Καμία χώρα δε σώζεται με χρεοκοπημένο το δημόσιο, τον ιδιωτικό και τον τραπεζικό της τομέα

Η βασικότερη προϋπόθεση για να ξεφύγουμε από την κρίση είναι να μάθουν την αλήθεια οι Πολίτες, καθώς επίσης να την αποδεχθούν – γεγονός που σημαίνει λογικά ότι, τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση, θα πρέπει να σταματήσουν να λένε ψέματα στους Έλληνες και να δημαγωγούν. Όλοι όσοι όμως σωστά δηλώνουν κάτι τέτοιο, συμπληρώνουν ταυτόχρονα πως πρέπει να υιοθετηθούν, καθώς επίσης να εφαρμοσθούν τα νέα μέτρα των δανειστών (μνημόνιο IV), χωρίς καμία καθυστέρηση – γεγονός που δεν ταιριάζει με την πρώτη διαπίστωση.

Ειδικότερα, η αλήθεια είναι πως ο δημόσιος τομέας είναι αθεράπευτα υπερχρεωμένος, οπότε χωρίς την ονομαστική διαγραφή μέρους του χρέους δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη – χωρίς όμως ανάπτυξη δεν υπάρχει μέλλον για τη χώρα. Κάτι ανάλογο ισχύει επίσης για τον ιδιωτικό τομέα, αφού τα μη εξυπηρετούμενα χρέη έχουν υπερβεί τα 200 δις €, ενώ τα συνολικά πλησιάζουν το 200% του ΑΕΠ.

Όσον αφορά δε τις τράπεζες, η κεφαλαιακή τους επάρκεια είναι πλασματική, λόγω του ότι είναι το αποτέλεσμα δημιουργικής λογιστικής (ζημίες ως μελλοντικές μειώσεις φόρων), οπότε θεωρούνται σχεδόν χρεοκοπημένες – ενώ ο εφιάλτης της εσωτερικής διάσωσης (bail–in), φαίνεται να πλησιάζει με γρήγορα βήματα, τρομάζοντας τους μετόχους, τους ομολογιούχους και τους καταθέτες τους. Ειδικά εάν αργήσει η αξιολόγηση, οπότε θα πρέπει να συνεχίσουν να χρηματοδοτούνται πανάκριβα μέσω του ELA, αδυνατώντας να δώσουν ως εγγύηση στην ΕΚΤ τα ομόλογα που διαθέτουν (waiver).

Ως αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, η αλήθεια είναι πως η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει – γεγονός που σημαίνει πως είτε θα πρέπει να βρεθεί μία οριστική λύση, είναι να προβεί σε μία ελεγχόμενη στάση πληρωμών(άρθρο) – πριν ακόμη υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να το κάνει, οπότε θα συνέβαινε ανεξέλεγκτα.

Επομένως, η λύση που απαιτείται δεν θα προέλθει από την θετική αξιολόγηση, την οποία περιμένει η κυβέρνηση – παρακαλώντας τους δανειστές να επιταχύνουν τη διαδικασία και αποδεχόμενη εν λευκώ όλα τα μέτρα που της ζητούνται, παρά το ότι θα βυθίσουν τη χώρα ακόμη περισσότερο στην ύφεση. Η αξιολόγηση απλά θα καθυστερήσει την παραμονή της κυβέρνησης στην εξουσία, την οποία φαίνεται πως επιθυμεί περισσότερο από κάθε τι άλλο – επιδεινώνοντας όμως τα οικονομικά της χώρας, η οποία είναι ήδη αθεράπευτα χρεοκοπημένη.

Συμπερασματικά λοιπόν η αλήθεια είναι μεν πολύ επώδυνη, αλλά θανατηφόρα όταν γίνεται προσπάθεια απόκρυψης της από μία κυβέρνηση – αφού έτσι δίνει τη δυνατότητα στους δανειστές να προβούν στην κατάσχεση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας της χώρας, η οποία είναι απροστάτευτη απέναντι τους, επειδή ακριβώς δεν έχει δηλώσει επίσημα τη χρεοκοπία της. Το τελικό αποτέλεσμα δε είναι ξανά το ίδιο: η χρεοκοπία, αφού όμως η χώρα θα έχει λεηλατηθεί και εξαθλιωθεί, οπότε οι Πολίτες της δεν θα μπορούν να επιβιώσουν.

Υπάρχει βέβαια μία ελπίδα, λόγω της οποίας θα μπορούσε ίσως να έχει νόημα η καθυστέρηση: η πολιτική και δημοσιονομική ένωση της Ευρωζώνης, έτσι ώστε να δρομολογηθούν λύσεις για όλα τα κράτη-μέλη της. Εάν κάποιος πιστεύει σε αυτό το ενδεχόμενο, τότε δεν μπορεί παρά να δικαιολογεί την κυβέρνηση για την πλήρη υποταγή της στις απαιτήσεις των δανειστών, έτσι ώστε να κερδηθεί χρόνος. Εάν όχι, τότε δεν υπάρχει καμία απολύτως λογική δικαιολογία.


Κοινοποίηση ανάρτησης Φραγκούλης Φράγκος
news.analyst.gr pentapostagma.gr