Η σειρά που έχει έρθει ένα παιδί στον κόσμο σχετίζεται με τον τρόπο που αυτό θα μεγαλώσει, σύμφωνα με τους ψυχολόγους. Έχει αποδειχθεί πως το πρωτότοκο παιδί τείνει να ωριμάζει γρηγορότερα και να επωμίζεται περισσότερες ευθύνες λόγω του στρες που είχε η μητέρα του κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, που ήταν προφανώς η πρώτη της.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα μεγαλύτερα παιδιά έχουν πάντοτε τις περισσότερες υποχρεώσεις, καθώς σύμφωνα με τους γονείς τους υπάρχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη λόγω ηλικίας, όμως, όταν τα αδέρφια τους φτάσουν στο συγκεκριμένο έτος, θα εξακολουθήσουν να μην έχουν τόσες αρμοδιότητες να φέρουν εις πέρας.
Όπως σημειώνει η Ναταλί Μόρ, ειδική σε θέματα γάμου και οικογένειας στην Καλιφόρνια, είναι σύνηθες το φαινόμενο το πρωτότοκο παιδί να αισθάνεται υπερβολικά υπεύθυνο για ό,τι συμβαίνει γύρω του. Αυτή η υπευθυνότητα μπορεί να αφορά τόσο στα μικρότερα αδέρφια του και τη φροντίδα τους όσο και σε δουλειές, που κανονικά θα έπρεπε να γίνουν από τον γονιό, αλλά επειδή δεν έχει χρόνο, ζητάει βοήθεια από το μεγαλύτερο παιδί του.
Αυτό το αίσθημα, το να έχουν την ευθύνη πάνω τους και να προσπαθούν να τα διαχειριστούν όλα, δεν τους εγκαταλείπει στην ενήλικη ζωή τους, ίσα - ίσα που γίνεται εντονότερο. Από την ευθύνη να φάει το μικρότερο αδερφάκι, περνάμε στην ευθύνη να πάνε όλα σύμφωνα με τους κανονισμούς στη δουλειά ή ακόμα και στη μελλοντική οικογένεια που θα δημιουργήσουν. Νιώθουν ότι πρέπει όλα να τα διασφαλίζουν οι ίδιοι και έτσι το άγχος και η αγωνία δεν τους αφήνει ποτέ να ηρεμήσουν.
Οι ψυχολόγοι αναφέρουν πως το μεγαλύτερο παιδί είναι πάντοτε το πιο ήρεμο και αυτό που ακούει τους γονείς του, με αποτέλεσμα να χάνει την ανεμελιά και τη χαλαρότητα των παιδικών χρόνων του, διότι μεγαλώνει με τη σκέψη πως δεν πρέπει να ανησυχεί τους γονείς του και κατ’ επέκταση πως πρέπει να τα διαχειρίζεται όλα μόνο του. Κάπως έτσι αποκτά το αίσθημα της τελειομανίας.
Το πρώτο βήμα για να δοθεί ένα τέλος σε αυτή την κατάσταση, που επικρατεί σε πολλά σπίτια, είναι οι γονείς να αναγνωρίσουν το λάθος τους και να αλλάξουν στάση. Το πρωτότοκο παιδί σου είναι ένα παιδί, όπως ακριβώς είναι και το μικρότερο. Με το να του δίνεις ευθύνες και να το κάνεις να νιώθει τύψεις, όταν δεν μπορεί να διαχειριστεί κάτι, ή να του δημιουργείς άγχος, το μόνο που καταφέρνεις είναι να το κάνεις δυστυχισμένο.
Αρχικά, λοιπόν, πρέπει να υπάρχει επίγνωση και αναγνώριση του κάθε ρόλου από την πλευρά του γονέα και έπειτα σεβασμός και κατανόηση από τους γονείς προς τα παιδιά. Κάποιες φορές, οι γονείς βλάπτουν άθελά τους την ευτυχία των παιδιών τους, γεγονός, όμως, που εκείνα δεν ξεχνάνε. Η συμπεριφορά των γονιών έχει αντίκτυπο στη στάση των παιδιών, συνεπώς όσο πιο γρήγορα μπει σε πρώτο πλάνο η ευτυχία και το καλό τους, τόσο πιο εύκολα θα βρεθεί η ισορροπία ανάμεσα στα μεγαλύτερα και τα μικρότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ