Του Νίκου Τζαντζαρά
Δεν έχω λόγια παρηγοριάς για κανέναν. Δεν έχω κρατημένες “κάβα” κουβέντες που χρυσώνουν το χάπι σε ηρωικούς και περήφανους αποκλεισμούς, διότι τις έχω ξοδέψει όλες τα προηγούμενα χρόνια. Δεν έχω άλλο σάλιο για να γλείψω τις πληγές σας και τις πληγές μου, επειδή απ το γλείψιμο πληγών, κοντεύω να πάθω αφυδάτωση. Δεν έχω συγκατάνευση για την φετινή αποτυχία να γίνει η υπέρβαση, διότι έχω ξεμείνει από δικαιολογίες τα προηγούμενα, φτωχότερα χρόνια, που ο ΠΑΟΚ ζούσε με το “παραλίγο”.
Στη “Νέα Εποχή” δεν καλύπτομαι από το “παραλίγο”, εδώ που φτάσαμε, όπως νομίζω δεν θα έπρεπε να καλύπτεται κανείς. Δεν χρειάζονται βεβαίως δάκρυα, αλλά δεν έχει και τίποτα να κερδίσει ο ΠΑΟΚ από... καραμελογλειφάτους ύμνους, όμοιους με εκείνους που ακολούθησαν μαύρες νύχτες στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν. Δεν ήρθε η καταστροφή και η συντέλεια, αλλά δεν έχασε και μικρή ευκαιρία ο σύλλογος, ώστε να περάσει ανάλαφρα και χαζοχαρούμενα αυτό. Για τη “μεγάλη ψυχή, την τιτάνια προσπάθεια, τους κακούς διαιτητές, την ατυχία και τη μοίρα, για το... “με ψηλά το κεφάλι”, μιλήσαμε με την Μπάγερν, την ΤΣΣΚΑ, την Άιντραχτ, τον Άγιαξ – φτάνει.
Ο επιμερισμός των ευθυνών, αν και είναι σχεδόν προφανής, θα γίνει και θα πάρει ο καθένας το κομμάτι του χρέους που του αναλογεί. Αλλά όχι εδώ και τώρα. Η αγάπη και η στήριξη για την ομάδα είναι απαραίτητο να μας οδηγήσουν αυτές τις στιγμές, να σταθούμε δίπλα της και επισημαίνοντας όσα είναι απαραίτητο να διορθωθούν, να διευκολύνουμε τον δρόμο της προς την διάκριση στο πρωτάθλημα και τους ομίλους του Europa League.
Δεν μου αρκεί το “παραλίγο”, αλλά δεν απαξιώνω και όσα έχουμε.
Δεν ξεπερνάω την αναποτελεσματικότητα, αλλά δεν μηδενίζω και την προσπάθεια. Και γι αυτό το βουλώνω.
Και μιας και δεν είχαμε το δικαίωμα να είμαστε εκεί, για να σπρώξουμε τον ΠΑΟΚ μετά το 2-2, επειδή όλοι μας ανεχόμαστε ή αποδεικνυόμαστε ανεπαρκείς να εμποδίσουμε επί δεκαετίες διάφορα σκουπίδια να στιγματίζουν την ιστορία μας, αυτόν τον αποκλεισμό, ας τον ξεπεράσουμε όλοι βουβά. Ας το βουλώσουμε δηλαδή και δίχως να ψάχνουμε υπαίτιους κι εξιλαστήρια θύματα, να επιχειρήσουμε να βαδίσουμε προς τα εμπρός. Χωρίς αυτοδικαιολόγηση, αλλά και χωρίς συμβιβασμούς με την ήττα. Να την διαχειριστούμε, χωρίς να την “καταπιούμε”. Να αγαπάμε τον ΠΑΟΚ περισσότερο από τη νίκη, αλλά να διατηρούμε και την ευθυκρισία μας για να μη ξανακάνουμε τα ίδια και τα ίδια. Να μάθουμε από τα λάθη μας, όχι να τα απαλύνουμε για να τα χωνέψουμε ευκολότερα.
Δεν υπάρχει “μπράβο, δεν πειράζει”. Καθόλου "μπράβο". Πειράζει και πονάει και καίει και να βρούμε και όλα όσα έφταιξαν. Υπάρχει, "πειράζει, αλλά πάμε γερά".-
Γιατί το “παραλίγο”, δεν ταιριάζει στον ΠΑΟΚ. Και παρατράβηξε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ