Τρεις ξεχωριστές ιστορίες δρομέων, τρία μαθήματα ζωής (φωτογραφίες)

Οι χιλιάδες δρομείς που θα συμμετάσχουν στον 9ο Διεθνή Μαραθώνιο «ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ», την Κυριακή 6 Απριλίου, θα έχουν να διηγηθούν τις δικές τους ιστορίες, πολλές από τις οποίες θα είναι ξεχωριστές, ακριβώς όπως εκείνες του πανεπιστημιακού Γιώργου Κώστα, του 64χρονου Στάθη Παπαδόπουλου και του 60χρονου Γιώργου Μπουντουρά, οι οποίοι δηλώνουν παρόντες από τα πρώτα χρόνια του θεσμού...

Ο αντιπρύτανης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Γιώργος Κώστα, τρέχει κάθε χρόνο από τη θέσπιση του Μαραθωνίου το 2006 και ετοιμάζεται για την ένατη συνεχόμενη συμμετοχή του στον αγώνα που, όπως υπογραμμίζει, έδωσε ταυτότητα σε όλους τους Βορειοελλαδίτες δρομείς μεγάλων αποστάσεων:
«Τρέξιμο σημαίνει κίνηση, κίνηση σημαίνει ζωή. Ο Μαραθώνιος αποτελεί το αποκορύφωμα για κάθε άνθρωπο που αγαπά το τρέξιμο. Για πολλά χρόνια στη Βόρεια Ελλάδα, εμείς οι ερασιτέχνες δρομείς ψάχναμε την ταυτότητά μας και τη βρήκαμε μέσα από το Μαραθώνιο ‘ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ’. Η συγκίνηση του πρωτάρη, ο ενθουσιασμός του επισκέπτη δρομέα, η αγωνία του μαραθωνοδρόμου, είναι αυτά που χαρακτηρίζουν το δικό μας Μαραθώνιο, από την αρχαία Πέλλα μέχρι την παραλία της Θεσσαλονίκης και το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ένα ζευγάρι παπούτσια, όρεξη, παρέα και ψυχή, είναι τα μοναδικά πράγματα που χρειάζεται κάποιος για να τρέξει. Και αν το κάνει με υπομονή και επιμονή, θα τερματίσει και στο Μαραθώνιο»!
Καταλήγει, μάλιστα, λέγοντας ότι «...για μας, το τρέξιμο είναι οικογενειακή υπόθεση», αφού φέτος θα τρέξουν και τα τρία παιδιά του, ο Δημόκριτος, η Αριάδνη και ο Νικόλας, που έχουν δηλωθεί στο Δρόμο 1.000μ. Μαθητών Δημοτικών Σχολείων.

Το απόλυτο των συμμετοχών στο θεσμό έχει και ο 64χρονος Στάθης Παπαδόπουλος, ο οποίος δίνει ιδιαίτερη σημασία στην κοινωνική διάσταση της άθλησης, προσπαθώντας να στέλνει μηνύματα φιλίας και αδελφοσύνης μέσα από την συμμετοχή του:
«Για μένα, ο αθλητισμός, η κοινωνική προσπάθεια και η ίδια η ζωή είναι έννοιες ταυτισμένες μεταξύ τους. Τρέχω σε Μαραθωνίους τα τελευταία 13-14 χρόνια και δεν έχω λείψει ποτέ από το Μαραθώνιο ‘ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ’, αλλά επιπλέον το 1989 είχα κάνει έναν υπερμαραθώνιο, με αφετηρία το Λευκό Πύργο και τερματισμό στη Βουλή, στην Αθήνα, θέλοντας να καταθέσω ένα μήνυμα αδελφοσύνης. Κάθε φορά που συμμετέχω σ’ έναν αγώνα, το χειροκρότημα και το χαμόγελο των θεατών, καθώς και η συναδελφικότητα των συναθλητών μου, αποτελούν ένα μαγικό φίλτρο που με μεταφέρει σε άλλη διάσταση. Ελπίζω στο μέλλον να εκπληρώσω και το μεγάλο όνειρό μου να συμμετάσχω μαζί με δρομείς απ’ όλο τον κόσμο σ’ ένα Μαραθώνιο για την παγκόσμια φιλία στη μία και αδιαίρετη Κύπρο, που αποτελεί σταυροδρόμι τριών ηπείρων».

Από την πλευρά του, ο 60χρονος Γιώργος Μπουντουράς, ξεκίνησε ένα χρόνο αργότερα, από το 2ο Μαραθώνιο «ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ» το 2007, αλλά η περίπτωσή του έχει εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον, αφού το τρέξιμο τον βοήθησε να απαλλαγεί από 25 κιλά και από συνεπακόλουθα προβλήματα υγείας:
«Μέχρι τα 45 μου, δεν ήξερα τι θα πει μεγάλη απόσταση. Ήμουν άνθρωπος της ενέργειας και της κίνησης, αλλά δεν είχα αντοχές. Ήμουν υπέρβαρος και είχα πολύ αυξημένους δείκτες σε τριγλυκερίδια, χοληστερίνη και διαβήτη. Τότε, ο γιατρός μου είπε ότι ή θα πρέπει να ξεκινήσω να αθλούμαι, ή θα παίρνω φάρμακα εφ’ όρου ζωής. Άρχισα σιγά - σιγά να τρέχω στο Καυτανζόγλειο και έπειτα από 4-5 χρόνια προέκυψε και ο Μαραθώνιος. Στην πορεία έχασα 25 κιλά, έριξα τους δείκτες σε χαμηλά επίπεδα και πλέον δεν χρειάζεται να παίρνω φάρμακα. Τώρα πια τρέχω καθημερινά για μία ώρα, συνήθως στο βουνό, στο Σέιχ Σου. Έγινε τρόπος ζωής για μένα.
Το μήνυμα προς όλους, είναι ότι πρέπει να σηκωθούμε από τους καναπέδες. Πρέπει να βρίσκουμε τρόπο και χρόνο για να ασκήσουμε λίγο το σώμα μας, ώστε να είμαστε καλά στην υγεία μας. Όταν μάλιστα έχουμε την ευκαιρία να τιμήσουμε το όνομα και την ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η αξία της συμμετοχής σ’ αυτόν τον αγώνα γίνεται διπλή».