Ειδικότερα, το ACP συνιστά στους ασθενείς να δοκιμάζουν πρώτα θεραπείες όπως περπάτημα, βελονισμό, μαλάξεις ή γιόγκα, πριν καταφύγουν στα αντιφλεγμονώδη ή μυοχαλαρωτικά φάρμακα. Οι γιατροί από την πλευρά τους πρέπει να τους διαβεβαιώσουν ότι θα βελτιωθεί η κατάστασή τους όποια θεραπεία κι αν δοκιμάσουν, ενώ θα πρέπει να αποφύγουν να τους χορηγήσουν οπιοειδή αναλγητικά.
Οι οδηγίες αναφέρουν επίσης ότι οι εγχύσεις στεροειδών φαρμάκων (κορτιζόνη) και η λήψη παυσίπονων όπως η παρακεταμόλη δεν βοηθούν, αντιθέτως τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη όπως η ασπιρίνη, η ναπροξένη και η ιβουπροφαίνη ενδέχεται να καταπραΰνουν τον πόνο.
Ο πόνος στη μέση έχει μια φυσική πορεία για την οποία δεν απαιτείται παρέμβαση, λένε οι ειδικοί. Στην πραγματικότητα, για τους περισσότερους πάσχοντες από οξεία οσφυαλγία, δηλαδή από πόνο που διαρκεί λιγότερο από τέσσερις εβδομάδες και δεν αντανακλά στο πόδι, δεν υπάρχει καν ανάγκη αξιολόγησης από έναν γιατρό, λέει στην εφημερίδα «New York Times» ο δρ Ρικ Ντέγιο, ειδικός στη σπονδυλική στήλη και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Υγείας και Επιστήμης του Ορεγκον, στο Πόρτλαντ, ο οποίος συμμετείχε στην ομάδα εμπειρογνωμόνων που συνέταξαν τις νέες οδηγίες.
«Καλύτερα να πάει να περπατήσει»
«Για την οξεία οσφυαλγία, το ανάλογο στην Παθολογία είναι η ίωση» εξηγεί. «Είναι πολύ συχνή και πολύ ενοχλητική όταν συμβαίνει, αλλά συνήθως δεν οδηγεί σε κάτι σοβαρό». Ακόμα και όσοι πάσχουν από χρόνια οσφυαλγία, δηλαδή πονούν επί τουλάχιστον 12 εβδομάδες, πρέπει να αρχίζουν την προσπάθεια αντιμετώπισης με μη φαρμακολογικές θεραπείες. Αν όμως θέλουν οπωσδήποτε ένα φάρμακο, πρέπει να αρχίζουν με μη συνταγογραφούμενα όπως η ιβουπροφαίνη ή η ασπιρίνη (υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι δεν έχουν αντένδειξη).
Οι νέες συστάσεις, οι οποίες δεν αφορούν τις χειρουργικές θεραπείες αλλά μόνο τις μη επεμβατικές, είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με τις προγενέστερες της ACP, οι οποίες συνιστούσαν τη φαρμακευτική αγωγή ως την πρώτης γραμμής θεραπεία, λέει ο εκπρόσωπος του Κολεγίου δρ Νίτιν Νταμλ.
Και προσθέτει πως, σύμφωνα με αυτές, αντενδείκνυνται επίσης οι απεικονιστικές εξετάσεις όπως η μαγνητική τομογραφία, διότι τα αποτελέσματά τους μπορεί να είναι παραπλανητικά αφού μπορεί να αποκαλύψουν αλλοιώσεις οι οποίες δεν σχετίζονται με τον πόνο, οδηγώντας σε λάθος θεραπευτική παρέμβαση.
«Οι περισσότεροι πάσχοντες από οσφυαλγία έχουν την τάση να περιορίζουν την κινητικότητά τους και να αποφεύγουν τις συνηθισμένες δραστηριότητές τους επειδή φοβούνται ότι θα επιδεινώσουν την κατάστασή τους» λέει ο δρ Κρίστοφερ Τζ. Στάντερτ, ειδικός στα προβλήματα της σπονδυλικής στήλης και καθηγητής Ιατρικής Αποκατάστασης και Ορθοπεδικής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον
«Αν ένας γιατρός θέλει πραγματικά να τους βοηθήσει, δεν θα τους δώσει φάρμακα αλλά θα τους μάθει να θέτουν στόχους και να δουλεύουν σκληρά για να επιστρέψουν σε μια δραστήρια ζωή, ακόμα κι αν πονάνε». Μαζί του συμφωνεί ο καθηγητής Ορθοπεδικής δρ Τζέιμς Γουάινσταϊν, ειδικός στην οσφυαλγία και εκτελεστικός διευθυντής του πανεπιστημιακού νοσηλευτικού οργανισμού Dartmouth-Hitchcock Health System
«Πρέπει να σταματήσουμε να ιατρικοποιούμε τα συμπτώματα» τονίζει. Τα χάπια δεν θα οδηγήσουν στην ίαση, ενώ οι εναλλακτικές λύσεις όπως η γιόγκα και το τάι τσι «είναι θαυμάσιες αλλά δεν ταιριάζουν σε πολύ κόσμο. Γιατί λοιπόν να μην επιστρέψει ο ασθενής στη φυσιολογική ζωή του; Ξέρω ότι η μέση του θα πονάει, αλλά καλύτερα είναι να πάει να περπατήσει και να είναι δραστήριος από το να πάρει χάπια» καταλήγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ