"Αγιογραφίες" ΤΑ ΝΕΑ
Παρκέ
ΕΠΙ ΤΡΕΙΣ ∆ΕΚΑΕΤΙΕΣ ο γραµµατέας του ΠΑΣΟΚ ήταν σαν τον play-maker της Εθνικής Οµάδας Μπάσκετ. Οταν ο παίκτης που είχε τη θέση ήταναστέρι, τότε η οµάδα πετούσε, κέρδιζε τα µεγάλα µατς καιµάζευε Κύπελλα.
Συνήθως αυτό γινόταν όταν αυτός λεγόταν Κώστας – Λαλιώτης ή Σκανδαλίδης.
ΤΟ ΚΑΚΟ από τον Οκτώβριο του 2009 είναι ότι ουδείς πλέον γνωρίζει πώς λέγεται ο γραµµατέας του ΠΑΣΟΚ. Οχι µόνο γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου προτίµησε παίκτες χαµηλότερων κατηγοριών.
Αλλά και γιατί ο ρόλος δεν τους ενέπνευσε, ώστε να βελτιώσουν το παιχνίδι τους στο παρκέ της πολιτικής. Αντιθέτως, έφεραν τη θέση στα µέτρα τους. Η αφλογιστία ήταν ο κανόνας στην περίπτωση του Σωκράτη Ξυνίδη. Το ίδιο ισχύει δυστυχώς και για τον Μιχάλη Καρχιµάκη. Ακόµη χειρότερα: έπειτα από έξι µήνες στην Ιπποκράτους ο Καρχιµάκης υπενθύµισε την παρουσία του στο πανελλήνιο για τους λάθος λόγους.
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ κανείς ότι σε µια Ελλάδα που µικραίνει λόγω κρίσης οι πολιτικοί του δικοµµατισµού θα ήταν πιο προσεκτικοί. Οχι πριν, αλλά τουλάχιστον τώρα. ∆εν χρειάζεται να είσαι ο Κέινς για να καταλάβεις ότι το βασικό πρόβληµα της χώρας είναι το ∆ηµόσιο. Εκεί – σε µισθούς και συντάξεις – έπεσε πρώτος ο πέλεκυς. Εκεί είχαµε συγχωνεύσεις και κλεισίµατα. Από εκεί εκδιώκονται µε τον έναν ή τον άλλο τρόπο οι συµβασιούχοι. ∆ηµόσιοι οργανισµοί θα ιδιωτικοποιηθούν και δηµόσια περιουσία θα αξιοποιηθεί. Αρα, οι πολιτικοί – µαζί µε τους συνεργάτες και τους οικείους τους – θα ‘πρεπε να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στη σχέση τους µε το ∆ηµόσιο.
ΕΙΝΑΙ Ο ∆ΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ανεπίδεκτος µαθήσεως; Ή µήπως έτσι όπως έµαθαν από το 1974 και µετά τούς είναι αδύνατον να ξεµάθουν; Η ουσία είναι πως στο φόντο που µόλις περιγράψαµε προέκυψε µια ιστορία µετάταξης του Καρχιµάκη από την Ολυµπιακή Αεροπορία, όπου ήταν υπάλληλος, στο υπουργείο Μεταφορών. Γίνεται µε τον νόµο Χατζηδάκη. Ο καλός στρατιώτης Ρέππας βγήκε να πει ότι ο Καρχιµάκης δεν επιβαρύνει κανέναν – δεν πληρώνεται δηλαδή µισθό. Αλλά ποιος κάθεται να τα ακούσει αυτά στη δηµοκρατία του γιαουρτιού; Ακόµη χειρότερα: ποιος από τους ανέργους του ιδιωτικού τοµέα έχει όρεξη να πληροφορείται πώς τακτοποιούν οι αξιωµατούχοι του παπανδρεϊσµού τις προσωπικές τους υποθέσεις;
ΤΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ στην πολιτική είναι όπως στις αεροµεταφορές. Αν συµβεί ένα, συνήθως συµβαίνει σύντοµα και κάποιο άλλο. Για κακή τύχη του Καρχιµάκη, χρήση του ίδιου νόµου είχε κάνει το 2008 και η αναπληρώτρια εκπρόσωπος της Ν.∆. Βασιλική Τζότζολα. Κι αυτή είναι δικηγόρος, αλλά δεν ήταν τότε στην πολιτική. Τώρα δήλωσε ότι αποποιείται τη θέση, µε αποτέλεσµα να βάλει το ΠΑΣΟΚ στα καλάθια.
ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟ συµπέρασµα: ένα µέρος του πολιτικού κόσµου δεν είναι µέρος της λύσης.Είναι µέρος του προβλήµατος της χώρας.
Συνήθως αυτό γινόταν όταν αυτός λεγόταν Κώστας – Λαλιώτης ή Σκανδαλίδης.
ΤΟ ΚΑΚΟ από τον Οκτώβριο του 2009 είναι ότι ουδείς πλέον γνωρίζει πώς λέγεται ο γραµµατέας του ΠΑΣΟΚ. Οχι µόνο γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου προτίµησε παίκτες χαµηλότερων κατηγοριών.
Αλλά και γιατί ο ρόλος δεν τους ενέπνευσε, ώστε να βελτιώσουν το παιχνίδι τους στο παρκέ της πολιτικής. Αντιθέτως, έφεραν τη θέση στα µέτρα τους. Η αφλογιστία ήταν ο κανόνας στην περίπτωση του Σωκράτη Ξυνίδη. Το ίδιο ισχύει δυστυχώς και για τον Μιχάλη Καρχιµάκη. Ακόµη χειρότερα: έπειτα από έξι µήνες στην Ιπποκράτους ο Καρχιµάκης υπενθύµισε την παρουσία του στο πανελλήνιο για τους λάθος λόγους.
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ κανείς ότι σε µια Ελλάδα που µικραίνει λόγω κρίσης οι πολιτικοί του δικοµµατισµού θα ήταν πιο προσεκτικοί. Οχι πριν, αλλά τουλάχιστον τώρα. ∆εν χρειάζεται να είσαι ο Κέινς για να καταλάβεις ότι το βασικό πρόβληµα της χώρας είναι το ∆ηµόσιο. Εκεί – σε µισθούς και συντάξεις – έπεσε πρώτος ο πέλεκυς. Εκεί είχαµε συγχωνεύσεις και κλεισίµατα. Από εκεί εκδιώκονται µε τον έναν ή τον άλλο τρόπο οι συµβασιούχοι. ∆ηµόσιοι οργανισµοί θα ιδιωτικοποιηθούν και δηµόσια περιουσία θα αξιοποιηθεί. Αρα, οι πολιτικοί – µαζί µε τους συνεργάτες και τους οικείους τους – θα ‘πρεπε να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στη σχέση τους µε το ∆ηµόσιο.
ΕΙΝΑΙ Ο ∆ΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ανεπίδεκτος µαθήσεως; Ή µήπως έτσι όπως έµαθαν από το 1974 και µετά τούς είναι αδύνατον να ξεµάθουν; Η ουσία είναι πως στο φόντο που µόλις περιγράψαµε προέκυψε µια ιστορία µετάταξης του Καρχιµάκη από την Ολυµπιακή Αεροπορία, όπου ήταν υπάλληλος, στο υπουργείο Μεταφορών. Γίνεται µε τον νόµο Χατζηδάκη. Ο καλός στρατιώτης Ρέππας βγήκε να πει ότι ο Καρχιµάκης δεν επιβαρύνει κανέναν – δεν πληρώνεται δηλαδή µισθό. Αλλά ποιος κάθεται να τα ακούσει αυτά στη δηµοκρατία του γιαουρτιού; Ακόµη χειρότερα: ποιος από τους ανέργους του ιδιωτικού τοµέα έχει όρεξη να πληροφορείται πώς τακτοποιούν οι αξιωµατούχοι του παπανδρεϊσµού τις προσωπικές τους υποθέσεις;
ΤΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ στην πολιτική είναι όπως στις αεροµεταφορές. Αν συµβεί ένα, συνήθως συµβαίνει σύντοµα και κάποιο άλλο. Για κακή τύχη του Καρχιµάκη, χρήση του ίδιου νόµου είχε κάνει το 2008 και η αναπληρώτρια εκπρόσωπος της Ν.∆. Βασιλική Τζότζολα. Κι αυτή είναι δικηγόρος, αλλά δεν ήταν τότε στην πολιτική. Τώρα δήλωσε ότι αποποιείται τη θέση, µε αποτέλεσµα να βάλει το ΠΑΣΟΚ στα καλάθια.
ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟ συµπέρασµα: ένα µέρος του πολιτικού κόσµου δεν είναι µέρος της λύσης.Είναι µέρος του προβλήµατος της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ