«Τραβεστί» Αριστεροί ξεφτίλισαν τη χώρα!

του Θανάση Κ.

Ύστερ’ απ’ την εξέγερση της 17 του Ιούνη,

ο γραμματέας της Ένωσης Λογοτεχνών

έβαλε και μοιράσανε στη λεωφόρο Στάλιν προκηρύξεις

που λέγανε πως ο λαός

έχασε την εμπιστοσύνη της κυβέρνησης,

και δεν μπορεί να την ξανακερδίσει

παρά μονάχα με διπλή προσπάθεια…

Δε θα’ ταν, άραγε, πιο απλό,

η κυβέρνηση να διαλύσει το λαό

και να εκλέξει έναν άλλον;


(«Η Λύση», του Μπέρτολντ Μπρέχτ)


    Στα μέσα Ιουνίου του 1953, έγινε αληθινή εργατική εξέγερση στην Ανατολική Γερμανία. Όπως ακριβώς την φαντασιώνονταν οι Κομμουνιστές.

    Μόνο που τότε έγινε εναντίον του Κομμουνιστικού καθεστώτος!

    Και κατεστάλη με αίμα. Με την επέμβαση των Σοβιετικών τεθωρακισμένων στο Ανατολικό Βερολίνο…

    Τότε, ο Κομμουνιστής ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Μπέρτολντ Μπρέχτ, αν και ευνοημένος από το τότε καθεστώς, δεν άντεξε και έγραψε αυτό το μικρό ποίημα με χοντρή ειρωνεία κατά των «συντρόφων» του που ασκούσαν την εξουσία…

    Δεν ξέρουμε αν πράγματι, ο κομματικός Γραμματέας της Ένωσης Λογοτεχνών έβγαλε προκηρύξεις πως ο λαός θα έπρεπε «να κουραστεί διπλά για να …ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη» της (κομμουνιστικής) κυβέρνησης…

    Έμεινε όμως αθάνατη η πρόταση του Μπρέχτ στους συντρόφους του:

    Αφού ο λαός είναι τόσο «αφερέγγυος» και «αναξιόπιστος», μήπως είναι πιο απλό, να διαλύσετε ο λαό και να… εκλέξετε κάποιον άλλο στην θέση του;


    Το ποιηματάκι αυτό έγινε πολύ δημοφιλές και στη γειτονική – επίσης Κομμουνιστική τότε - Πολωνία 17 χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του1980:

    Μετά την εργατική εξέγερση του πανεργατικού Συνδικάτου «Αλληλεγγύη», κατά του καθεστώτος Γκιέρεκ.

    Πάντα όταν ο λαός – και κυρίως, οι εργάτες, ο πιο «πιστός λαός» στην Αριστερά - εξεγείρεται κατά της αριστερής εξουσίας, το ποίημα αυτό το Μπρέχτ γίνεται ιδιαίτερα επίκαιρο.

 

    Κάτι σας θυμίζουν όλα αυτά, έτσι;

    Τον Τσίπρα! Που από τον καιρό που ο Ελληνικός λαός άρχισε να δυσανασχετεί, να διαμαρτύρεται και να διαδηλώνει κατά της «λύσης» που ετοίμαζε ο για το Σκοπιανό, ο Τσίπρας άρχισε να βρίζει τον κόσμο! Κι αυτός και οι φίλοι του…

    «Ακραίοι εθνικιστές», «φασιστοειδή», «γραφικά εθνίκια» κλπ.

           Αυτός που προστατεύει κάθε ακραία μειοψηφία κουκουλοφόρων, που κατεβαίνει και τα σπάει, αυτός ο ίδιος βρίζει, τη μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού που διαμαρτύρεται για το εθνικό ξεπούλημα.

    Αυτός που καμαρώνει και «χαϊδεύει» τα τράνς- ξέκωλα που μαζεύονται στο gay pride – οι αληθινοί ομοφυλόφιλοι, στη συντριπτική πλειονότητά τους είναι σοβαροί άνθρωποι και δεν έχουν καμία σχέση με αυτές της αηδίες…

    Αυτός που φωταγώγησε τη Βουλή στα χρώματα των #parousa, δηλαδή μερικών εκατοντάδων αξιολύπητων που ήλθαν με τα στρινγκάκια τους να προκαλέσουν όλους τους υπόλοιπους…

    Αυτός ο ίδιος, δεν σταμάτησε να καθυβρίζει τις εκατοντάδες χιλιάδες των Ελλήνων συμπολιτών μας που μαζεύτηκαν και ξαναμαζεύτηκαν και θα ξαναμαζευτούν, να διαμαρτυρηθούν για το ξεπούλημα της Μακεδονίας.

    Μάλλον πρέπει ο Τσίπρας να σκεφτεί τον πρόταση του Μπρέχτ από το μακρινό 1953! Αφού ο λαός στράφηκε εναντίον του, μήπως να τον... διαλύσει και να εκλέξει «έναν άλλο λαό»;

     

    Μια μικρή υπενθύμιση μόνο: Αυτόν που κατέστειλε τη εργατική εξέγερση του 1953, στο Ανατολικό Βερολίνο (τον Κομμουνιστή ηγέτη Βάλτερ Ούλμπριχτ) δεν τον θυμάται κανείς. Όμως, το ποίημα του Μπρέχτ εναντίον του έμεινε στην Ιστορία.

    Και αυτόν εναντίον του οποίου στράφηκε η εξέγερση της «Αλληλεγγύης» το 1980 (τον Κομμουνιστή ηγέτη Εντβαρ Γκιέρεκ), επίσης δεν τον θυμάται κανείς.

    Όμως, ο ηγέτης της «Αλληλεγγύης», ο Λέχ Βαλέσσα, έμεινε στην Ιστορία (κι αργότερα έγινε Πρόεδρος της χώρας, αφού πήρε στο μεταξύ και το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης).

    Αυτό το τελευταίο μη το πείτε στον Νίκος Κοτζιά, γιατί αναθεμάτιζε τότε με τα χειρότερα τον Λέχ Βαλέσα, και στήριζε τον δικτάτορα Γιαρουζέλσκι που είχε φυλακίσει το Βαλέσα.

    Και τώρα ο Κοτζιάς μας κάνει μαθήματα δημοκρατίας και διεθνών σχέσεων, τρομάρα του.

    Γι’ αυτό και τους Τσίπρα- Κοτζιά θα τους θυμόμαστε! Αλλά όχι όπως θέλουν οι ίδιοι να μείνουν στην Ιστορία.

    Θα τους θυμόμαστε ως μικρές υποσημειώσεις στις πιο μαύρες σελίδες της.



    Ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς, λοιπόν, «λύσανε» το Σκοπιανό!

    Ή μάλλον, δεν το έλυσαν ακριβώς. Το «παρέκαμψαν». Για να διευκολύνουν την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. (Για την ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ ο δρόμος είναι πολύ μακρύς, υπάρχουν τρία τουλάχιστον βέτο για τη χώρα αυτή – Γαλλία, Ολλανδία, Δανία – και μεσολαβούν και δεκάδες κεφάλαια «ενταξιακών διαπραγματεύσεων», που πρέπει να ανοίξουν και να κλείσουν – ζήσε Μάη μου…)

    Αλλά και η ένταξη στο ΝΑΤΟ δεν είναι τελείως «αυτόματη»: Γιατί τελικά πρέπει να την επικυρώσει η Ελληνική Βουλή σε βάθος χρόνου…

    «Ξεμπλόκαραν» λοιπόν, το «βέτο» του Βουκουρεστίου. Δίνοντας σύνθετο όνομα με τη λέξη Μακεδονία…

    Άλλοι το διαπραγματεύθηκαν, αλλά δεν κατάληξαν - αυτοί το έδωσαν!

    Και – το σπουδαιότερο: αναγνωρίζοντας «εθνότητα» Μακεδόνων!

    Πράγμα που δεν έκανε κανείς, ποτέ ως τώρα!


    Και μάλιστα το 2008, στις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης Καραμανλή πριν το Βουκουρέστι, η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα έλεγε πως η αναγνώριση «μακεδονικής εθνότητας» ήταν «εντελώς απαράδεκτη» για την Ελλάδα. Ήταν κυριολεκτικά deal breaker, όπως αναφέρουν τα διπλωματικά έγγραφα της εποχής – λόγος να ΜΗΝ υπάρξει τελικά συμφωνία.

    Που τότε, όντως δεν υπήρξε…

    Ευτυχώς!

    Υπήρξε όμως τώρα.

    Δυστυχώς…


    «Κομπάζουν» σήμερα, ότι έλυσαν ένα μακροχρόνιο πρόβλημα.

    Δεν υπήρχε κανένα «πρόβλημα». Μια «εκκρεμότητα» υπήρχε, από τις δεκάδες που υπάρχουν στο σύγχρονο κόσμο…

    --Πρόβλημα για οικονομική διείσδυση της Ελλάδας στα Σκόπια δεν υπήρχε: Έλληνες επιχειρηματίες είχαν διεισδύσει «όσο δεν πάει άλλο», παρά την «εκκρεμότητα» με το όνομα, εδώ και δεκαπέντε χρόνια…

    --Πρόβλημα σταθερότητας στην περιοχή δεν υπήρχε. Ή μάλλον το μόνο πρόβλημα που υπήρξε ήταν η εξέγερση των αλβανοφώνων των Σκοπίων που δεν θέλουν να λέγονται «μακεδόνες» και επιδίωξαν να αναγνωριστούν ως δεύτερη συστατική εθνότητα…

    Και τώρα αναγνωρίζουμε «εθνικό κράτος Βορειομακεδόνων» που αποτελείται κατά 40% από ΜΗ «μακεδόνες» (εκ των οποίων ένα σημαντικό ποσοστό δηλώνουν «βούλγαροι»)…!


    Και τώρα αναγνωρίζουμε «εθνότητα» που ΔΕΝ υπάρχει και που καταπιέζει τις πραγματικές εθνότητες μέσα στα Σκόπια! Τα οποία δεν μπορούν  να είναι ταυτόχρονα «εθνικό» κράτος και… «πολυεθνοτικό» κράτος.

    Ίσως πρόβλημα περιφερειακής σταθερότητας υπάρξει από δω και μπρός…

    Γιατί με την, ως τώρα, άρνησή μας, όλα αυτά ήταν «κλειδωμένα».

    Τώρα ανοίξαμε «το κουτί της Πανδώρας».

    Η αναγνώριση του ψευδομακεδονισμού δεν λύνει προβλήματα.

    Είναι πιθανότερο να πυροδοτήσει συγκρούσεις. Από δω και στο εξής…


    --Πρόβλημα «τουρκικής διείσδυσης» εξ αιτίας της διαφωνίας μας για το «ονοματολογικό» δεν υπήρχε. Η Τουρκία κάνει διείσδυση στα Σκόπια για να μας «πλαγιοκοπήσει», γιατί έχει επεκτατική πολιτική σε βάρος μας  και αναθεωρητική πολιτική σε όλα τα Βαλκάνια. Όχι για το «όνομα»…

    Η Τουρκία κάνει αντίστοιχη διείσδυση και στην Αλβανία, με την οποία δεν έχουμε καμία απολύτως διαφορά για το όνομα.

    Η ονοματολογική διαφορά με την Ελλάδα είναι εντελώς άσχετη με την διείσδυση της Τουρκίας στα Σκόπια…


    Δεν έλυσαν λοιπόν, κανένα πρόβλημα.

    Απλώς βοήθησαν τα Σκόπια να κάνουν ένα αποφασιστικό βήμα πιο κοντά στο ΝΑΤΟ. Το οποίο κατά τα άλλα είναι βαθιά διχασμένο τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, για λόγους εντελώς άσχετους βέβαια…

    Εμφανίστηκαν ως τοπικοί «μικρο-ατζέντηδες»,

    πρόθυμοι για «εξυπηρετήσεις» στη ΝΑΤΟϊκή γραφειοκρατία.


    Το έχουν αυτό οι παλιοί αριστεροί – κι όσοι νεώτεροι αριστεροί έμειναν «ορφανοί» μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ - να ψάχνουν «υπερδύναμη» να της κάνουν μικρο-εξυπηρετήσεις, ανεξάρτητα προς το ίδιο εθνικό συμφέρον της χώρας τους…


    Αυτό το έλλειμμα νομιμοποίησης που νιώθουν απέναντι στη Δύση (που τόσο πολύ μίσησαν και τόσο απερίφραστα ελεηνολόγησαν), τους οδηγεί σε «υπεραναπλήρωση»: Να σπεύδουν να κάνουν «εκδουλεύσεις» που άλλος εκπρόσωπος της χώρας τους δεν θα έκανε ποτέ! Για να καλύψουν παλαιές αντιδυτικές «αμαρτίες» τους (ή ανοησίες τους)…


    Δεν έλυσαν κάποιο πρόβλημα, αλλά δημιουργούν καινούργιο πρόβλημα:

    Διότι αναγνωρίζοντας επισήμως από την πλευρά της Ελλάδας, «Μακεδονική εθνότητα» ΜΗ Ελληνική, από-νομιμοποιούν την Ελληνική Μακεδονία!

    Διότι «Μακεδόνες» διεθνώς αναγνωρισμένοι θα είναι πια οι Σκοπιανοί – και μόνο! Όχι οι Έλληνες της Μακεδονίας μας.

    Και «Μακεδονική εθνότητα» διεθνώς αναγνωρισμένη θα είναι οι σλαβόφωνοι των Σκοπίων. Όχι οι Έλληνες Μακεδόνες.

    Κι αυτός είναι ο λόγος που ο Ελληνικός λαός δεν δέχθηκε ποτέ στην συντριπτική πλειοψηφία του ούτε το όνομα της Μακεδονίας για τα Σκόπια.

    Ούτε σε σύνθετο ούτε σε παράγωγο, ούτε σε τίποτε…

    Γιατί δεν μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε διεθνώς κάποια «Μακεδονία» - «βόρεια» ή «νότια» ή «άνω» ή «νέα» - χωρίς να αναγνωρίζουμε αναγκαστικά και αντίστοιχη «μακεδονική εθνότητα».

    Μπορεί στο παρελθόν ελληνικές κυβερνήσεις να διαπραγματεύθηκαν «σύνθετο όνομα», αλλά ΔΕΝ κατέληξαν σε λύση, γιατί απλούστατα ΔΕΝ υπήρχε «λύση» που να αποφεύγει την αναγνώριση «Μακεδονικής εθνότητας».

     

    Και για να απαντήσω και στο τελευταίο «επιχείρημα»: ότι 140 χώρες έχουν ήδη αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία - δύο πράγματα:

    --Πώς και τώρα. από το Severna Macedonija, τι ακριβώς θα μείνει;

    Το σκέτο Macedonia!

    Αλλά αυτή τη φορά με τη νομιμοποίηση της Ελλάδας – που δεν υπήρχε πριν!

 

    --Και ακόμα: η Δυτική Γερμανία από το 1950 μέχρι το 1989, επί 49 χρόνια, είχε αρνηθεί να αναγνωρίσει το καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας με το επίσημο όνομά του: Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας (GDR ή DDR).

    Όχι τα δύο τρίτα των χωρών και κανείς διεθνής οργανισμός (όπως συμβαίνει σήμερα με τα Σκόπια), αλλά το σύνολο των χωρών διεθνώς και όλοι οι διεθνείς οργανισμοί είχαν αναγνωρίσει επί πενήντα χρόνια την Ανατολική Γερμανία με το «συνταγματικό της όνομα». Όλοι εκτός από μία χώρα: την Ομοσπονδιακή (Δυτική) Γερμανία!

 

    Κι όμως, κανείς δυτικογερμανός δεν πρόβαλε ποτέ το «επιχείρημα»:

    --Μα όλοι οι άλλοι τους αποκαλούν με το συνταγματικό όνομά τους.

    Οι Δυτικογερμανοί δεν ενδιαφέρονταν πως τους αποκαλούσαν «όλοι οι άλλοι». Ήξεραν ότι σημασία είχε για τους ανατολικογερμανούς πως θα τους αναγνωρίσουν επισήμως οι Δυτικοί ομοεθνείς τους.

    Οι οποίοι αναγνώρισαν το 1976 στο Ελσίνκι, τα σύνορα των δύο «Γερμανιών» ως μόνιμα, αλλά ποτέ δεν αναγνώριζαν την επίσημη ύπαρξη ανατολικογερμανικού κράτους!

    Και τελικώς το «απορρόφησαν» πλήρως το 1989-90!


    Οι Δυτικογερμανοί δεν αναγνώρισαν ποτέ τον διαμελισμό που είχε συντελεστεί μετά από την ήττα της χώρας τους.

    Εμείς δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε τον διαμελισμό που απεργάζονται στο μέλλον! Γιατί όπου υπάρχουν «βόρειοι» μιας εθνότητας, πάντα ζητάνε κάποτε να ενωθούν  με τους «νότιους» ομοεθνείς τους.

    Το γεγονός ασφαλώς ότι ΔΕΝ είμαστε «ομοεθνείς», είναι σημαντικό βέβαια, αλλά τότε γιατί τους αναγνωρίζουμε ως «μακεδόνες»;

    Πολύ περισσότερο που τώρα με τη δική μας σφραγίδα οι Σκοπιανοί θα είναι οι μόνοι διεθνώς αναγνωρισμένοι «Μακεδόνες».

    Οι Έλληνες Μακεδόνες  – δηλαδή οι πραγματικοί Μακεδόνες – θα είναι απλώς πληθυσμιακή υποομάδα της Ελλάδας, χωρίς καμία διεθνή αναγνώριση…

 

    Συμπέρασμα: Όλοι οι Γερμανοί – διακομματικά - υπερασπίστηκαν τα μακροχρόνια συμφέροντά τους.

    Ήταν ΝΑΤΟικοί, αλλά πήγαν κόντρα όταν χρειάστηκε.

    Ήταν ηττημένοι, αλλά δεν γονάτισαν.

    Ενώ εμείς βρεθήκαμε να μας κυβερνούν κάτι αριστεροί, πρώην αντιδυτικοί, νυν επειγόμενοι και αγωνιούντες να κάνουν «εκδουλεύσεις» στους συμμάχους – που μέχρι χθες τους μισούσαν!

    «Τραβεστί» αριστεροί ξεφτίλισαν τη χώρα!

    Και ασφαλώς, θα τα πληρώσουν.


    Όχι μόνο δεν θα τους περάσει…

    Θα το πληρώσουν κι όλα!