θα έκανα αγροτουρισμό, σε ένα άλλο μαρίνες, σε ένα άλλο μουσεία. Δεν ψάχνεις να βρεις νέα φόρμουλα στη Φυσική και τη Χημεία. Κοινή λογική χρειάζεται. Επιτρέπεται, δηλαδή, με τόσα νησιά να μην είμαστε οι πρώτοι στον κόσμο στην αφαλάτωση;
Τα είπατε αυτά στον Παπανδρέου και τον Σαμαρά όταν τους συναντήσατε;
Τι να πω; Οταν έγινε το Μουσείο της Ακρόπολης, είχα προτείνει να φέρουμε σχολεία από την Ευρώπη. Ελάτε Ευρωπαίοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, ελάτε να μάθετε την ιστορία σας. Ολο το πρόγραμμα θα το πληρώναμε εμείς. Καμιά απάντηση δεν πήρα. Βαρέθηκα να παρακαλάω. Εκεί ποιος φταίει; Εμείς δεν φταίμε; Να κοιτάξουμε το σπίτι μας και μετά να βγούμε να φωνάξουμε.
Πηγή: Τα Νέα
Ωστόσο, με το τέλος του σχολικού ωραρίου, δεν σταματά και η δουλειά της, αφού δύο ώρες την εβδομάδα κάνει μάθημα ελληνικών στο Στέκι Μεταναστών ως μέλος της ομάδας «Πίσω Θρανία».
«Δίνουμε σε αυτούς τους ανθρώπους τα εφόδια να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες και τις απαιτήσεις της ελληνικής κοινωνίας, να βρουν δουλειά, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους», τονίζει η εκπαιδευτικός.
Η εθελοντική αυτή δράση της ίδιας αλλά και δεκάδων άλλων συναδέλφων της είναι, όπως δηλώνει, μία απάντηση και σε όσους κατηγορούν τους δημόσιους υπαλλήλους για τα πάντα.
«Είναι άδικο για την πλειονότητα των εκπαιδευτικών στα δημόσια σχολεία. Οι περισσότεροι δεν είμαστε οι "κακοί" δημόσιοι υπάλληλοι, όπως θέλουν να λένε, αντίθετα οι πιο πολλοί είμαστε εργαζόμενοι με χαμηλούς μισθούς».
Ο Δημήτρης Παπατσίμπας είναι δημόσιος υπάλληλος και εργαζόταν ως νοσηλευτής για εννέα χρόνια στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία». Τους τελευταίους μήνες έχει πάρει μετάθεση για το Γενικό Νοσοκομείο της Αρτας.
Το γεγονός ότι έφυγε από την Αθήνα, όμως, δεν τον εμποδίζει να συνεχίσει την εθελοντική του δράση, σε αντίθεση με τα όσα λέγονται για τους δημοσίους υπαλλήλους.
Από τον περασμένο Φεβρουάριο, ο Δημήτρης παίρνει μέρος στις αποστολές που πραγματοποιεί σε απομακρυσμένα μέρη της Ελλάδας ο Σύλλογος Φίλων Κοινωνικής Παιδιατρικής «Ανοιχτή Αγκαλιά».
Η πρώτη αποστολή στην οποία συμμετείχε ήταν στα Πομακοχώρια της Ξάνθης. «Δεν περιγράφεται το συναίσθημα όταν βοηθάς τον άλλο, πόσω μάλλον όταν αυτός είναι ένα παιδί», λέει ο νοσηλευτής.
Μαζί με τον Δημήτρη, 140 γιατροί διαφόρων ειδικοτήτων και νοσηλευτές παίρνουν μέρος στις αποστολές της «Ανοιχτής Αγκαλιάς».
Σκοπός τους είναι να παρέχουν τις ιατρικές υπηρεσίες πρωτίστως σε παιδιά που ζουν σε ακριτικές περιοχές.
«Μετράμε το ύψος, το βάρος, βλέπουμε αν τα παιδιά χρειάζονται περαιτέρω ιατροφαρμακευτική φροντίδα και παραπέμπουμε τους γονείς στις ανάλογες ειδικότητες».
Αλλες δύο αποστολές ακολούθησαν την πρώτη, στην Αμοργό και στη Νίσυρο. Για να μπορεί, όμως, να συμμετέχει, χωρίς να δημιουργεί πρόβλημα στην υπηρεσία του, παίρνει μέρος της κανονικής του άδειας, όποτε χρειάζεται να φύγει.
«Δεν θέλω να παίρνω ειδικές άδειες. Αξιοποιώ την καλοκαιρινή μου άδεια για κάτι το οποίο με ευχαριστεί και πραγματικά αξίζει».
Η φιλόλογος Ελένη Βαρδακαστάνη εργάζεται σε δημόσιο σχολείο στο Περιστέρι. Η καθηγήτρια δεν σταματάει να μεταδίδει γνώσεις και πληροφορίες στα παιδιά όταν τελειώνει το ωράριο του σχολείου, γύρω στις δύο το μεσημέρι. Το πρόγραμμά της εδώ και 12 χρόνια συνεχίζεται έως αργά το απόγευμα. Πηγαίνει σε ένα από τα σπίτια του Χαμόγελου του Παιδιού, στο Μοσχάτο, και βοηθάει αφιλοκερδώς στη μελέτη των παιδιών που φιλοξενούνται εκεί.
«Μένω έως τις έξι - επτά το απόγευμα, ανάλογα με τις ανάγκες των παιδιών», λέει κάνοντας μια μικρή διακοπή από το διάβασμα των παιδιών για να μιλήσει στα «ΝΕΑ». Φέτος μάλιστα ταλαιπωρείται λόγω των συχνών απεργιών των μέσων μεταφοράς διότι δεν διαθέτει αυτοκίνητο. Οπως όμως λέει, πάντα βρίσκει τρόπο να βρίσκεται κοντά στα παιδιά. Η βοήθεια που προσφέρει σε παιδιά του γυμνασίου στο Χαμόγελο του Παιδιού δεν είναι μόνο στα φιλολογικά, αλλά σε όλα τα μαθήματα, «όπου έχουν ανάγκη».
Η φιλόλογος αφιερώνει καθημερινά τον ελεύθερο χρόνο της για το διάβασμα των παιδιών της οργάνωσης, όπως όλοι το τελευταίο διάστημα όμως ακούει τις κατηγορίες που εκτοξεύονται για τους δημοσίους υπαλλήλους. Θεωρεί ότι η επίθεση «είναι άδικη για την πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Δεν ισχύει αυτό που ακούγεται, δηλαδή ότι είμαστε όλοι άχρηστοι. Κατά τη γνώμη μου οι περισσότεροι προσφέρουν. Και όχι μόνο στον χώρο της εκπαίδευσης, αλλά και σε άλλους τομείς του Δημοσίου». Και συνεχίζει: «Υπάρχει η άποψη ότι παίρνουμε πολλά λεφτά. Κάτι που δεν ισχύει. Οι εκπαιδευτικοί είναι ίσως οι πιο χαμηλά αμειβόμενοι του Δημοσίου». Υπάρχουν πάρα πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι που κάνουν καλά τη δουλειά τους, σημειώνει και γι' αυτό διαφωνεί με τη γενίκευση «όλοι οι δημόσιοι στον Καιάδα».
Το καλοκαίρι οι περισσότεροι καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης που εργάζονται στα δημόσια σχολεία κάνουν διακοπές. Μία ομάδα καθηγητών από τη Χίο ωστόσο επέλεξε να περάσει το καλοκαίρι διαφορετικά. Από την 1η Ιουλίου οι εκπαιδευτικοί παρείχαν δωρεάν διδακτική στήριξη στους μαθητές που πλέον φοιτούν στη Γ' Λυκείου.
Στόχος τους ήταν να προετοιμάσουν τα παιδιά για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις, αλλά και να βοηθήσουν τις οικογένειές τους να εξοικονομήσουν χρήματα, αφού έτσι θα απέφευγαν τα φροντιστήρια εν μέσω κρίσης.
Η προσπάθεια της ομάδας καθηγητών που έχει το όνομα «Εθελοντική Ομάδα Καθηγητών Χίου - Αλλήλων Ενεκα» δεν σταμάτησε εκεί καθώς θα συνεχίζεται όλο το χρόνο. Οι εκπαιδευτικοί, μετά το τέλος του κανονικού ωραρίου τους στο σχολείο, προσφέρουν φροντιστηριακά μαθήματα στους μαθητές όλων των τάξεων του Λυκείου. Συνολικά 256 μαθητές παρακολουθούν τα δωρεάν μαθήματα. Εμπνευστές της ομάδας είναι ο φιλόλογος Λεωνίδας Πυργάρης και ο θεολόγος Δημήτρης Μπεκριδάκης.
Κέρδος έχουν και οι δύο πλευρές, προσθέτουν. Ωφελούνται τα παιδιά αλλά και οι οικογένειές τους - «είναι μία περίοδος που ο κόσμος δυσκολεύεται και δεν έχει χρήματα. Ωφελούμαστε κι εμείς. Υπάρχουν συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι χαίρονται που μπορούν να διδάξουν ξανά. Ή αδιόριστοι που κάνουν άλλες δουλειές», λέει ο φιλόλογος. Συνολικά 50-60 εκπαιδευτικοί προσφέρουν δωρεάν βοήθεια στους μαθητές.
Ο θεολόγος Δημήτρης Μπεκριδάκης τονίζει πως και φέτος η ανταπόκριση είναι μεγάλη. «Προφανώς υπάρχουν παιδιά που εάν δεν γινόταν αυτή η προσπάθεια ή δεν θα είχαν καμία βοήθεια ή θα πλήρωναν φροντιστήρια». Συμπληρώνει δε ότι πολλοί είναι οι γονείς που τους συγχαίρουν για την πρωτοβουλία.
Για τις κατηγορίες που δέχονται το τελευταίο διάστημα οι δημόσιοι υπάλληλοι, πως ούτε λίγο ούτε πολύ ευθύνονται για... όλα τα κακά της χώρας, ο φιλόλογος τονίζει πως δεν είναι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι ίδιοι.
«Σε όλα τα πόστα του Δημοσίου υπάρχει ο δημόσιος υπάλληλος που θα μείνει παραπάνω ώρα, που θα εργαστεί παραπάνω. Υπάρχει όμως και ο οκνηρός και ο ασύδοτος. Κάποια στιγμή το σύστημα θα πρέπει αυτούς να τους βάλει στη θέση τους. Σκεφτείτε μόνο αυτό: εγώ είμαι 25 χρόνια καθηγητής. Ποτέ όμως δεν ήρθε ένας άνθρωπος να μου χτυπήσει την πόρτα στο σχολείο και να με ελέγξει. Το ίδιο δυστυχώς γινόταν παντού στο Δημόσιο...».
Ο κ. Μπεκριδάκης λέει πως σίγουρα στο Δημόσιο υπάρχει και η καλή πλευρά. «Αυτή όμως ούτε καν υποσημειώνεται, ειδικά το τελευταίο διάστημα. Κατά τη γνώμη μου αυτός που κάνει κάτι καλό θα πρέπει να επιβραβεύεται κι αυτός που κάνει κάτι κακό να στηλιτεύεται. Δεν θα πρέπει να γενικεύουμε».
Για μας είναι όλα μαζί. Οπως στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης και στη Βρετανική Βιβλιοθήκη. Δεν είναι ένας αποστειρωμένος χώρος, όπου πάει ο ακαδημαϊκός να διαβάσει και κάνεις ησυχία.
Εσείς μόνο κτίρια δίνετε;
Μα τα βιβλία υπάρχουν. Ολόκληροι θησαυροί υπάρχουν. Εμείς παραδίδουμε την υποδομή της Βιβλιοθήκης, της Λυρικής Σκηνής και του πάρκου. Ενα τριπλό έργο.
Και από εμάς τι ζητάτε. Από τους Ελληνες δηλαδή.
Αξιοκρατία και σεβασμό στο μεγάλο έργο.
Αξιοκρατία; Θέλετε να γίνετε πιο σαφής;
Να φροντίσετε ώστε να αναλάβουν οι καλύτεροι τη Βιβλιοθήκη, τη Λυρική Σκηνή και το πάρκο. Στη Σαγκάη, για παράδειγμα, η βιβλιοθήκη είναι ανοιχτή όλες τις ώρες, όλες τις ημέρες. Δεν κλείνει ούτε τα βράδια. Αυτό πρέπει να γίνει και εδώ.
Αυτά τα έργα τα αποφασίσατε πριν από την κρίση. Αν τα αποφασίζατε σήμερα τι θα κάνατε; Σχολεία και νοσοκομεία;
Μα κάνουμε και αυτά τα έργα. Εχουμε δώσει 150 εκατομμύρια στην Ελλάδα και έχουμε χτίσει σχολεία, εντατικές...
Σας ρωτώ γιατί για κάποιους μπορεί να φαντάζει πολυτέλεια η δημιουργία μιας όπερας αυτή την εποχή.
Η Βιβλιοθήκη, η Λυρική Σκηνή είναι εθνικά αγαθά. Δίνει και μια ελπίδα αυτό το έργο ότι υπάρχει μέλλον. Ο χώρος όταν ανυψωθεί θα είναι σαν να ενώνεις την Ακρόπολη και τη θάλασσα. Το μέλλον με το παρόν. Είναι μοναδικό. Στην Αμερική, στην κρίση του '29 χτίστηκε όλη η υποδομή. Γέφυρες, ουρανοξύστες, νοσοκομεία. Το πιο εύκολο πράγμα είναι να πεις κατεβάζω ρολά και δεν κάνω τίποτα.
Τι πάρκο έχετε στο μυαλό σας;
Ενα τεράστιο πάρκο με μονοπάτια, χώρους άθλησης, ξεκούρασης, συναυλίας και με ελληνικά φυτά βέβαια. Εμείς θα το ετοιμάσουμε, το καθήκον της ελληνικής Πολιτείας είναι να το κρατήσει φωτεινό και καθαρό.
Είχατε πάει ποτέ στον Ιππόδρομο;
Μια φορά πολύ παλιά. Μαθητής, πήγαινα στο «Γ. Καραϊσκάκης» και πέρασα.
Εδώ τελειώσατε το σχολείο;
Ναι. Και από τότε έρχομαι μόνο τα καλοκαίρια. Δύο μήνες, τρεις μήνες. Πλέον έχω και γραφείο εδώ, δουλεύω, μαθαίνουν και τα παιδιά τη χώρα τους.
Πόσο είναι τα παιδιά σας;
Μικρά, 7, 4 και σχεδόν 2 ετών.
Μιλούν ελληνικά;
Υποχρεωτικά (γέλια). Μία φορά την εβδομάδα στη Νέα Υόρκη πηγαίνουν στο απογευματινό ελληνικό σχολείο, αλλά και στο σπίτι εγώ και η γυναίκα μου τους μιλάμε μόνο ελληνικά.
Τα έργα από την παραλιακή λεωφόρο μέχρι τη θάλασσα που πρέπει να γίνουν από το κράτος, θα έχουν ολοκληρωθεί μέχρι το 2015;
Α, γι' αυτό ρωτήστε το ελληνικό Δημόσιο. Το παραλιακό μέτωπο, «η μεγάλη ιδέα της Τίνας», που λέω εγώ, βρίσκει πάντως σύμφωνο τον Ρέντσο Πιάνο. Αυτό ήθελε. Να φέρει τη θάλασσα πίσω στην Αθήνα, να την κάνει να αναπνεύσει. Γι' αυτό φτιάχνει και ένα μεγάλο αυλάκι για να συνδέσει τη θάλασσα με τη στεριά. Αλλά τα έργα στην παραλία και τη λεωφόρο δεν είναι δική μας υπόθεση. Απλώς γνωρίσαμε τον Πιάνο στην υπουργό, τότε, Τίνα Μπιρμπίλη και έκαναν τις δικές τους συζητήσεις. Προσφέραμε δωρεά και μια μελέτη για το παραλιακό μέτωπο με 3 εκατομμύρια ευρώ, αλλά το τι τελικά θα γίνει είναι θέμα της κυβέρνησης. Οπως επίσης δώσαμε και 5,5 εκατομμύρια ευρώ στον Δήμο Καλλιθέας. Για να κάνουν γήπεδο, παιδική χαρά, ένα κολυμβητήριο. Εργα που γειτνιάζουν με το δικό μας μεγάλο έργο.
Από το Σύνταγμα περάσατε το καλοκαίρι;
Μα την ημέρα που είχαμε τη συνάντηση με τον Πρωθυπουργό και τον Πιάνο στη Βουλή, είχαμε και τα γεγονότα στο Σύνταγμα, 29 Ιουνίου. Οι αμερικανικές εφημερίδες, την επόμενη μέρα, είχαν τα σπασίματα στην Αθήνα, είχαν και την παρουσίαση του μεγάλου μας έργου. Οι δύο Ελλάδες. Το κακό και το καλό μαζί.
Σε ποια περιοχή μεγαλώσατε;
Κοντά στον Εθνικό Κήπο.
Φίλους έλληνες πολιτικούς έχετε;
Λίγους. Είναι άνθρωποι τους οποίους ήξερα πριν γίνουν πολιτικοί.
Τι τους λέτε;
Να μη σκέφτονται μόνο το 10%, τους φίλους τους ή αυτούς που φωνάζουν. Υπάρχει και ένα άλλο 90% που πρέπει να σκέφτονται. Αυτό που έκανε η Διαμαντοπούλου στην Παιδεία, αυτά που γίνονται για να καθαρίσει το ποδόσφαιρο, είναι καλά σημάδια. Πρέπει όμως να υπάρχει συνέχεια για να πιστέψει ο απλός κόσμος ότι κάτι γίνεται.
Εχετε ερμηνεία για τις αδυναμίες τον ελλήνων πολιτικών;
Εγώ πιστεύω σε αυτό που έκανε ο Πούτιν στη Ρωσία. Φώναξε τους ολιγάρχες, όλους αυτούς που είχαν κατακλέψει το κράτος και τους είπε: «Ο,τι κάνατε κάνατε, από αύριο μη σας δω μπροστά μου». Και έφτιαξε τη χώρα του.
Εγώ νόμιζα ότι θα είχατε πρότυπο τον
Ομπάμα…
Ο Ομπάμα μάς έκανε να πιστέψουμε ότι μπορεί να κάνει τα πάντα. Τελικά, ίσως είναι άδικο να περιμένεις από έναν άνθρωπο να σου φέρει τον Παράδεισο στη Γη.
Είστε απογοητευμένος δηλαδή;
Γενικά νομίζω ότι υπάρχει ένα κενό στην ηγεσία του κόσμου. Ισως και να μην πρέπει να ψάχνουμε τον ήρωα και ο καθένας μας να κοιτάει να κάνει καλύτερα τη δουλειά του. Και για σας, τους δημοσιογράφους το λέω. Οι περισσότεροι κοιτάτε πώς θα πουλήσετε παραπάνω φύλλα. Φταίει λοιπόν ο πολιτικός, φταίει και ο καθηγητής, φταίει και η Εκκλησία, φταίει πρωτίστως αυτός που δεν πληρώνει φόρους...
Λέτε περίπου αυτό που είπε και ο Πάγκαλος.
Εκανε λάθος όμως που το περιόρισε στα λεφτά. Μαζί φάγαμε το φιλότιμο, τις αξίες μας, το «είναι» μας. Και τώρα μας βρίσκουν αδύναμους και μας βαράνε. Με την παγκοσμιοποίηση, λέει ο Φρίντμαν, ο κόσμος γίνεται ίσιος. Δεν μπορείς να κρύβεις τις αδυναμίες σου. Η Ελλάδα ξεγυμνώθηκε λοιπόν. Δεν την ξεγύμνωσαν. Μόνη της ξεγυμνώθηκε.
Πολλοί πάντως θα σου πουν ότι φταίνε οι ξένοι. Οι αγορές, οι Γερμανοί…
Ναι, κάποτε μας έφταιγαν οι Αμερικανοί, τώρα μας φταίνε οι Γερμανοί. Δεν έχει μείνει κανείς πλέον να κατηγορήσουμε.
Αν ήταν στο χέρι σας, τι θα κάνατε για να αλλάξουν τα πράγματα;
Να δουλέψουμε, να δώσουμε ένα όνειρο στους νέους, οι οποίοι δεν χρωστάνε τίποτε να βλέπουν μια χώρα διαλυμένη. Το δυστύχημα θα είναι να σηκωθούν να φύγουν. Πρέπει να δουν τη χώρα να καθαρίζει. Αυτοί που έχουν κάνει σφάλματα, πρέπει να πληρώσουν. Κάποιοι να μπουν στη φυλακή. Να υπάρχει δικαιοσύνη, να πληρώνει φόρους ο κόσμος.
Αναφέρεστε και στους πολύ πλούσιους φαντάζομαι.
Ολοι να πληρώσουν, από πάνω μέχρι κάτω. Αλλά όλοι κοιτάμε πώς να τη σκαπουλάρουμε και μετά βρίζουμε τη χώρα. Είναι ένας φαύλος κύκλος που πρέπει να σπάσει.
Αν ζούσε ο Νιάρχος, αυτό θα έλεγε και αυτός;
Κοιτάξτε. Ο Νιάρχος ήταν ένας πολίτης του κόσμου και η ναυτιλία δεν έχει πατρίδα. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, τότε δεν πλήρωνε πολλούς φόρους, αν υπαινίσσεστε αυτό. Βοηθούσε όμως την Ελλάδα όπου μπορούσε. Και το Ιδρυμα γι' αυτό το έκανε. Για να βοηθήσει την Ελλάδα. Μπορεί να μην απέκτησε τα λεφτά του εδώ, ήθελε όμως ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας του να επιστρέψει στην Ελλάδα. Γιατί την Ελλάδα αγαπούσε.
Τον ζήσατε τον Νιάρχο;
Ναι, ειδικά τα τελευταία 6 - 7 χρόνια ήμουν συνέχεια μαζί του.
Ανταγωνιστικός πολύ;
Για να πετύχεις θα είσαι ανταγωνιστικός, είτε είσαι ποδοσφαιριστής είτε εφοπλιστής είτε πολιτικός. Εγωιστής; Ναι εγωιστής. Το θέμα είναι αν γίνεσαι υπόδουλος όλων αυτών ή τα χρησιμοποιείς για να κάνεις το σωστό. Μέχρι την τελευταία στιγμή, πάντως, δούλευε πολύ. Ηταν τελειομανής. Ζητούσε πολλά από τους γύρω του, αλλά ζητούσε περισσότερα από τον εαυτό του. Και αυτό τον έκανε ηγέτη. Ενας πολιτικός δεν μπορεί να λέει «κάνε 100 πράγματα» και ο ίδιος να μην κάνει τίποτα. Αν ο κόσμος σε δει να σηκώνεις τα μανίκια, θα σε ακολουθήσει.
Το Ιδρυμα κερδίζει λεφτά για να κάνει όλα αυτά που κάνει ή απλώς έχει μια δεξαμενή χρημάτων που κάποια στιγμή θα τελειώσουν;
Ο Νιάρχος έχει αφήσει αρκετά λεφτά στο Ιδρυμα - είναι το δικό του μωρό - τα οποία διαχειριζόμαστε για να βγάλουμε περισσότερα και να μπορούμε να δώσουμε περισσότερα.
Οι αγορές έχουν ευθύνη γι' αυτή την παγκόσμια κρίση; Κάποιοι λένε ότι «αποχαλινώθηκε ο καπιταλισμός».
Ναι, πολλοί συνηθίσαμε στο εύκολο κέρδος. Γι' αυτό εγώ πιστεύω στο public - private partnership. Να δουλεύουν μαζί ο ιδιωτικός και ο δημόσιος τομέας. Μέχρι το '80 ο δημόσιος τομέας είχε μεγάλη δύναμη. Από το '80 και έπειτα πήρε το πάνω χέρι ο ιδιωτικός τομέας. Συνέπεσε και με την άνοδο του Ρίγκαν - διότι πολλά αρχίζουν από την Αμερική. Με την εξουσία του ιδιωτικού τομέα, βγήκαν πολλά χρήματα, χάθηκαν όμως τα όρια. Χρειάζεται πλέον μια συνεργασία ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Σαν το έργο το οποίο κάνουμε εμείς. Το κράτος παραχωρεί τη γη, εμείς το κτίζουμε, το πληρώνουμε και το δίνουμε πίσω ως δημόσιο αγαθό.
Πάντως, τα τελευταία χρόνια οι φτωχοί ακόμη και στις ΗΠΑ αντί να λιγοστεύουν πολλαπλασιάζονται.
Η δημοκρατία δεν λέει ότι στους 100 ανθρώπους και οι 100 θα είναι πλούσιοι και χαρούμενοι. Είναι σχεδόν εναντίον της ανθρώπινης φύσης. Τι είμαστε, ζώα δεν είμαστε; Το θέμα είναι να μεγαλώνεις τον αριθμό των ανθρώπων που είναι ευτυχισμένοι. Τι πρέπει να κάνω ώστε το 70% που περνάει καλά, να γίνει 80%, να γίνει 90%.
Στενοχωριέστε το φθινόπωρο όταν φτάνει η ώρα να φύγετε από την Ελλάδα;
Στενοχωριέμαι όταν βλέπω την Ελλάδα στάσιμη. Ξέρεις τη Φλόριντα; Τι έχει; Ηλιο, πολύ λιγότερο από ό, τι έχουμε εμείς και τίποτε άλλο. Εδώ κάθε Νάξος, Πάρος, Μήλος, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σωστά και να γίνει πραγματικός Παράδεισος, που δεν θα είχε τίποτε να ζηλέψει από κανένα μέρος του κόσμου.
Ολα για την ανάπτυξη δηλαδή;
Εγώ θα έκανα πιλοτικά προγράμματα με πέντε νησιά. Θα έπαιρνα ένα νησί που έχει αέρα και θα αξιοποιούσα την αιολική ενέργεια, σε ένα άλλο νησί θα έκανα αγροτουρισμό, σε ένα άλλο μαρίνες, σε ένα άλλο μουσεία. Δεν ψάχνεις να βρεις νέα φόρμουλα στη Φυσική και τη Χημεία. Κοινή λογική χρειάζεται. Επιτρέπεται, δηλαδή, με τόσα νησιά να μην είμαστε οι πρώτοι στον κόσμο στην αφαλάτωση;
Τα είπατε αυτά στον Παπανδρέου και τον Σαμαρά όταν τους συναντήσατε;
Τι να πω; Οταν έγινε το Μουσείο της Ακρόπολης, είχα προτείνει να φέρουμε σχολεία από την Ευρώπη. Ελάτε Ευρωπαίοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, ελάτε να μάθετε την ιστορία σας. Ολο το πρόγραμμα θα το πληρώναμε εμείς. Καμιά απάντηση δεν πήρα. Βαρέθηκα να παρακαλάω. Εκεί ποιος φταίει; Εμείς δεν φταίμε; Να κοιτάξουμε το σπίτι μας και μετά να βγούμε να φωνάξουμε.
Πηγή: Τα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ