Από την Τετάρτη 29 Ιουνίου στους δρόμους της πόλης.
«Τουρισμός για όλους». Τη στιγμή που σε όλο τον κόσμο αναπτύσσονται πολιτικές για την ισότιμη πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία στις διακοπές, στη χώρα μας χρειάζονται ακόμα να γίνουν πολλά και σε αυτόν τον τομέα. Η αλήθεια είναι ότι έχουν γίνει βήματα, αλλά είμαστε ακόμη πολύ πίσω. Το ζήτημα της προσβασιμότητας στις ανέμελες διακοπές στους συμπολίτες μας με ειδικές ανάγκες ή δυνατότητες αποτελεί ένα από τα βασικά ρεπορτάζ του καλοκαιρινού τεύχους της «σχεδίας».
Δεκάδες παραλίες της Αττικής έχουν μετατραπεί σε απέραντους σκουπιδότοπους και διυλιστήρια, ωστόσο, στα χρόνια της κρίσης, έχουν αρχίσει να αναβιώνουν τις ένδοξες εποχές της δεκαετίας του ’70, όταν αποτελούσαν εξαιρετικά τουριστικά θέρετρα. Οι εγκλωβισμένοι της πόλης αναβιώνουν το θαλάσσιο μέτωπο των Αθηνών, με τις παραλίες να καθαρίζονται και να βελτιώνονται για να υποδεχθούν επισκέπτες που θα βουτήξουν σε αμφίβολης καθαρότητας νερά. «Τα μπάνια των από κάτω» είναι ο τίτλος του σχετικού φωτορεπορτάζ.
Χρόνια ολόκληρα αποτυπώνει με τον φωτογραφικό του φακό την επώδυνη πραγματικότητα. Στόχος του πολυβραβευμένου φωτορεπόρτερ Γιάννη Μπεχράκη είναι ο κόσμος να καταλαβει και να μη μένει αμέτοχος. «Θέλω να είμαι τα μάτια σας, θέλω να είμαι η φωνή τους», περιγράφει στη συνέντευξή του στη «σχεδία» τον τρόπο που βλέπει τη δουλειά του και τη δική του συμβολή στον αγώνα για έναν πιο δίκαιο κόσμο.
«Γιατί συνδέετε την εξουσία με την ανθρωπότητα; Η εξουσία είναι ένα πράγμα, ενώ η ανθρωπότητα είναι ένα άλλο», αναρωτιέται φωναχτά ο μεγάλος ιταλός θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός Ντάριο Φο. Στη συνέντευξη που παραχώρησε, μιλάει για τη δουλειά του, τον ακτιβισμό, τα όνειρά του, και τη μάστιγα της εξουσίας που επί δεκαετίες πολεμά. Ο Ντάριο Φο είναι ένας «επαναστάστης γελωτοποιός».
«Η προσφυγιά στα θρανία». Καθηγητές του Γαλλικού Ινστιτούτου της Αθήνας προσφέρθηκαν εθελοντικά να κάνουν μαθήματα στοιχειώδους μύησης στη γαλλική γλώσσα σε όσους πρόσφυγες πρόκειται να αναχωρήσουν για τη Γαλλία. Από κοσμοπολίτες πενηντάρηδες και μορφωμένους νεαρούς μέχρι μαντιλοφορεμένες γυναίκες και αγρότες, δεκάδες πρόσφυγες κάθονται στα θρανία προσπαθώντας να υποστηρίξουν τους εαυτούς τους στο κυνήγι του ευρωπαϊκού ονείρου. Μια μέρα καθίσαμε και εμείς δίπλα τους, στο ίδιο θρανίο.
«Δρόμοι ερμητικά κλειστοί». Στην Ευρώπη του διαφωτισμού, κάποιοι άνθιρωποι είναι ακόμη πιο ανεπιθύμητοι από κάποιους άλλους. Είναι οι πακιστανοί πρόσφυγες, οι οποίοι –παρόλο που η χώρα τους ελέγχεται από στρατιωτικές κυβερνήσεις, τους Ταλιμπάν και το οργανωμένο έγκλημα– οι θεωρούνται οικονομικοί μετανάστες.
Για κάποιους γονείς, οι καλοκαιρινές διακοπές είναι μια χρυσή ευκαιρία να μυηθούν τα ανήλικα παιδιά τους στις αρχές του καπιταλισμού. Το «Camp Millionaire» στην Καλιφόρνια διδάσκει σε 10χρονα τα μυστικά του χρήματος, του χρηματοοικονομικού τομέα και του πλουτισμού. Είναι η «κατασκήνωση των εκατομμυριούχων».
«Σαν να τραβάς μια κουρτίνα». Σε συνέντευξή της στη «σχεδία», η ζωγράφος Ιόλη Ξιφαρά μιλάει για την ανάγκη που την οδηγεί να κάνει Τέχνη, τα γκράφιτι, την Ακρόπολη και τις κοινωνικές συνθήκες που αλλάζουν και εξηγεί πως «η τέχνη σου μαθαίνει να έχεις υπομονή».
«Το καράβι πάει Γλασκώβη». Το 14ο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων θα πραγματοποιηθεί το διάστημα 10-16 Ιουλίου στη σκωτσέζικη μητρόπολη και η Ελλάδα, για πρώτη φορά στην ιστορία της, θα εκπροσωπηθεί και από μια αμιγώς γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα. Είναι η δέκατη συνεχής παρουσία της ελληνικής ομάδας σε αυτήν την κορυφαία γιορτή του κοινωνικού ποδοσφαίρου και ο στόχος παραμένει σταθερός: Να γίνει η ποδοσφαιρική συνάντηση εφαλτήριο για μια καλύτερη ζωή έξω από τις άσπρες γραμμές που ορίζουν ένα γήπεδο.
Ο τραγουδοποιός Νίκος Γρηγοριάδης και η σύζυγος και συνεργάτης του, επίσης τραγουδοποιός, Κατερίνα Κυρμιζή αφηγούνται στιγμές της κοινής τους ζωής. Ο Γιώργος Μπαζίνας τσαλαβουτάει στα ρηχά της μνήμης, ο Βαγγέλης Χερουβείμ μιλάει για τη σχέση του ποδοσφαίρου με τον σύγχρονο Διαφωτισμό, ο Μιράμπελης Ζάλαπας καταγράφει τις δραματικές επιπώσεις του βρετανικού δημοψηφίσματος ακόμα και στην απόδοση των άγγλων χούλιγκανς στα γήπεδα της Γαλλίας, οι φακοί του Κωστή Μπακόπουλου και του Χρήστου Παπαχρήστου καταγράφουν εικόνες από την Αθήνα και από τη Θεσσαλονίκη λίγο πριν σουρουπώσει. Κορυφαίοι έλληνες γελοιογράφοι σχολιάζουν με το πενάκι τους αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας, κλείνουμε τραπέζι σε μια οικογενειακή ταβέρνα σε έναν σκαλόδρομο των Ιλισίων, ενώ δοκιμάζουμε σαλάτα ταμπουλέ, από έναν Έλληνα δεύτερης γενιάς που ζούσε για χρόνια ως άπατρις ανάμεσα σε δύο πατρίδες.
Αυτά και άλλα πολλά. Στο τεύχος #39 της «σχεδίας» (Ιούλιος-Αύγουστος 2016), που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης από την Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016.
Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (3,00 ευρώ), το 50% (δηλαδή το 1,50€) πηγαίνει απευθείας στον ίδιο τον πωλητή.
«112 εφημερίδες δρόμου, 41 χώρες, 5 ήπειροι, 14.000 άστεγοι πωλητές, 6.000.000 αναγνώστες, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια» είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP,www.street-papers.org).
ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ