Ζέτα Αποστόλου. Η «ιέρεια» των αισθησιακών σκηνών στον κινηματογράφο - Το στριπτίζ που έγραψε ιστορία

Η Ζέτα Αποστόλου θεωρείται η «ιέρεια» των αισθησιακών ταινιών του ελληνικού κινηματογράφου. Σε μια εποχή με πολλά κοινωνικά ταμπού η ηθοποιός τόλμησε να κάνει «ρεαλιστικές», όπως τις αποκαλούσαν, ταινίες δείχνοντας το γυμνό της σώμα μπροστά στην κάμερα. Φλογερή, ξανθιά, με ερωτικό βλέμμα που η παρουσία της μαγνήτιζε το κοινό. Παρόλο που είχε δελεαστικές προτάσεις για εμφανίσεις σε καμπαρέ, εκείνη είχε κάνει την επιλογή της. Δεν ήταν στριπτιζέ, αλλά ηθοποιός, που κατάφερε να συνεργαστεί με πολύ σημαντικά ονόματα του σινεμά, σε Ελλάδα και εξωτερικό και κατάφερε να αποδείξει το υποκριτικό της ταλέντο.


Το παράπονο
Υπήρχε μέσα της η επιθυμία να δοκιμαστεί και σε άλλους ρόλους, χωρίς να χρειάζεται να δείξει … κάτι παραπάνω. «Καημό το έχω, να μου δώσουν ένα ρόλο που δεν θα είμαι αναγκασμένη να γδύνομαι» έλεγε. «Δεν με ενοχλεί που εμφανίζομαι γυμνή. Τη δουλειά μου κάνω. Εκείνο όμως που θα ευχόμουν είναι να βρεθεί ένας σκηνοθέτης, που θα μου έδινε την ευκαιρία να με δει το κοινό ντυμένη». Στις αρχές τις δεκαετίας του ’60 ο τύπος την παρουσίαζε ως εκκολαπτόμενη σταρ του γαλλικού κινηματογράφου. Συμμετείχε σε 4 ταινίες με σπουδαία προβολή. Παράλληλα όμως έτρεχε και η εγχώρια καριέρα της.


Το καλύτερο στριπτίζ στην ιστορία του ελληνικού σινεμά
Μια από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας της ήταν η συμμετοχή της στην ταινία της Φίνος Φιλμ “Οι Εχθροί”, όπου η σκηνή του στριπτίζ πέρασε στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Στη Φίνος Φιλμ έκανε μόλις πέντε ταινίες. «Χωρίς Ταυτότητα», «ΑΜΟΚ», «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο», «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο Κοντός», «Οι Εχθροί».


«ΑΜΟΚ» και καταξίωση!
Η ταινία «ΑΜΟΚ» ήταν μια διαφορετική παραγωγή και έξω από την αναμενόμενη θεματολογία της Finos Film. Ο Ντίνος Δημόπουλος έπεισε τον Φίνο να επενδύσει σε μια λιγότερο εμπορική προσπάθεια. Αν και η ταινία δεν έκανε μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα, πουλήθηκε στο εξωτερικό και έκανε καριέρα, αφού μεταγλωττίστηκε σε πολλές γλώσσες. Αναφέρεται μάλιστα ότι στη Νέα Υόρκη, η ταινία παιζόταν σε κάποιες αίθουσες για 14 εβδομάδες. Εκεί έκανε την πρώτη του εμφάνιση ως διευθυντής φωτογραφίας, ο σπουδαίος σκηνοθέτης Νίκος Καβουκίδης, ενώ βοηθός σκηνοθέτη ήταν ο μετέπειτα βραβευμένος σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης. Σε αυτήν την ταινία η Ζέτα Αποστόλου έπαιξε έναν ρόλο ιδιαίτερο, που την έκανε να ξεπεράσει κάθε αναστολή με τα γυμνά πλάνα, αλλά και την καθιέρωσε ως ηθοποιό. Η ιστορία αφορούσε οκτώ κορίτσια που δραπέτευσαν από το αναμορφωτήριο και βρήκαν προσωρινό καταφύγιο σε ένα ερημονήσι. Εκεί όμως βρέθηκε και μια ομάδα μισθοφόρων, με αρχηγούς έναν πρώην αξιωματικό των Ες-Ες και τον γιο του. Οι άντρες έψαχναν να βρουν ένα μπαούλο με θησαυρό που ήταν θαμμένο από τα χρόνια της Κατοχής. Η σπείρα αποφάσισε να μεταχειριστεί ποικιλοτρόπως τις κοπέλες, αλλά εκείνες κατόρθωσαν να ξεφύγουν.


Ο Ντίνος Δημόπουλος αναφέρει στο βιβλίο του για τα «τολμηρά» παρασκήνια της ταινίας:
«Οι κοπέλες δεν ήταν της Σχολής Καλογραιών, ήταν σκληρές, παιδεμένες κι αποφασισμένες για όλα. Τέσσερις – πέντε από τις οχτώ, που θα ερμήνευαν τους ισάριθμους ρόλους, έπρεπε να εμφανιστούν στην ταινία γυμνές ή ημίγυμνες. Στην αρχή τα κορίτσια που έπρεπε να γδυθούν για τις ανάγκες του έργου ήταν κάπως διστακτικά και αμήχανα. Ντρέπονταν, και με το δίκιο τους. Σιγά σιγά όμως άρχισαν να ξεθαρρεύουν. Είδαν πως, εκτός από το συνεργείο και τους συναδέλφους τους ηθοποιούς, κανένας ξένος δεν υπήρχε». Ο Ντίνος Δημόπουλος περιέγραψε την προετοιμασία των ηθοποιών για τις επίμαχες σκηνές: «Μόλις πατούσαν το πόδι τους στην Υβάλα, έπαιρναν χώμα και νερό, άλειβαν το γυμνό τους κορμί για να ‘ναι έτοιμες. Έμεναν έτσι μέχρι το τέλος του γυρίσματος. Το είχαν συνηθίσει και τους άρεσε. Τόσο που έρχονταν μέρες που έβλεπα μια ή δυο από αυτές μ’ αυτή την παραδείσια περιβολή κι έλεγα:
– Μα καλά, εσύ βρε Σόφη, γιατί γδύθηκες; Κι εσύ, Ζέτα; Αφού ούτε η μια ούτε η άλλη έχετε γύρισμα σήμερα.
– Πειράζει; μου απαντούσε άνετα η Ζέτα Αποστόλου.
– Άμα δεν πειράζει εσάς, εμένα γιατί να μου πέφτει λόγος;».


Τα πρώτα βήματα
Η Ζέτα Αποστόλου γεννήθηκε στο χωριό Αθανάσιος Διάκος Φωκίδας και ήταν αδελφή της επίσης ηθοποιού Νατάσας Αποστόλου. Ξεκίνησε τη θεατρική της καριέρα με την παράσταση “Οδός Ονείρων” του Μάνου Χατζιδάκι ενώ το 1960 έκανε τα πρώτα της βήματα στον κινηματογράφο. Από τις πρώτες ταινίες που συμμετείχε ήταν η “Σουσουράδα” και “Θυσιάστηκα για το παιδί μου”. Μετά την δύση της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, έπαιξε σε κάποιες βιντεοταινίες. Τη δεκαετία του ’90 συμμετείχε σε τηλεοπτικές σειρές μέχρι που αποσύρθηκε. Παρά την έντονη κινηματογραφική της δραστηριότητα, η Ζέτα Αποστόλου διατήρησε χαμηλό προφίλ μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Με τον «Κλέαρχο Ζουγκαλά» που τον υποδυόταν ο Βασίλης Αυλωνίτης, στην ταινία «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός». Πηγή φωτογραφίας: Finos Film

Από την ταινία της Φίνος Φιλμς «Οι Εχθροί» όπου έγραψε ιστορία με το στριπτίζ της. Πηγή φωτογραφίας: Finos Film

Από την ταινία ΑΜΟΚ. Για την ταινία αυτή η Αποστόλου δέχτηκε την κατακραυγή του Τύπου στη χώρα, επειδή φαινόταν με ακάλυπτο στήθος. Πηγή φωτογραφίας: Finos Film

Η αφίσα της ταινίας ΑΜΟΚ, όπως κυκλοφόρησε στο εξωτερικό. Στην ταινία πρωταγωνιστούσαν ο Σπύρος Καλογήρου, ο Λευτέρης Βουρνάς και η Φλωρέττα Ζάνα.




Πηγή: mixanitouxronou.gr