Οι επιστήμονες ανακάλυψαν πώς πέρασε ο Μωυσής την Ερυθρά Θάλασσα

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το θαύμα της διάβασης της Ερυθράς Θάλασσας από τους Ισραηλίτες μπορεί να έχει επιστημονική εξήγηση, συνδυάζοντας ακραίες καιρικές συνθήκες και την ευνοϊκή γεωμορφολογία της περιοχής.

Σύμφωνα με τη βιβλική αφήγηση, ο Μωυσής διέταξε τα νερά της Ερυθράς Θάλασσας να ανοίξουν, επιτρέποντας στους Ισραηλίτες να διαφύγουν από την Αίγυπτο. Η ιστορία αυτή έχει αποτυπωθεί και σε κινηματογραφικές ταινίες, όπως οι «Δέκα Εντολές» και «Ο Πρίγκιπας της Αιγύπτου».

Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν υπολογιστικά μοντέλα για να εξετάσουν πώς ένας ισχυρός άνεμος, με ταχύτητα 100 χλμ./ώρα, από την κατάλληλη κατεύθυνση, θα μπορούσε να ανοίξει έναν διάδρομο στην Ερυθρά Θάλασσα, αποκαλύπτοντας ξηρά έκταση 5 χιλιομέτρων. Όταν ο άνεμος καταλαγιάζει, τα νερά θα επέστρεφαν με την ταχύτητα ενός τσουνάμι, καταπλακώνοντας τους Αιγυπτίους που καταδίωκαν τους Ισραηλίτες.

Ο ωκεανογράφος Καρλ Ντρουζ, από το Εθνικό Κέντρο Ατμοσφαιρικής Έρευνας, παρατηρεί ότι η διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας είναι μια φυσική διαδικασία που συνδυάζει έναν υπερφυσικό παράγοντα, το συγχρονισμό των γεγονότων. Αλλά πού ακριβώς συνέβη η διάβαση;

Η βιβλική αφήγηση τοποθετεί το γεγονός μετά από τις δέκα πληγές της Αιγύπτου, όταν ο Μωυσής οδήγησε τους Ισραηλίτες στην έρημο για να βρουν τη Γη της Επαγγελίας. Ωστόσο, η πορεία τους σταμάτησε από την Ερυθρά Θάλασσα, ενώ οι στρατιώτες του Φαραώ τους καταδίωκαν. Ο Μωυσής, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, σήκωσε το χέρι του και τα νερά της θάλασσας υποχώρησαν, αποκαλύπτοντας μια λωρίδα ξηράς, με το νερό να σχηματίζει τείχη στις πλευρές.

Η παράδοση θεωρεί ότι αυτή η διάβαση συνέβη στον κόλπο της Άκαμπα, ο οποίος είναι ευρύς και βαθύς, με βάθος που φτάνει τα 1.850 μέτρα. Ωστόσο, για να διέσχισαν οι Ισραηλίτες την περιοχή πεζοί, κάτι που περιγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη, θα ήταν πρακτικά αδύνατο.

Σύμφωνα με τις σύγχρονες αρχαιολογικές έρευνες, ο Κόλπος του Σουέζ φαίνεται να είναι το πιο πιθανό σημείο για τη διάβαση. Αυτός ο κόλπος είναι πιο ρηχός, με μέσο βάθος μόνο 20-30 μέτρα, και η γεωμορφολογία του τον καθιστά κατάλληλο για μια τέτοια διάβαση. Στην πραγματικότητα, το 1789 ο Ναπολέων Βοναπάρτης διέσχισε με στρατιώτες του το κόλπο του Σουέζ στην άμπωτη, όταν η παλίρροια είχε εκθέσει τον πυθμένα της θάλασσας.

Ο καθηγητής Μπρους Πάρκερ, πρώην επιστημονικός διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA), υποστηρίζει ότι ο Μωυσής, έχοντας ζήσει στην περιοχή της ερήμου ως νέος, γνώριζε τις παλίρροιες και τις μεθόδους πρόβλεψης τους, βασισμένες στη φάση της σελήνης. Ο Φαραώ και οι στρατιώτες του, ωστόσο, δεν είχαν την ίδια γνώση και αιφνιδιάστηκαν όταν η παλίρροια ανέβηκε ξαφνικά.

Ποια είναι η επιστημονική εξήγηση για την βιβλική αφήγηση; Η αναφορά στον ισχυρό ανατολικό άνεμο στην Παλαιά Διαθήκη μπορεί να εξηγήσει την υποχώρηση των νερών. Ο καθηγητής Νάθαν Πάλντορ, από το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, υποστηρίζει ότι αν φυσούσε ένας άνεμος με ταχύτητα 65-70 χλμ./ώρα για 24 ώρες, θα μπορούσε να αποκαλύψει ένα πέρασμα, εκθέτοντας τον βυθό για αρκετό χρόνο, ώστε οι Ισραηλίτες να το διασχίσουν.

Ωστόσο, η περιγραφή στην Παλαιά Διαθήκη λέει ότι ο άνεμος φύσηξε από την ανατολή, κάτι που δεν συμβαδίζει με την υποθετική κατεύθυνση του ανέμου για τη διάβαση. Ο Ντρουζ προτείνει ότι η αρχική εβραϊκή φράση "ρουάχ καδίμ" θα μπορούσε να σημαίνει «βορειοανατολικός» ή «νοτιοανατολικός» άνεμος.

Αν, ωστόσο, διατηρήσουμε τη θεωρία για ανατολικό άνεμο, μια διαφορετική εκδοχή είναι ότι η διάβαση συνέβη στον Δέλτα του Νείλου, στην περιοχή γύρω από τη Λίμνη Τάνις, κοντά στη σύγχρονη Λίμνη Μανζάλα. Αυτή η περιοχή είναι γνωστή για τα πυκνά καλάμια που φύονται στα ρηχά, υφάλμυρα νερά της, κάτι που υποστηρίζει την παραδοσιακή μετάφραση "Θάλασσα των Καλαμιών" (Reed Sea) και την ερμηνεία του Ντρουζ για την υποχώρηση του νερού λόγω ισχυρού ανέμου.

Το μοντέλο του Ντρουζ δείχνει ότι ένας άνεμος 100 χλμ./ώρα για 8 ώρες μπορεί να προκαλέσει την απομάκρυνση του νερού στην περιοχή αυτή, αποκαλύπτοντας μια λωρίδα ξηράς πλάτους 5 χιλιομέτρων. Αυτό θα επέτρεπε στους Ισραηλίτες να περάσουν, αν και η πορεία τους ενάντια στον άνεμο θα ήταν απαιτητική.

Μια άλλη θεωρία αναφέρει ότι το φαινόμενο μπορεί να εξηγηθεί από τσουνάμι, καθώς ένα σεισμικό κύμα θα μπορούσε να τραβήξει το νερό και να αποκαλύψει για λίγο ξηρά. Ωστόσο, αυτή η εξήγηση δεν ευθυγραμμίζεται πλήρως με τη βιβλική αφήγηση, αφού το τσουνάμι συνήθως διαρκεί λιγότερο από μία ώρα και δεν δημιουργεί το χαρακτηριστικό πέρασμα με τείχη νερού στα πλάγια.

Ανεξαρτήτως της επιστημονικής εξήγησης, ο Ντρουζ πιστεύει ότι το γεγονός παραμένει θαυμαστό και ότι η πίστη και η επιστήμη μπορούν να συνυπάρχουν.