«Η συνήθεια που έγινε λατρεία» ήταν ο τίτλος του σχολίου που έγραψε ο συνάδελφος Μιχάλης Τσόχος πριν από λίγες ημέρες εδώ στο gazzetta.grπεριγράφοντας τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε ο ΠΑΟΚ να κερδίσει την Μακάμπι Χάιφα στην Τούμπα, παρά το γεγονός ότι βρέθηκε πίσω στο σκορ με 0-2. Που να ΄ξερε ότι το έργο θα είχε και συνέχεια.
Και τι συνέχεια. Ούτε βραβευμένος σεναριογράφος του Hollywood θα μπορούσε να εμπνευστεί τη νέα ανατροπή του ΠΑΟΚ.
Δεν είναι και τόσο σύνηθες να κερδίζεις ένα παιχνίδι στο τελευταίο κυριολεκτικά δευτερόλεπτο. Κι όμως ο φετινός ο ΠΑΟΚ το έχει αναγάγει σε επιστήμη. Δεν είναι ένα, δεν είναι δυο, είναι πολλά τα παιχνίδια που ο Δικέφαλος βρέθηκε να κυνηγά το σκορ και στο τέλος να το ανατρέπει. Τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα είναι η μια ανάγνωση της αγωνιστικής συμπεριφοράς του Δικεφάλου.
Το πρόβλημα -γιατί πρόβλημα είναι- δεν λύνεται και η ομάδα ταλαιπωρείται. Παιχνίδια τα οποία ο Δικέφαλος θα μπορούσε να τα κερδίσει με άνεση, αναγκάζεται να καταναλώνει δυνάμεις αντί να κάνει οικονομία γεγονός που καταπονεί ιδιαίτερα τους μεγάλους σε ηλικία ποδοσφαιριστές. Ωστόσο υπάρχει και η άλλη ανάγνωση. Ότι καταφέρνει η ομάδα βασιζόμενη στο πείσμα που μεταδίδει ο πάγκος στους παίκτες να παίρνει τα αποτελέσματα έστω και με την ψυχή στα δόντια.
Οι παίκτες του ΠΑΟΚ -αναγκάζονται- να αποδείξουν σε κάθε παιχνίδι ότι διαθέτουν τεράστια ψυχικά αποθέματα. Δεν είναι εύκολο να κυνηγά μια ομάδα το σκορ. Και επαναλαμβάνω παρατηρείται πολύ συχνά το φαινόμενο. Επαναλαμβάνεται σε σημείο που μάλλον πρέπει να σημάνει συναγερμός στην Τούμπα.
Συναγερμός, διότι γεννάται το ερώτημα αν θα καταφέρνει πάντα ο ΠΑΟΚ να γελάει στο τέλος. Μια πολύ γνωστή Ελληνική παροιμία λέει. «μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μέρα». Για να μην έρθει αυτή η κακή μέρα είναι επιτακτική ανάγκη τεχνική ηγεσία και παίκτες να λύσουν το πρόβλημα όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Είναι στατιστικά αποδεδειγμένο ότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, σε κάποιο από τα επόμενα παιχνίδια, όσο μεγάλη προσπάθεια κι αν καταβάλουν οι παίκτες του ΠΑΟΚ, δεν θα καταφέρει να ανατρέψουν το σκορ. Και όπως εξελίσσεται η κατάσταση, τόσο στο μαραθώνιο του πρωταθλήματος όσο και στον όμιλο του Γιουρόπα Λιγκ, δεν υπάρχουν περιθώρια για απώλειες βαθμών, τέτοιου είδους.
Κάτι που γνωρίζει καλύτερα -λόγω εμπειρίας- από τον καθένα ο Χούμπ Στέφενς που μπορεί να πανηγύρισε με πρωτοφανή ένταση -όπως και όλοι όσοι βρίσκονταν την Κυριακή στην Τούμπα- το λυτρωτικό γκολ του Βούκιτς αλλά στη συνέχεια έδωσε στους παίκτες να καταλάβουν -αντιλαμβάνεστε τον τρόπο- ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Ο ΠΑΟΚ μας έπεισε ότι κατέχει την. επιστήμη των ανατροπών. Τώρα είναι η ώρα να μας πείσει ότι παιχνίδια με αντιπάλους ομάδες όπως ο Εργοτέλης, η Μακάμπι Χάιφα και άλλοι αντίπαλοι (τουλάχιστον στην Τούμπα) πρέπει να τα κερδίζει με μεγαλύτερη άνεση. Όχι, γιατί το γράφω εγώ και το θέλει ο κόσμος του αλλά γιατί μπορεί. Αδικούν τον εαυτό τους οι παίκτες όταν κερδίζουν τον Εργοτέλη στο. δρόμο για τα αποδυτήρια μετά από ένα παιχνίδι με εκπληκτικά υπέρ του ΠΑΟΚ στατιστικά.
Δεν είναι και τόσο σύνηθες να κερδίζεις ένα παιχνίδι στο τελευταίο κυριολεκτικά δευτερόλεπτο. Κι όμως ο φετινός ο ΠΑΟΚ το έχει αναγάγει σε επιστήμη. Δεν είναι ένα, δεν είναι δυο, είναι πολλά τα παιχνίδια που ο Δικέφαλος βρέθηκε να κυνηγά το σκορ και στο τέλος να το ανατρέπει. Τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα είναι η μια ανάγνωση της αγωνιστικής συμπεριφοράς του Δικεφάλου.
Το πρόβλημα -γιατί πρόβλημα είναι- δεν λύνεται και η ομάδα ταλαιπωρείται. Παιχνίδια τα οποία ο Δικέφαλος θα μπορούσε να τα κερδίσει με άνεση, αναγκάζεται να καταναλώνει δυνάμεις αντί να κάνει οικονομία γεγονός που καταπονεί ιδιαίτερα τους μεγάλους σε ηλικία ποδοσφαιριστές. Ωστόσο υπάρχει και η άλλη ανάγνωση. Ότι καταφέρνει η ομάδα βασιζόμενη στο πείσμα που μεταδίδει ο πάγκος στους παίκτες να παίρνει τα αποτελέσματα έστω και με την ψυχή στα δόντια.
Οι παίκτες του ΠΑΟΚ -αναγκάζονται- να αποδείξουν σε κάθε παιχνίδι ότι διαθέτουν τεράστια ψυχικά αποθέματα. Δεν είναι εύκολο να κυνηγά μια ομάδα το σκορ. Και επαναλαμβάνω παρατηρείται πολύ συχνά το φαινόμενο. Επαναλαμβάνεται σε σημείο που μάλλον πρέπει να σημάνει συναγερμός στην Τούμπα.
Συναγερμός, διότι γεννάται το ερώτημα αν θα καταφέρνει πάντα ο ΠΑΟΚ να γελάει στο τέλος. Μια πολύ γνωστή Ελληνική παροιμία λέει. «μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μέρα». Για να μην έρθει αυτή η κακή μέρα είναι επιτακτική ανάγκη τεχνική ηγεσία και παίκτες να λύσουν το πρόβλημα όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Είναι στατιστικά αποδεδειγμένο ότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, σε κάποιο από τα επόμενα παιχνίδια, όσο μεγάλη προσπάθεια κι αν καταβάλουν οι παίκτες του ΠΑΟΚ, δεν θα καταφέρει να ανατρέψουν το σκορ. Και όπως εξελίσσεται η κατάσταση, τόσο στο μαραθώνιο του πρωταθλήματος όσο και στον όμιλο του Γιουρόπα Λιγκ, δεν υπάρχουν περιθώρια για απώλειες βαθμών, τέτοιου είδους.
Κάτι που γνωρίζει καλύτερα -λόγω εμπειρίας- από τον καθένα ο Χούμπ Στέφενς που μπορεί να πανηγύρισε με πρωτοφανή ένταση -όπως και όλοι όσοι βρίσκονταν την Κυριακή στην Τούμπα- το λυτρωτικό γκολ του Βούκιτς αλλά στη συνέχεια έδωσε στους παίκτες να καταλάβουν -αντιλαμβάνεστε τον τρόπο- ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Ο ΠΑΟΚ μας έπεισε ότι κατέχει την. επιστήμη των ανατροπών. Τώρα είναι η ώρα να μας πείσει ότι παιχνίδια με αντιπάλους ομάδες όπως ο Εργοτέλης, η Μακάμπι Χάιφα και άλλοι αντίπαλοι (τουλάχιστον στην Τούμπα) πρέπει να τα κερδίζει με μεγαλύτερη άνεση. Όχι, γιατί το γράφω εγώ και το θέλει ο κόσμος του αλλά γιατί μπορεί. Αδικούν τον εαυτό τους οι παίκτες όταν κερδίζουν τον Εργοτέλη στο. δρόμο για τα αποδυτήρια μετά από ένα παιχνίδι με εκπληκτικά υπέρ του ΠΑΟΚ στατιστικά.
*του Κώστα Βασιλόπουλου στο gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ