Διαβάστε το ΟΛΟΙ:
"Φυσικά και δεν περιμέναμε τον αγώνα μεταξύ των δύο αιωνίων, όχι απλά αντιπάλων αλλά και δυναστών του Ελληνικού ποδοσφαίρου, για να καταλάβουμε την κατάντια στην οποία το έχουν σύρει εδώ και δεκαετίες. Φυσικά και δεν περιμένουμε τις δηλώσεις του Μαρινάκη ή τις μπούκες του Βαρδινογιάννη στα δημοσιογραφικά θεωρεία, ούτε τις δηλώσεις του Πατέρα πριν παραιτηθεί, για ν’ αντιληφθούμε την κατρακύλα του λαοφιλέστερου αθλήματος.
Τα έχουμε καταλάβει καλά εδώ και χρόνια, ακριβώς επειδή εδώ και πολλά χρόνια τα ζούμε στο πετσί μας, βιώνουμε τις αδικίες, τις διαιτητικές σφαγές, τις αποφάσεις της… μισότυφλης αθλητικής δικαιοσύνης που το ένα μάτι της το έχει ανοιχτό, για να βλέπει τα συμφέροντα των συγκεκριμένων τύραννων του ποδοσφαίρου.
Δεν μας συγκινεί ιδιαίτερα η «σφαγή του Παναθηναϊκού» καθώς κι η ίδια η Αθηναϊκή ομάδα, όποτε το χρειάζεται και μπορεί, σφάζει χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό τους αντιπάλους της για να προωθήσει τα δικά της συμφέροντα. Φυσικά μας άφησε εξίσου παγερά αδιάφορους η βιασύνη με την οποία έσπευσε ο… Μαρινάκης να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του ΑΡΗ (!!!) όταν η ομάδα μας είχε γνωρίσει την πράσινη αδικία στον αγώνα του «Κλ. Βικελίδης», καθώς ακόμα και ο πλέον ηλίθιος αντιλαμβάνεται τα κίνητρα του νεοαφιχθέντος λεφτά.
Βέβαια το ότι όλα αυτά τα γνωρίζουν και τ’ αντιλαμβάνονται και οι πλέον ηλίθιοι, δεν σημαίνει ότι οι καθ’ ύλην ηλίθιοι… ε… συγγνώμη… οι καθ’ ύλην αρμόδιοι θέλαμε να πούμε, έχουν την πρόθεση να κάνουν κάτι για να διορθώσουν την κατάσταση. Αν και η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να διορθωθεί. Είναι ένα καρκίνωμα που μόνο ν’ αφαιρεθεί και να πεταχτεί μπορεί, να πεταχτεί όσο πιο μακριά και όσο συντομότερα γίνεται, μήπως και ο ασθενής συνέλθει από το κώμα και διεκδικήσει τις ελάχιστες πιθανότητες ανάρρωσης που του έχουν απομείνει.
Κοντά στους δύο «μεγάλους» (τώρα πως έγιναν και διατηρούνται «μεγάλοι», σηκώνει πολλή συζήτηση) φυσικά είναι και οι διάφοροι παρατρεχάμενοι της Superleague οι οποίοι χάσκουν για να πάρουν εντολές ή και κανένα «ψίχουλο» που θα πέσει από το πλούσιο «τραπέζι» των συνδαιτυμόνων οι οποίοι ξεκοκαλίζουν εδώ και χρόνια ένα άθλημα που σέρνει από πίσω του μυριάδες ψυχές που αγαπάνε τις ομάδες τους, τρέχουν και πονάνε γι’ αυτές.
Με λίγα λόγια, απ’ ότι φαίνεται οι περισσότεροι βολεύονται μ’ αυτό το γαϊτανάκι στο οποίο έχουν επιδοθεί οι κόκκινες και πράσινες συμμαχίες, οι οποίες ανάλογα με το ποια επικρατεί κάθε φορά, φροντίζουν τα συμφέροντά τους και τα «συμφέροντα» των «δικών» τους. Και κάθε φορά ο «αδικημένος», ο οποίος είναι αυτός που δεν μπορεί ν’ αδικήσει τους άλλους, φωνάζει για το «δίκαιο», το οποίο φυσικά κάνει πως δεν βλέπει όταν δεν είναι δικό του.
Ένας ωραίος κόσμος, βολικά πλασμένος. Όλοι βολεύονται ή προσβλέπουν σε βολέματα. Είναι η κατάσταση τέτοια - όπως οι ίδιοι την έχουν πλάσει - που τα βολέματα είναι… βολικά και αναμενόμενα. Και φυσικά όλοι είναι ευχαριστημένοι μ’ αυτά που έχουν ή μ’ αυτά που νομίζουν ότι θα μπορέσουν κάποια στιγμή ν’ αποκτήσουν. Οι φωνές που ακούγονται είναι στιγμιαίες αντιδράσεις οι οποίες με την πάροδο λίγου χρόνου θ’ ατονήσουν κι όλα θα επιστρέψουν στην καθημερινή ρουτίνα της πάλης των Χαλίφηδων και των υποτελών τους.
Εμπιστοσύνη πλέον δεν υπάρχει σε κανέναν από τους θεσμούς του Ελληνικού ποδοσφαίρου και αυτό είναι ολοφάνερο. Όλοι το λένε, ο καθένας βέβαια την χρονική στιγμή που «πρέπει», αλλά το θέμα είναι αν το εννοούν κιόλας. Διότι αν το εννοούν, μπορούν να κάνουν μερικά απλά βήματα που θα διορθώσουν την κατάσταση και θα επαναφέρουν την εμπιστοσύνη του κόσμου στο άθλημα.
Και επαναλαμβάνουμε: να επανέλθει η εμπιστοσύνη στο άθλημα, καθώς τα πρόσωπα, τ’ αξιώματα και οι θέσεις δεν μας ενδιαφέρουν… και δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρουν κι αυτούς που κομπάζουν ότι πασχίζουν για το καλό του ποδοσφαίρου. Εξάλλου όλοι αυτοί έχουν καταδικαστεί αμετάκλητα στη συνείδηση του κόσμου που τους έχει βάλει σε περίοπτη θέση στο πάνθεον των καταστροφέων της επιθυμίας των φιλάθλων για καθαρό και αξιοκρατικό πρωτάθλημα.
Αν λοιπόν πάρουμε στα σοβαρά τις όποιες κραυγές ακούγονται κάθε φορά που ο ένας σφαγέας σφαγιάζεται από τον άλλον, αν πάρουμε στα σοβαρά και τις βαρύγδουπες δηλώσεις των παρατρεχάμενων και αυλικών τους ότι «δεν πάει άλλο» και πως «κάτι πρέπει ν’ αλλάξει», και φυσικά αν μπορέσουμε να πιστέψουμε ότι εννοούν αυτά που λένε, εμείς επαναφέρουμε μια παλιότερη πρότασή μας, η οποία φυσικά είναι και αρκετά «επώδυνη».
Απαλλάξτε μας και απαλλαγείτε από τους «θεσμούς» του Ελληνικού ποδοσφαίρου που το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι ανικανότητα, που είναι και ο ηπιότερος χαρακτηρισμός που μας έρχεται στο μυαλό. Κάντε λοιπόν το βήμα μπροστά και ζητήστε ξένους διαιτητές, οι οποίοι βέβαια δεν θα ορίζονται από τους ίδιους τύπους που το κάνουν (μέχρι) τώρα. Ζητήστε επίσης να υπαχθεί το Ελληνικό πρωτάθλημα στη αθλητική δικαιοσύνη κάποιας επιτροπής της Ουέφα καθώς κι αυτό το σκέλος του ποδοσφαίρου δεν απολαμβάνει και την μεγαλύτερη εμπιστοσύνη από πλευράς κόσμου.
Εφόσον λοιπόν όλα είναι σάπια στο Ελληνικό ποδόσφαιρο και το παραδέχεστε άπαντες, κάντε ότι μπορείτε για να το διορθώσετε. Και πάνω απ’ όλα δείξτε ότι θέλετε να το διορθώσετε και μην αρκείστε να μας φλομώνετε με κάποιες εφήμερες αερολογίες περί του καλού του αθλήματος ή με ανακύκλωση ηλίθιων και ανούσιων ρητορικών ερωτημάτων για το «τι πρέπει να γίνει». Κόψτε, αν τολμάτε, τον ομφάλιο λώρο με όλες τις καταστάσεις και τα πρόσωπα από τα οποία προσμένετε ευκαιριακά χατιράκια και ανταποδοτικά βολέματα.
Για να δούμε αν θα βρείτε το κουράγιο να βγείτε από τον βούρκο που εθελοντικά έχετε βουτηχτεί και βολικά παραμένετε ή αν πρόκειται απλά για μια παροδική και ψεύτικη αναλαμπή δήθεν ειλικρίνειας η οποία θ’ αποδειχθεί ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία δημοσιοσχετίστικη προσπάθεια που προσωρινά εξυπηρετεί συμφέροντα, άλλοτε κόκκινα κι άλλοτε πράσινα. Για να δούμε αν και οι επαίτες των μεγάλων θα μπορέσουν να ορθώσουν επιτέλους το ανάστημά τους ή θα παραμείνουν σιωπηλοί θεατές του μοιράσματος της πίτας, με τη γλώσσα έξω μπας και ρουφήξουν κανένα ψίχουλο.
Όσο για την δικαιολογία που σίγουρα θ’ ακούσουμε ότι «αυτό έγινε και στο παρελθόν άλλα δεν είδαμε αποτελέσματα» ή για το γελοιωδέστερο «θα γίνουμε ρεζίλι στην ουέφα», εμείς έχουμε να διασαφηνίσουμε, για μία ακόμα φορά, σ’ αυτούς που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ότι δεν προτείνουμε απλά ν’ αλλάξουν οι διαιτητές από κάποιους ξένους που θα ορίζουν τα ήδη υπάρχοντα όργανα, αλλά να ξεριζωθεί μια και καλή ο άρρωστος αυτός ο μηχανισμός, να μην έχει καμία σχέση με το Ελληνικό Πρωτάθλημα. Όσο για το «ρεζίλι»… πιάσαμε ήδη ταβάνι. Μόνο καλύτερα θα μπορούσαμε να πάμε.
Βέβαια οι κλόουν ανέκαθεν κατείχαν περίοπτη θέση στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, πόσο μάλλον τώρα που είμαστε και σε περίοδο Καρναβαλιού, οπότε δεν έχουμε καμία ψευδαίσθηση ότι θα γίνει κάτι, πέρα από το γνωστό πανηγυράκι των δηλώσεων που θα μας ταλαιπωρήσουν για μερικές μέρες και των τηλεοπτικών παράθυρων που θα επιστρατευθούν για να γεμίσουν τις οθόνες και τον χρόνο των δελτίων ειδήσεων...
Από ‘κει και μετά, κι εμείς σαν ΑΡΗΣ θα επιστρέψουμε στη χαβούζα, στην οποία είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε βουτηγμένοι παρά τη θέλησή μας, προσμένοντας τα Ευρωπαϊκά μας διαλείμματα για μία ανάσα καθαρού αέρα και μια αχτίδα καθαρού ποδοσφαίρου…"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ