Το μαρτυρικό ταξίδι ενός συνανθρώπου μας με αναπηρία προς τη Θάσο…

Αρκετοί τα τελευταία χρόνια είναι αυτοί που έχουν αρχίσει να σκέφτονται τον συμπολίτη που έχει κινητικά προβλήματα, τα άτομα με αναπηρία, τις γυναίκες με τα καροτσάκια κλπ και αφήνουν χώρο στις ράμπες στις διαβάσεις, φροντίζοντας να μη τους κάνουν τη ζωή ακόμα πιο δύσκολη. Η αλήθεια όμως είναι ότι υπάρχουν πολλές πτυχές στις δυσκολίες αυτές που το μυαλό μας δεν έχει ωριμάσει αρκετά ώστε να τις σκεφτεί.

Οι νόμοι, θεωρητικά πάντα, μεριμνούν για αυτά τα άτομα ώστε να έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους. Οι νόμοι αυτοί όμως τηρούνται;;; Ντροπή μπορεί να αισθανθεί κανείς διαβάζοντας το κείμενο που δημοσιεύει στην προσωπική του σελίδα στο facebook ο Δημήτρης Αντωνίου από τη Θεσσαλονίκη που κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο για την “εμπειρία” που αποκόμισε όταν αποφάσισε για πρώτη φορά να ταξιδέψει με φέρυ μπόουτ προς τη Θάσο.

“Εδώ βλέπετε εμένα ‘’παγιδευμένο’’ με το αναπηρικό μου αμαξίδιο μεσα στο αυτοκίνητο σε μια πλατφόρμα στάθμευσης των οχημάτων ενός ferry boat που πάει προς Θάσο. Ξέρετε γιατί;

Είπα φέτος να προσπαθήσω να ‘’κάνω διακοπές’’ 2-3 μέρες στην Καβάλα και σκέφτηκα γιατί να μην πάω και σε ένα νησί (πρώτη φορά μετά το ατύχημα), μιας και η θάσος είναι απέναντι. Στην αρχή ενθουσιάστηκα με την ιδέα ! Αμέσως όμως συνάντησα δυσκολίες που δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είναι αληθινές!

Σχεδόν κανένα ferry boat δεν έχει προδιαγραφές (ασανσέρ ή κάτι αντίστοιχο) ώστε το αναπηρικό αμαξίδιο να μπορεί να βγαίνει από το αυτοκίνητο και να ανεβαίνει στο κατάστρωμα του πλοίου. Ίσα ίσα μου ‘’έκαναν και χάρη’’ που μου το επιτρέψανε γιατί σε πιο μακρινά ταξίδια για λόγους ασφαλείας δεν γίνεται να μένω εκεί κάτω. Αλλά ούτε και πάνω μπορώ να ανέβω. ‘’ΊΣΑ ΙΣΑ ΜΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗ ΧΑΡΗ’’ ;;;;;

ΑΡΑ. Να λέω και ευχαριστώ που είμαι σαν τον ποντικό μες το αυτοκίνητο, αντί να βρίσκομαι στο κατάστρωμα και να απολαμβάνω τη διαδρομή.

Φανταστείτε έστειλα έναν φίλο μου επάνω (και αυτοί ‘’αναγκάστηκαν’’ να μείνουν μαζί μου μες το αυτοκίνητο) για να βγάλει κάποιες φωτογραφίες για να δω τουλάχιστον έτσι την όμορφη θέα. Και για πιο μακρινούς προορισμούς ούτε να το διανοούμαι… το 2018… που όλοι είμαστε ευαίσθητοι με την αναπηρία και προσπαθούμε να εξαλείψουμε τις ‘’αδικίες’’-διακρίσεις.

Δεν θα κάτσω να ψάξω τους νόμους γιατί είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και αποκλείεται να ‘’επιτρέπουν’’ κάτι τέτοιο. Απλά κανενός δεν του καίγεται καρφί για το αν ‘’εγώ’’ στην αναπηρική καρέκλα στερούμαι το δικαίωμα να ταξιδέψω σαν άνθρωπος με το πλοίο αντί να ντροπιάζομαι και να θλίβομαι με αυτήν την απαράδεχτη αντιμετώπιση…

Μια ακόμη μάχη μόλις ξεκίνησε…”

Περισσότερα για την Καβάλα και την Ανατολική Μακεδονία στο k-tipos.gr