Στα 16 της δεν μπορούσε να διαβάσει – Τώρα παίρνει πτυχίο από το πανεπιστήμιο

Συγκινεί η ιστορία της νεαρής κοπέλας που δεν μπορούσε να διαβάσει ή να γράψει στα 16 της και τώρα περιμένει να πάρει επίσημα το πανεπιστημιακό της πτυχίο. Η Chloe McRoberts από το Ayr της Σκωτίας θα παραλάβει το πτυχίο της από το Glasgow Caledonian University αργότερα μέσα την εβδομάδα. Η 26χρονη πάλευε με τη δυσλεξία και τη ΔΕΠΥ, ενώ δεν είχε πρόσβαση σε στήριξη στο σχολείο πριν το παρατήσει.

Ξεκίνησε ξανά από το μηδέν σε ένα πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από το εκπαιδευτικό συμβούλιο της περιοχής της και τώρα ελπίζει να υποστηρίξει με τη σειρά της άλλα παιδιά.

Η Chloe McRoberts δήλωσε στην εκπομπή Good Morning Scotland του BBC Radio Scotland: «Είχα συνειδητοποιήσει ότι ήμουν δυσλεκτική όταν ήμουν περίπου στην τρίτη δημοτικού. Όταν έφτασα στην έκτη δημοτικού, ο πατέρας μου είχε πεθάνει, γεγονός που έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα. Είχα πάντα προβλήματα στην τάξη, χωρίς να είναι μόνο η ανάγνωση, η γραφή και οι αριθμοί. Η συμπεριφορά μου ήταν αρκετά ασταθής και αργότερα διαγνώστηκα με ΔΕΠΥ [διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας]».

Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, εξακολουθούσε να μην έχει πρόσβαση στη μαθησιακή υποστήριξη που χρειαζόταν. «Δεν μπορούσα να καθίσω και να δουλέψω στην τάξη, αλλά ήθελα τόσο πολύ να είμαι εκεί», είπε η νεαρή. «Ήταν σαν τα πράγματα να έβγαζαν νόημα μέσα στο μυαλό μου, αλλά όταν προσπαθούσα να τα γράψω ή να τα πω, τίποτα δεν έβγαζε νόημα. Ένιωθα μεγάλη απογοήτευση».

Η μητέρα της παραιτήθηκε ακόμη και από τη δουλειά της για να στηρίξει την κόρη της, αλλά η Chloe παράτησε τελικά το σχολείο, πριν αποφοιτήσει.

Επιστροφή στα βασικά

Κατάφερε τελικά να λάβει τη σωστή βοήθεια στο πρόγραμμα Learning Shop του South Ayrshire Council. «Με πήγαν πίσω στα βασικά», δήλωσε. «Πράγματα όπως η εκμάθηση της αλφαβήτου, η εξέταση ουσιαστικών και επιθέτων, ακόμη και πράγματα που δεν θα σκεφτόσουν – όπως η ανάπτυξη της μυϊκής δύναμης στο χέρι μου για να μπορώ να γράφω. Με βοήθησαν σε όλα αυτά».

Παρόλο που ένιωθε ότι είχε μείνει πίσω από τους συνομηλίκους της, ήταν αποφασισμένη να καλύψει το χαμένο έδαφος. «Ήξερα ότι είχα τη διάθεση [να πάω στο πανεπιστήμιο], αλλά φαινόταν τόσο μακρινό. Μου πήρε πάνω από 10 χρόνια για να φτάσω εκεί. Είμαι περήφανη για τον εαυτό μου», είπε η νεαρή.

Πλέον, εργάζεται σε μια ομάδα που βοηθάει παιδιά με δυσκολίες σε διάφορα σχολεία.

«Έμαθα επίσης τη βρετανική νοηματική γλώσσα και έχω τα προσόντα και σε αυτήν και ελπίζω να εξαλείψω και αυτό το εμπόδιο για τους ανθρώπους», είπε. Η ίδια δηλώνει ενθουσιασμένη για την επερχόμενη αποφοίτησή της και θεωρεί πως ο εκλιπών πατέρας της θα ήταν πολύ υπερήφανος για εκείνη. «Θα είναι μια καταπληκτική ημέρα», είπε ενθουσιασμένη.