Είναι γνωστό πως η Νέα Υόρκη διαθέτει μια από τις πιο δυναμικές και δραστήριες κοινότητες της ελληνικής ομογένειας. Ίσως λιγότερο γνωστό είναι ότι διαθέτει δύο κέντρα αφιερωμένα στον ελληνικό πολιτισμό, το Greek Cultural Center και το Hellenic Cultural Center, στα οποία Έλληνες καλλιτέχνες ανεβάζουν πολλές ελληνικές θεατρικές παραστάσεις κάθε χρόνο, καθώς και δύο ελληνικά φεστιβάλ κινηματογράφου, το Greek Film Festival και το Hellenic Greek Society που ασχολούνται με την προώθηση ελληνικών ταινιών στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Υπάρχει λοιπόν μεγάλη υποστήριξη για τους ηθοποιούς μας που αποφασίζουν να εργαστούν στη Νέα Υόρκη σε παραγωγές ελληνικές και μη, σε ένα χώρο που είναι βέβαια εξαιρετικά απρόβλεπτος και ανταγωνιστικός, αλλά εξίσου συναρπαστικός.
Κάπως έτσι το σκέφτηκε και η “δικιά μας” Ιωάννα Χαστά από τη Θεσσαλονίκη, όταν τελείωσε τη Σχολή Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης το 2004 και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη. Εκεί ολοκλήρωσε το διετές πρόγραμμα σπουδών στη σχολή Lee Strasberg Theater and Film Institute, από όπου αποφοίτησε το 2008.
Μαζί με δύο Έλληνες καλλιτέχνες ίδρυσε την εταιρία Ethos Productions, στο πλαίσιο της οποίας εκτός από παραγωγός, εργάστηκε και ως βοηθός σκηνοθέτη, υπεύθυνη casting και ηθοποιός σε ελληνικές και αμερικανικές θεατρικές παραγωγές της Νέας Υόρκης, όπως για παράδειγμα τη Μαντάμ Σουσού του Δ. Ψαθά σε σκηνοθεσία Χρήστου Αλεξανδρίδη, το Μια Τρελή Τρελή Οικογένεια των Ν. Τσιφόρου και Π. Βασιλειάδη, σε σκηνοθεσία Λαρίσας Αντύπα, την «Ορέστεια» του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Λοϊζίδη, το «Family Room» του Aron Eli Coleite σε σκηνοθεσία Gwenyth Reitz.
Στη συνέχεια πρωταγωνίστησε σε θεατρικές παραστάσεις, όπως: “Τι 30, τι 40, τι 50” των Α. Γιαλαμά και Κ. Πρετεντέρη σε σκηνοθεσία Νίκου Καρρά, “Βάλ’ τον Υπουργό στην Μπρίζα”, διασκευή της κωμωδίας «Pass the Butler» του Eric Idle σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Αμμοχωστιανού, «Κόκκινη Κλωστή Ξαναδεμένη» σε σενάριο και σκηνοθεσία Φώτη Μπατζά, “Ενα Έξυπνο Έξυπνο Μούτρο” των Ν. Τσιφόρου και Π. Βασιλειάδη σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Αμμοχωστιανού υπό την αιγίδα του Κυπριακού Προξενείου της Νέας Υόρκης.
Η ενασχόληση της με την υποκριτική, της έφερε πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ταινίες μικρού μήκους όπως για παράδειγμα: “Eli” της Γιάννας Δελατόλα, 2012, και την υποψηφιότητα για βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου ξενόγλωσσης ταινίας στο διεθνές φεστιβάλ Μαδρίτης 2014, “From the Dust” του Eduardo Garcia Lecuona (2012), “Consequences” της Tiffany Trent (2013), ενώ ενδιάμεσα συμμετείχε και στην τηλεοπτική σειρά «Monumental Mysteries» (A Witch on Hatteras Island,2013) του Travel Channel στον ρόλο της μάγισσας Κόρα , “Nightguard” του Christian Lagalante (2016), “Really Looking” της Kira Bursky (2016).
Η τελευταία ταινία μικρού μήκους στην οποία έχει παίξει έχει τον τίτλο «Στο ίδιο μήκος» (A Feature shared by all) της Μάγιας Κουλέ (Maya Cule, 2017), που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως προφητική, καθώς οι ήρωες προειδοποιούνται να λειτουργήσουν σε συνθήκες lockdown εντός αεροδρομίου λόγω αναμενόμενης απειλής.
Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν στο αεροδρόμιο Λα Γκουάρντια της Νέας Υόρκης. Η ταινία προσεγγίζει τα αεροδρόμια ως τόπους όπου οι οικονομικοί διαχωρισμοί καθορίζουν τις ατομικές εμπειρίες των ταξιδιωτών.
Η σκηνοθέτης ακολουθεί την αναμονή τεσσάρων γυναικών, με τις επιβάτιδες να ανταλλάσουν πληροφορίες, να παίρνουν μέτρα προφύλαξης κατά της επιδημικής γρίπης και να παρακολουθούν ειδήσεις που προειδοποιούν για την προσέλευση ενός σμήνους κουνουπιών αποκαλυπτικών διαστάσεων. Η τελευταία είδηση είναι ένα φαινόμενο που θα μπορούσε να διαταράξει την ομαλή προοπτική του ταξιδιού, αντιπροσωπεύοντας μια αόρατη απειλή σε όλα όσα διαδραματίζονται στην ταινία.
Η συνήθης νευρικότητα του ταξιδιώτη είναι σε συνάρτηση με ήχους, περαστικές εικόνες και απρόσωπες συναντήσεις, ενώ τα smartphoneς παίζουν το ρόλο φρουρού της συναισθηματικής ισορροπίας των ιδιοκτητών τους. Οι ταξιδιώτισσες ανταλλάσουν ρόλους με το προσωπικό του αεροδρομίου σε μια προσπάθεια να αποφύγουν την προσωπική επαφή.
Η κινηματογράφηση δημιουργεί την αίσθηση ντοκιμαντέρ ενώ οι διάλογοι θυμίζουν στιχομυθίες και οι ηθοποιοί κινούνται σαν μέσα σε όνειρο. Η Ιωάννα Χαστά μετακινείται από τον ένα ρόλο στον άλλο και ανταποκρίνεται στους σουρεαλιστικούς διαλόγους με απόλυτη φυσικότητα. Ο Γουώλτερ Μπέντζαμιν (Walter Benjamin) έγραψε «Στις ταινίες αυτό που μετράει είναι ο ηθοποιός να αντιπροσωπεύει τον εαυτό του απέναντι στο κοινό». Απαιτείται από τους ηθοποιούς εξαιρετική μαεστρία και τεχνική στη συγκεκριμένη ταινία ώστε να παρουσιαστούν φυσικοί σαν να μην τους βλέπει η κάμερα και να επιτρέψουν έτσι στο χώρο και τα συμβάντα να διηγηθούν την ιστορία.
Η ερμηνεία της Ιωάννας Χαστά καταφέρνει ακριβώς αυτό με μεγάλη φυσικότητα, αλλά και εκφράζοντας μέσα από τη σιωπή την πολυπλοκότητα κάτω από την επιφάνεια.Η ταινία προβλήθηκε για ένα μήνα στην γκαλερί Company της Νέας Υόρκης και απέσπασε εξαιρετικές κριτικές, μια εκ των οποίων στο γνωστό περιοδικό New Yorker.
Μπορείτε να τη δείτε εδώ: https://vimeo.com/222065000
Εμείς ευχόμαστε στην Ιωάννα Χαστά να καταφέρει να κατακτήσει τους στόχους της για τους οποίους παλεύει, και να την απολαύσουμε σε μεγάλες παραγωγές, δίπλα σε μεγάλα «τέρατα» της έβδομης τέχνης, λέγοντας «αυτή είναι δικιά μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ