Γιατί έγινε Κυριακή απόγευµα το Υπουργικό Συµβούλιο; ∆ιότι σήμερα ∆ευτέρα ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου θα είναι πάλι εις τας Ευρώπας.
Το εύκολο συµπέρασµα είναι ότι ο Πρωθυπουργός δεν ήθελε να συντηρήσει τα σενάρια.
Ποια σενάρια;
Αυτά που προδικάζουν ανασχηµατισµό και αντικατάσταση του υπουργού Οικονοµικών.
Ο ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ είναι το πρόσωπο - κλειδί αυτής της κυβέρνησης από την αρχή. ∆εν έχουµε φτάσει ακόµη στη µέση και η πίεση επάνω του είναι σταθερή. Το παράδοξο είναι ότι η πίεση δεν έρχεται από το εξωτερικό. Σε µια φάση που η χώρα είναι δακτυλοδεικτούµενη διεθνώς, θα ήταν λογικό ο έλληνας υπουργός Οικονοµικών να είναι στην άκρη του κανονιού. ∆εν είναι όµως καθόλου έτσι. Είτε έρχεται πρώτος στην ετήσια κατάταξη των «Financial Times» ως ο πολιτικότερος υπουργός Οικονοµικών της Ευρώπης, είτε δίνει συνέντευξη στο κανάλι Bloomberg µε θέα το χιονισµένο Νταβός, είτε γευµατίζει µε τον Βόλφγκανγκ Σόιµπλε στο Βερολίνο, ο Παπακωνσταντίνου είναι το πρόσωπο χωρίς το οποίο δεν µπορούν να φανταστούν την Ελλάδα οι ξένοι.
ΤΟ ΞΕΡΕΙ ο Γιώργος Παπανδρέου. Ισως γιατί ως πολιτικός υπήρξε «δροµέας αντοχής». Η σηµειολογία της παρουσίας του Πρωθυπουργού πλάι στον υπουργό Οικονοµικών στα έδρανα της Βουλής την προπερασµένη Παρασκευή – τις µέρες µετά την επιστροφή από το Βερολίνο – τα έλεγε όλα σε όσους ξέρουν να βλέπουν. Αλλά η φιλοδοξία και ο φθόνος – τα δύο «φ» – τυφλώνουν συχνά τους πολιτικούς. Στο τριψήφιο ή στα παρακυβερνητικά κουτσοµπολιά, το χαρτοφυλάκιο του Παπακωνσταντίνου άλλαζε διαρκώς χέρια την περασµένη εβδοµάδα.
ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ τι; Αν η Ελλάδα στριµώχτηκε το πρώτο δεκαήµερο του Μαρτίου είναι γιατί µεγάλο µέρος της κυβέρνησης απλώς δεν τραβάει. Οι µισοί κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και οι άλλοι κρύβονται, φυγοπονούν ή κάνουν αντιπολίτευση. Ο,τι περικοπές µισθών και συντάξεων ήταν να γίνουν, έγιναν. Εφεξής, η Ελλάδα πρέπει να ιδιωτικοποιήσει, να αναδιαρθρώσει, να µεταρρυθµίσει – εν πολλοίς να σπάσει το status quo της Μεταπολίτευσης. Αυτό δεν µπορεί να το κάνει ο Παπακωνσταντίνου µόνος του έστω κιαν τον βγάζουν στη σέντρα σε κάθε ευκαιρία. Πρέπει να το κάνουν οι αρµόδιοι υπουργοί.
ΤΕΛΙΚΑ, για τον υπουργό Οικονοµικών ισχύει η παλιά φράση του Κωνσταντίνου Καραµανλή: «Εξω πάµε καλά». Μέσα όµως, τα τραπεζώµατα µε την τρόικα στον «Καραβίτη» ή η πρωθυπουργική στήριξη δεν φτάνουν. Ο Παπακωνσταντίνου δεν µπορεί να τα κάνει όλα µόνος του. Χρειάζεται επειγόντως φίλους µεταξύ των υπουργών της κυβέρνησης. Η φιλία είναι το τρίτο «φ» που, ως γνωστόν, για να υπάρξει χρειάζονται δύο.
Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ
Ο ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ είναι το πρόσωπο - κλειδί αυτής της κυβέρνησης από την αρχή. ∆εν έχουµε φτάσει ακόµη στη µέση και η πίεση επάνω του είναι σταθερή. Το παράδοξο είναι ότι η πίεση δεν έρχεται από το εξωτερικό. Σε µια φάση που η χώρα είναι δακτυλοδεικτούµενη διεθνώς, θα ήταν λογικό ο έλληνας υπουργός Οικονοµικών να είναι στην άκρη του κανονιού. ∆εν είναι όµως καθόλου έτσι. Είτε έρχεται πρώτος στην ετήσια κατάταξη των «Financial Times» ως ο πολιτικότερος υπουργός Οικονοµικών της Ευρώπης, είτε δίνει συνέντευξη στο κανάλι Bloomberg µε θέα το χιονισµένο Νταβός, είτε γευµατίζει µε τον Βόλφγκανγκ Σόιµπλε στο Βερολίνο, ο Παπακωνσταντίνου είναι το πρόσωπο χωρίς το οποίο δεν µπορούν να φανταστούν την Ελλάδα οι ξένοι.
ΤΟ ΞΕΡΕΙ ο Γιώργος Παπανδρέου. Ισως γιατί ως πολιτικός υπήρξε «δροµέας αντοχής». Η σηµειολογία της παρουσίας του Πρωθυπουργού πλάι στον υπουργό Οικονοµικών στα έδρανα της Βουλής την προπερασµένη Παρασκευή – τις µέρες µετά την επιστροφή από το Βερολίνο – τα έλεγε όλα σε όσους ξέρουν να βλέπουν. Αλλά η φιλοδοξία και ο φθόνος – τα δύο «φ» – τυφλώνουν συχνά τους πολιτικούς. Στο τριψήφιο ή στα παρακυβερνητικά κουτσοµπολιά, το χαρτοφυλάκιο του Παπακωνσταντίνου άλλαζε διαρκώς χέρια την περασµένη εβδοµάδα.
ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ τι; Αν η Ελλάδα στριµώχτηκε το πρώτο δεκαήµερο του Μαρτίου είναι γιατί µεγάλο µέρος της κυβέρνησης απλώς δεν τραβάει. Οι µισοί κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και οι άλλοι κρύβονται, φυγοπονούν ή κάνουν αντιπολίτευση. Ο,τι περικοπές µισθών και συντάξεων ήταν να γίνουν, έγιναν. Εφεξής, η Ελλάδα πρέπει να ιδιωτικοποιήσει, να αναδιαρθρώσει, να µεταρρυθµίσει – εν πολλοίς να σπάσει το status quo της Μεταπολίτευσης. Αυτό δεν µπορεί να το κάνει ο Παπακωνσταντίνου µόνος του έστω κιαν τον βγάζουν στη σέντρα σε κάθε ευκαιρία. Πρέπει να το κάνουν οι αρµόδιοι υπουργοί.
ΤΕΛΙΚΑ, για τον υπουργό Οικονοµικών ισχύει η παλιά φράση του Κωνσταντίνου Καραµανλή: «Εξω πάµε καλά». Μέσα όµως, τα τραπεζώµατα µε την τρόικα στον «Καραβίτη» ή η πρωθυπουργική στήριξη δεν φτάνουν. Ο Παπακωνσταντίνου δεν µπορεί να τα κάνει όλα µόνος του. Χρειάζεται επειγόντως φίλους µεταξύ των υπουργών της κυβέρνησης. Η φιλία είναι το τρίτο «φ» που, ως γνωστόν, για να υπάρξει χρειάζονται δύο.
Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ