του Αντώνη Καρακούση
akarakousis@dolnet.gr
Η νέα Αριστερά του κ. Τσίπρα ήλθε στην εξουσία μετά φανών και λαμπάδων, έχοντας εξασφαλίσει σχεδόν την ανοχή των πάντων.
Ακόμη και τις ευλογίες των εταίρων και των δανειστών είχε λάβει.
Ο ελληνικός λαός είχε γοητευθεί από το πάθος της νιότης του αρχηγού και οι ξένοι έβλεπαν στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα έναν αποφασισμένο ηγέτη, ικανό να ηγηθεί μιας προσπάθειας διάσωσης και αναγέννησης της χώρας. Εφθασαν μάλιστα στο σημείο να ξεπερνούν ακόμη και την επιθετική ρητορική στα χρόνια της αντιπολίτευσης, όπως και τα ελλείμματα κατανόησης της θέσης και των προβλημάτων της χώρας που τον χαρακτήριζαν.
Πλανήθηκαν άπαντες τότε, εκτιμώντας λανθασμένα ότι η εξουσία θα «εξημέρωνε» τους πολιτικούς των δρόμων. Τα γεγονότα διέψευσαν τους πάντες. Η πρώτη περίοδος διακυβέρνησης της νέας Αριστεράς ήταν για τα πανηγύρια.
Καμία αίσθηση των συνθηκών, ουδεμία πρόνοια για το μέλλον, παρά μόνο καταστροφικές αυταπάτες, που έφεραν την οικονομία και τη χώρα ολάκερη στο χείλος του γκρεμού. Αφού επί έξι μήνες ζήσαμε τη βαρουφάκειο τρέλα, φθάσαμε το καλοκαίρι του 2015 στον απόλυτο τυχοδιωκτισμό του κ. Τσίπρα με το δημοψήφισμα.
Και αμέσως μετά ήλθε η απόλυτη κωλοτούμπα. Το «Οχι» έγινε «Ναι», συνοδευόμενο από το τρίτο και βαρύτερο Μνημόνιο.
Το κόμμα έσπασε στα δύο και ο κ. Τσίπρας διέφυγε διά των εκλογών, τις οποίες κέρδισε επειδή κατάφερε να διατηρήσει ενεργό τον ενθουσιασμό των πρώτων ημερών.
Ωστόσο η στροφή ήταν τόσο μεγάλη που δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί.
Τότε λοιπόν αναζητήθηκαν πολιτικά αντίμετρα και εκπονήθηκε η στρατηγική της έντασης στο εσωτερικό της χώρας, με αιχμή τα «αδηφάγα» μέσα ενημέρωσης.
Από πέρυσι το φθινόπωρο ο κ. Τσίπρας – και η ομάδα που τον συνοδεύει – άρχισε συστηματικά να χτίζει το στρατήγημα της άλωσης των μέσων ενημέρωσης.
Προανήγγειλε τον νόμο Παππά, έστησε συστηματικά το περιβάλλον αποδόμησής τους στην Εξεταστική Επιτροπή και προπαρασκεύασε τη διεξαγωγή του διαγωνισμού των τηλεοπτικών αδειών.
Ο διαγωνισμός ήταν κομμένος και ραμμένος στα μέτρα φίλιων δυνάμεων, που θα υποκαθιστούσαν τις παλαιές κατασυκοφαντημένες εκδοτικές δυνάμεις.
Το όλο σχέδιο ωστόσο κάηκε στην πορεία από την αμετροέπεια και την αλαζονεία των εμπνευστών του.
Οι επιλεγέντες αντικαταστάτες του παλαιού συστήματος δεν ήταν και οι καλύτεροι άνθρωποι του κόσμου. Και η Δικαιοσύνη απεδείχθη πιο ανθεκτική απ’ όσο νόμιζαν οι σκοτεινοί επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου. Οταν μάλιστα ανεδείχθη και ο φασιστικής εμπνεύσεως εκβιασμός των δικαστών, το παιχνίδι χάθηκε εντελώς.
Τώρα όλα είναι στον αέρα. Το σχέδιο κατέρρευσε, ο υπουργός βυθίστηκε και ο Πρωθυπουργός έμεινε μετέωρος.
Η αίγλη των πρώτων ημερών έσβησε, η φθορά είναι διαρκής και το μοιραίο έρχεται...
Κοινοποήση ανάρτησης Φραγκούλης Φράγκος
akarakousis@dolnet.gr
Η νέα Αριστερά του κ. Τσίπρα ήλθε στην εξουσία μετά φανών και λαμπάδων, έχοντας εξασφαλίσει σχεδόν την ανοχή των πάντων.
Ακόμη και τις ευλογίες των εταίρων και των δανειστών είχε λάβει.
Ο ελληνικός λαός είχε γοητευθεί από το πάθος της νιότης του αρχηγού και οι ξένοι έβλεπαν στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα έναν αποφασισμένο ηγέτη, ικανό να ηγηθεί μιας προσπάθειας διάσωσης και αναγέννησης της χώρας. Εφθασαν μάλιστα στο σημείο να ξεπερνούν ακόμη και την επιθετική ρητορική στα χρόνια της αντιπολίτευσης, όπως και τα ελλείμματα κατανόησης της θέσης και των προβλημάτων της χώρας που τον χαρακτήριζαν.
Πλανήθηκαν άπαντες τότε, εκτιμώντας λανθασμένα ότι η εξουσία θα «εξημέρωνε» τους πολιτικούς των δρόμων. Τα γεγονότα διέψευσαν τους πάντες. Η πρώτη περίοδος διακυβέρνησης της νέας Αριστεράς ήταν για τα πανηγύρια.
Καμία αίσθηση των συνθηκών, ουδεμία πρόνοια για το μέλλον, παρά μόνο καταστροφικές αυταπάτες, που έφεραν την οικονομία και τη χώρα ολάκερη στο χείλος του γκρεμού. Αφού επί έξι μήνες ζήσαμε τη βαρουφάκειο τρέλα, φθάσαμε το καλοκαίρι του 2015 στον απόλυτο τυχοδιωκτισμό του κ. Τσίπρα με το δημοψήφισμα.
Και αμέσως μετά ήλθε η απόλυτη κωλοτούμπα. Το «Οχι» έγινε «Ναι», συνοδευόμενο από το τρίτο και βαρύτερο Μνημόνιο.
Το κόμμα έσπασε στα δύο και ο κ. Τσίπρας διέφυγε διά των εκλογών, τις οποίες κέρδισε επειδή κατάφερε να διατηρήσει ενεργό τον ενθουσιασμό των πρώτων ημερών.
Ωστόσο η στροφή ήταν τόσο μεγάλη που δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί.
Τότε λοιπόν αναζητήθηκαν πολιτικά αντίμετρα και εκπονήθηκε η στρατηγική της έντασης στο εσωτερικό της χώρας, με αιχμή τα «αδηφάγα» μέσα ενημέρωσης.
Από πέρυσι το φθινόπωρο ο κ. Τσίπρας – και η ομάδα που τον συνοδεύει – άρχισε συστηματικά να χτίζει το στρατήγημα της άλωσης των μέσων ενημέρωσης.
Προανήγγειλε τον νόμο Παππά, έστησε συστηματικά το περιβάλλον αποδόμησής τους στην Εξεταστική Επιτροπή και προπαρασκεύασε τη διεξαγωγή του διαγωνισμού των τηλεοπτικών αδειών.
Ο διαγωνισμός ήταν κομμένος και ραμμένος στα μέτρα φίλιων δυνάμεων, που θα υποκαθιστούσαν τις παλαιές κατασυκοφαντημένες εκδοτικές δυνάμεις.
Το όλο σχέδιο ωστόσο κάηκε στην πορεία από την αμετροέπεια και την αλαζονεία των εμπνευστών του.
Οι επιλεγέντες αντικαταστάτες του παλαιού συστήματος δεν ήταν και οι καλύτεροι άνθρωποι του κόσμου. Και η Δικαιοσύνη απεδείχθη πιο ανθεκτική απ’ όσο νόμιζαν οι σκοτεινοί επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου. Οταν μάλιστα ανεδείχθη και ο φασιστικής εμπνεύσεως εκβιασμός των δικαστών, το παιχνίδι χάθηκε εντελώς.
Τώρα όλα είναι στον αέρα. Το σχέδιο κατέρρευσε, ο υπουργός βυθίστηκε και ο Πρωθυπουργός έμεινε μετέωρος.
Η αίγλη των πρώτων ημερών έσβησε, η φθορά είναι διαρκής και το μοιραίο έρχεται...
Κοινοποήση ανάρτησης Φραγκούλης Φράγκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ