Ξένες γλώσσες...

Σε ένα παγκάκι καθόνταν ο Κωστίκας με τον Γιωρίκα και αγνάντευαν την δύση του ήλιου στη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης.

Κάποια στιγμή πλησιάζει ένας τουρίστας καί τους λέει:
- Ντου γιου σπικ ιγκλις;
Κοιτιώνται οι δυο τους και απαντάει ο Κωστίκας σηκώνοντας αρνητικά το κεφάλι του:
- Τς.

- Σπρέχεν ζι ντόιτς;
- Τς.

- Παρλάρε ιταλιάνο;
- Τς.

- Παρλέ βου φρανσέ;
- Τς.

- Πάρλα εσπανιόλ;
- Τς.

Απογοητευμένος ο τουρίστας απομακρύνεται.
Λέει ο Γιωρίκας του Κωστίκα:
- Ρε Κωστίκα...
- Μμμμ;
- Εϊ γκιντί, Κωστίκα και γρικούμε ασά ξένας γλώσσας. Πρέπει να πάμε να μαθάνουμε καμία...
- Γιατί, ρε Γιωρίκα; Ντα φτάμε ατήν;
- Ε, γιατί... Για να μπορούμε να συνεννοηθούμε.
- Και τούτος που ήξερε πέντε γλώσσας, ω ρε Γιωρίκα, συνεννοήθηκε;