Μέτρησαν έναν προς έναν τους 6 πολέμους που θα συμβούν μέχρι το 2060

Στην έκθεση γίνεται λόγος για 6 πολεμικά μέτωπα τα επόμενα χρόνια για την Κίνα, τα οποία έχουν αντίκτυπο σε παγκόσμιο επίπεδο

Ο Σι Τζινπίνγκ, τον οποίο διαδέχθηκε ο πρώην πρόεδρος της Κίνας Χου Τζιντάο το 2012, ανακοίνωσε μια σειρά από στρατηγικές για να επαναφέρει τη χώρα στην ιστορική της «δόξα».

Τις ημέρες μετά την ανακοίνωση του Xi για το όραμα γνωστό ως «China Dream» , η κρατική υπηρεσία China News Service δημοσίευσε ένα άρθρο που ρίχνει φως στα μελλοντικά σχέδια του Πεκίνου και ανακοίνωσε τις περιοχές και τις ημερομηνίες που η χώρα θα μπορούσε να οδηγηθεί σε πόλεμο με ντόμινο σε παγκόσμιο επίπεδο!

Αυτή η ανάλυση, η οποία δεν τράβηξε ιδιαίτερη προσοχή σε παγκόσμια κλίμακα το 2013, τέθηκε ξανά στην ημερήσια διάταξη από τα ινδικά μέσα ενημέρωσης. Το άρθρο, που αναδημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα EurAsianTimes, τιτλοφορείται «6 μέτωπα στα οποία η Κίνα θα πολεμήσει σίγουρα τα επόμενα 50 χρόνια».

Το κινεζικό κράτος, το οποίο αντικατοπτρίζει μια παγκόσμια προοπτική ισχύος με στόχο να ανακτήσει τα εδάφη που θεωρεί «ιστορικά», τοποθέτησε την Ταϊβάν πρώτο στόχο. Η κινεζική πολεμική προβολή εκτείνεται από την Ταϊβάν στο Θιβέτ, από τα νησιά στη θάλασσα της Νότιας Κίνας, στη Μογγολία και τελικά στη Ρωσία...

1-Ένωση της Ταϊβάν (2020-2025)

Σημειώνοντας ότι μια ειρηνική λύση ενοποίησης με την Ταϊβάν δεν είναι ρεαλιστική, το άρθρο υποστηρίζει ότι αυτό θα συμβεί σίγουρα μέσω πολέμου.

Στο άρθρο που δημοσιεύτηκε το 2013, συνιστάται η διεξαγωγή «δημοψηφίσματος για την ένωση με την Κίνα» στην Ταϊβάν έως το 2020. Ωστόσο, σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα, προβλέπεται ότι ο λαός της Ταϊβάν θα αντισταθεί στην επιλογή της ενοποίησης και τότε η στρατιωτική δράση θα παραμείνει η μόνη έγκυρη επιλογή. Σύμφωνα με το άρθρο, ο πόλεμος της Ταϊβάν θα είναι η πρώτη σύγχρονη μάχη της «Νέας Κίνας».

Η Κίνα ελπίζει να βγει νικήτρια σε κάθε περίπτωση, στην οποία θα παρέμβουν οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία. Εάν οι ΗΠΑ επιτεθούν στην ηπειρωτική Κίνα, η κυβέρνηση του Πεκίνου σχεδιάζει να απαντήσει με «ολοκληρωτικό πόλεμο». Σε μια τέτοια κατάσταση, η Κίνα πιστεύει ότι μπορεί να νικήσει την Ταϊβάν και όλους τους συμμάχους της μέσα σε 6 μήνες.

2-Διάσωση νήσων θάλασσας Νότιας Κίνας (2025-2030)

Οι Κινέζοι στρατηγοί πιστεύουν ότι η αναγκαστική επανένωση της Ταϊβάν θα έστελνε ένα σαφές μήνυμα σε άλλους παράγοντες. Μετά από μια περίοδο ανάκαμψης 2 ετών μετά τον πόλεμο της Ταϊβάν, η Κίνα σχεδιάζει να φέρει το Βιετνάμ και τις Φιλιππίνες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Στο άρθρο, μεταξύ των χωρών της περιοχής, μόνο οι Φιλιππίνες και το Βιετνάμ θεωρούνται αρκετά γενναίοι για να αμφισβητήσουν την κυριαρχία της Κίνας . Η Κίνα σχεδιάζει να επιτεθεί πρώτα στο Βιετνάμ για να προκαλέσει φόβο σε άλλες χώρες του Ειρηνικού.

Ο συγγραφέας του άρθρου αναφέρει ότι μια επιτυχής έκβαση στο Βιετνάμ θα ανάγκαζε άλλες χώρες να εγκαταλείψουν τις διεκδικήσεις τους στα νησιά. Έτσι, το κινεζικό ναυτικό θα έχει απεριόριστη διέλευση στον Ειρηνικό Ωκεανό.

3-Ανάκτηση Νοτίου Θιβέτ (2035-2040)

Το 1914, στο πλαίσιο της Συμφωνίας Simla , η γραμμή McMahon υπήρξε αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ Βρετανών και Κινέζων και καθορίστηκαν τα νόμιμα σύνορα μεταξύ Κίνας και Ινδίας. Αυτή η συμφωνία χωρίζει επίσης το Θιβέτ σε «εσωτερικό» και «εξωτερικό» Θιβέτ.

Αυτή η γραμμή, στην οποία η Κίνα αντιτάχθηκε, παρέμεινε το de facto σύνορο μεταξύ των δύο χωρών μέχρι τον Σινο-Ινδικό Πόλεμο το 1962. Μετά τον πόλεμο του 1962, αυτό που προηγουμένως ήταν γνωστό ως Βορειοανατολική Συνοριακή Επαρχία μετονομάστηκε σε Arunachal Pradesh .

Η Κίνα είναι σίγουρη για την ικανότητά της να νικήσει την Ινδία και να ανακτήσει με τη βία αυτό που αποκαλεί το Νότιο Θιβέτ. Αυτή η στρατηγική περιλαμβάνει επίσης την υποκίνηση του αυτονομισμού στην Ινδία, την υποστήριξη του Πακιστάν στην ανακατάληψη του Κασμίρ και την έναρξη ενός blitzkrieg στο νότιο Θιβέτ.

4-Κατάκτηση νήσων Ντιαογιού και Ριούκιου (2040-2045)

Το άρθρο δείχνει ότι μέχρι τα μέσα του 21ου αιώνα, η Κίνα θα διεκδικήσει δύο ιαπωνικές αλυσίδες νησιών. Αυτά τα νησιά είναι τα νησιά Σενκάκου, που οι Κινέζοι αποκαλούν Ντιαογιού και το Ριούκιου, γνωστό ως Νανσέι.

Ο συγγραφέας κατηγορεί την Ιαπωνία για διάδοση παραπληροφόρησης, απεικονίζοντας τα νησιά Ριούκιου ως μέρος της πρώην ιαπωνικής επικράτειας. Η Κίνα σημειώνει ότι αυτές οι αλυσίδες νησιών, που περιλαμβάνουν το νησί Οκινάουα, όπου βρίσκεται μια αμερικανική βάση, βρίσκονται «υπό ιαπωνική και αμερικανική κατοχή» .

Προβλέπεται ότι Ευρώπη και Ρωσία θα παραμείνουν ουδέτερες στον πόλεμο για τα νησιά. Σε αυτό το σενάριο, ο συγγραφέας προτείνει ότι η Κίνα θα πετύχει μια ταχεία νίκη ενάντια στην ιαπωνική-αμερικανική συμμαχία εντός 6 μηνών.

5-Εισβολή στη Μογγολία (2045-2050)

Η Μογγολία κατατάσσεται στην 5η θέση μεταξύ των πιθανών στόχων της Κίνας. Ο συγγραφέας του άρθρου βλέπει τα εδάφη που αποκαλεί «Εξωτερική Μογγολία» ως αναπόσπαστο μέρος της επαρχίας «Εσωτερική Μογγολία» της Κίνας.

Μετά την κατάληψη της Ταϊβάν, η διοίκηση του Πεκίνου αναμένεται να εκφράζει συχνότερα τις αξιώσεις της για τη Μογγολία. Η πρόταση για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τον μογγολικό λαό για την «ενοποίηση με την Κίνα» είναι επίσης μεταξύ των θεμάτων που περιλαμβάνονται στο άρθρο.

Ο συγγραφέας προβλέπει ότι εάν ο μογγολικός λαός «επιλέξει τον πόλεμο παρά την ειρήνη», δηλαδή εάν επιλέξει την ανεξαρτησία αντί για την ενοποίηση, η στρατιωτική επέμβαση θα ξεκινήσει σε αυτή τη χώρα από το 2045.

6-Πόλεμος με τη Ρωσία (2055-2060)

Τα σχέδια της Κίνας για αυτή τη χώρα, που βλέπει τις αχανείς ρωσικές στέπες ως φυσική περιοχή επέκτασης, βρίσκουν επίσης τη θέση τους στο άρθρο.

Αν και οι διπλωματικές σχέσεις παραμένουν θερμές μεταξύ των δύο χωρών, υπάρχει η αντίληψη στους νοητικούς κώδικες του κινεζικού κράτους ότι η Ρωσία καταπατά τεράστια εδάφη που ανήκουν στην Κίνα . Για το λόγο αυτό, και οι δύο πλευρές έχουν βαθιά δυσπιστία η μία για την άλλη.

Ο συγγραφέας του άρθρου, που ρίχνει φως σε μελλοντικές προβλέψεις, προβλέπει ότι η ισχύς και η επιρροή της Ρωσίας θα μειωθούν έως το 2045 . Ελπίζοντας να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία και να επωφεληθεί από τη στρατιωτική εμπειρία της Κίνας να έχει πολεμήσει σε 5 διαφορετικά μέτωπα, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η σύγκρουση με τη Ρωσία είναι αναπόφευκτη.

Τονίζει την ανάγκη να είμαστε προετοιμασμένοι να καταφύγουμε σε πυρηνικά όπλα εάν χρειαστεί, ειδικά για να εξουδετερωθεί το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας μέσω ενός προληπτικού χτυπήματος. Ελπίζεται ότι μόλις εξουδετερωθούν τα πυρηνικά μέσα της Ρωσίας, η κυβέρνηση της Μόσχας θα παραδώσει τις αμφισβητούμενες περιοχές στην Κίνα.