Η σκοτεινή φήμη για το δάσος «αυτοκτονίας» στην Ιαπωνία

Στη βάση του όρους Φούτζι, σε απόσταση δύο ωρών από το Τόκιο, βρίσκεται ένα πυκνό, καταπράσινο δάσος. Από ψηλά, τα δέντρα που αιωρούνται στον αέρα θυμίζουν θάλασσα, δίνοντας στο δάσος Aokigahara ένα δεύτερο όνομα -«Θάλασσα των Δέντρων».

Το κάτω μέρος του εδάφους είναι ανώμαλο και γεμάτο με μικρές σπηλιές, ρίζες καλυμμένες με βρύα που αναπτύσσονται πάνω από την αποξηραμένη λάβα που κάποτε έρεε εκεί. Το έδαφος έχει υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο που παρεμβαίνει στα σήματα GPS και κινητού τηλεφώνου.

Πρόκειται για ένα μέρος, λοιπόν, όπου κανείς μπορεί να χαθεί πολύ εύκολα. Οι επισκέπτες ενθαρρύνονται έντονα να παραμείνουν στα μονοπάτια, καθώς υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που μπαίνουν στο δάσος με την πρόθεση να μην βγουν. Πινακίδες στις εισόδους του δάσους υπενθυμίζουν στους επισκέπτες ότι η ζωή τους είναι πολύτιμη, για να σκεφτούν και τις οικογένειές τους.

Στο κάτω μέρος των πινακίδων βρίσκεται ο αριθμός μιας γραμμής επικοινωνίας αυτοκτονίας. Τα ποσοστά αυτοκτονίας της Ιαπωνίας είναι από τα υψηλότερα στον ανεπτυγμένο κόσμο, με το δάσος Aokigahara να έχει αποκτήσει τη φήμη ως δημοφιλούς σημείου αυτοκτονίας.

Οι λόγοι γι' αυτό βασίζονται στη λαογραφία και την ποπ λογοτεχνική κουλτούρα της Ιαπωνίας. Σύμφωνα με τον τοπικό μύθο, το Aokigahara ήταν ένα μέρος όπου κάποτε οι Ιάπωνες ασκούσαν την πρακτική ubasute, κατά την οποία οι ασθενείς ή τα ηλικιωμένα μέλη της οικογένειας μεταφέρονταν σε ένα βουνό ή σε κάποιο απομακρυσμένο και έρημο μέρος ώστε να πεθάνουν μόνοι τους.

Η δημοφιλία του δάσους, ωστόσο, αυξήθηκε με το «Tower of Waves», ένα μυθιστόρημα της δεκαετίας του 1960 από τον Seicho Matsumoto, το οποίο παρουσιάζει μια όμορφη, ερωτευμένη ηρωίδα που αυτοκτονεί εκεί. Το δάσος αυτοκτονίας, όπως αναφέρεται επίσης, είναι σαφώς ένα μέρος που καταγράφει τη σκοτεινότερη πλευρά της φαντασίας.

Αφού αναφέρθηκε μεγάλος αριθμός αυτοκτονιών το 2004 (συνολικά 108), ξεπερνώντας το προηγούμενο αρνητικό ρεκόρ αυτοκτονιών που άγγιζε τις 78, στο δάσος, αξιωματούχοι σταμάτησαν να δημοσιοποιούν τους θανάτους επειδή δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση η περιοχή να συσχετιστεί με τις αυτοκτονίες.

Μάλιστα, οι ιθύνοντες στην περιφέρεια Yamanashi, όπου βρίσκεται το δάσος, άρχισαν να προσλαμβάνουν ανθρώπους το 2009 για να περιπολούν το δάσος και να προσεγγίζουν όποιον μπορεί να μην μοιάζει με τον μέσο τουρίστα σε μια πεζοπορία.

Αν και αυτό βοήθησε στην αποθάρρυνση της αυτοκτονίας σε ορισμένες περιπτώσεις, υπάρχουν συνεχείς αναφορές για ανακάλυψη σωμάτων -όπως οι 36 σοροί που ανακαλύφθηκαν μέσα σε χρονικό διάστημα 37 ημερών.