Διαβάζουμε τις τελευταίες μέρες μια ολόκληρη «φιλολογία», ότι οι Έλληνες έχουν αρχίσει να στρέφονται εναντίον του ευρώ.
Κι ότι αυτό γίνεται ίσως «ηθελημένα» από το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προσπαθεί να προκαλέσει «απέχθεια» κατά του ευρώ, ώστε σε επόμενη κίνησή του να οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρωζώνης! Και να πραγματοποιήσει έτσι, το (υποτιθέμενο) σχέδιό που είχε εξ αρχής: Το λεγόμενο Plan B του Τσίπρα, που ενδεχομένως ήταν η πραγματική τελική του επιδίωξη: το απώτερο α Plan A.
Μάλιστα τα στοιχεία μιας πρόσφατης δημοσκόπησης δείχνουν ότι η «μεταστροφή» των Ελλήνων κατά του ευρώ, έχει ήδη συντελεστεί.
Σε σχετική ερώτηση που υποβλήθηκε, η πλειονότητα των ερωτηθέντων (54%) απαντά πλέον ότι ΔΕΝ θα έπρεπε να είχαμε μπει στο ευρώ το 2002, ενώ μόλις το 38% απαντά θετικά (καλώς μπήκαμε τότε)…
Το πράγμα είναι ανησυχητικό.
Χρειάζονται, ωστόσο, δύο διευκρινίσεις:
Πρώτον, άλλο πράγμα να λέει κανείς σήμερα, ότι καλύτερα να ΜΗΝ είχαμε μπει στο ευρώ (με τον τρόπο που μπήκαμε) το 2002, κι άλλο πράγμα, εντελώς διαφορετικό, να υποστηρίζει σήμερα ότι «πρέπει να βγούμε από το ευρώ»!
Μην τα μπερδεύουμε…
Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που καταλαβαίνουν πως κακώς μπήκαμε το 2002 - όπως μπήκαμε μάλιστα - στο ευρώ. Και ταυτόχρονα, οι ίδιοι άνθρωποι, είναι απόλυτα αντίθετοι σήμερα σε κάθε σκέψη για «επιστροφή στη δραχμή»…
Όσους επικρίνουν τον τρόπο που μπήκαμε στο ευρώ πριν δεκαπέντε χρόνια ΜΗΝ τους «τσουβαλιάζουμε» στο «κόμμα της δραχμής»!
Είναι λάθος! Είναι ολέθριο λάθος…
Εγώ είμαι ένας από αυτούς! Το 2002 υποστήριζα ότι μπήκαμε στην ευρωζωνη με λάθος τρόπο: Έπρεπε να είχαμε κάνει πολύ μεγαλύτερη υποτίμησητης δραχμής πριν μπούμε. Έπρεπε προηγουμένως να είχαμε κάνει πολύ σοβαρές μεταρρυθμίσεις (στο ασφαλιστικό, στο κράτος, στη φορολογία, στην προστασία της επιχειρηματικότητας, στην φορολογία, στην υγεία, στην Παιδεία). Έπρεπε ακόμα να είχαμε κάνει μεταρρυθμίσεις προσαρμογής στο ευρώ τα πρώτα χρόνια που μπήκαμε. Έπρεπε τέλος, να ελέγξουμε τη ραγδαία αύξηση των τιμών στην πρώτη χρονιά από δραχμή σε ευρώ…
Τίποτε, απ’ όλα αυτά που έπρεπε να είχαν γίνει, δεν έγινε! Τίποτε απολύτως…
Και το πληρώσαμε στης συνέχεια με ραγδαία υποβάθμιση της ανταγωνιστικότητάς μας, που οδήγησε σε καθεστώς χρεοκοπίας μέσα στην ευρωζώνη. Αυτό πληρώνουμε σήμερα.
Αλλά αυτό ΔΕΝ σημαίνει, πως, επειδή τότε μπήκαμε με λάθος τρόπο, σήμερα πρέπει τάχα να βγούμε από το ευρώ!
Γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν «δευτέρα πλάνη χείρων της πρώτης»!
Τώρα το πρόβλημά μας είναι να πώς να θεραπεύσουμε όλες τις στρεβλώσεις που είχαμε πριν μπούμε στο ευρώ κι όλες τις επιπρόσθετες στρεβλώσειςπου μας προέκυψαν αφότου μπήκαμε, μέσα στις σημερινές συνθήκες!
Μέσα σε συνθήκες νομισματικής ένωσης πλέον…
Για παράδειγμα το μεγάλο μας πρόβλημα – ή καθίζηση ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας – δεν εξαρτάται μόνο (και στην περίπτωσή μας δεν εξαρτάται πια κυρίως) από το νόμισμα.
Εξαρτάται από ένα σωρό άλλα πράγματα που μπορούμε να οφείλουμε να τα διορθώσουμε.
Επί Σαμαρά είχαν αρχίσει να διορθώνονται: κι έτσι στα δυόμιση χρόνια της διακυβέρνησή του, η ελληνική οικονομία ανέβηκε δεκάδες θέσεις στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας! Και στους δείκτες του ΟΟΣΑ και στους αντίστοιχους δείκτες της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Σε συνθήκες ευρώ, έγινε αυτό τότε.
Και σε συνθήκες ευρώ μπορούσε να ολοκληρωθεί.
Αλλά ήλθε ο Τσίπρας και το ανέτρεψε. Και η ελληνική ανταγωνιστικότητα άρχισε πάλι να υποχωρεί. Αλλά γι’ αυτό δεν «φταίει» πια το ευρώ.
Το ευρώ είχε σοβαρά κατασκευαστικά προβλήματα όταν ξεκίνησε.
Σήμερα με όλες τις διορθωτικές κινήσεις που έγιναν, πολλά από τα προβλήματα εκείνα διορθώθηκαν κι άλλα εξακολουθούν να υπάρχουν.
Αυτό όμως, ΔΕΝ είναι «άλλοθι» για τα προβλήματα που έχουμε εμείς ως κοινωνία, και που δεν τα έχει το ευρώ, δεν οφείλονται στο ευρώ και δεν θα «διορθωθούν αυτομάτως», αν βγαίναμε ξαφνικά από το ευρώ.
Είναι απολύτως δικά μας προβλήματα, αμιγώς ελληνικές «αμαρτίες», αποκλειστικά δικές μας στρεβλώσεις, που ευθύνονται για τα χάλια μας.
Κι όποιος τα «ρίχνει» στο ευρώ, απλώς δεν θέλει να αλλάξει τίποτε στην Ελλάδα από εκείνα που πρέπει να αλλάξουν για να δούμε «άσπρη μέρα»…
Αλλά αυτό δεν είναι καν το κύριο επιχείρημα.
Το πιο σημαντικό είναι το επόμενο:
Δηλαδή, τι θα σήμαινε, σήμερα έξοδος της χώρας από το ευρώ…
Δεύτερη διευκρίνιση λοιπόν: Έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ τώρα, θα σήμαινε τη μεγαλύτερη καταστροφή που έχει γνωρίσει η χώρα στην Ιστορία της ως ελεύθερο κράτος (αν εξαιρέσουμε την Ναζιστική Κατοχή του 1941-44).
Θα ισοδυναμούσε με τη μεγαλύτερη καταστροφή που έχει υποστεί δυτικό κράτος σε καιρό Ειρήνης, τους τελευταίους δύο αιώνες!
Χωρίς καμία απολύτως υπερβολή…
Κρατήστε λογαριασμό λοιπόν!
* Έξοδος από το ευρώ σήμερα θα σήμαινε, ότι το εθνικό νόμισμα θα υπετιμάτο μέσα σε λίγες μέρες ή εβδομάδες κατά 70% τουλάχιστον!
Δηλαδή η αγοραστική δύναμη των εισοδημάτων μας και της περιουσίας θα έπεφτε στο 30% αυτού που είναι σήμερα!
Μέσα στα πέντε χρόνια της κρίσης οι Έλληνες έχασαν το 25% του ΑΕΠ τους και… λάλησαν!
Φανταστείτε τι θα γινόταν, αν μέσα σε διάστημα ολίγων ημερών (όχι σε εφτά χρόνια) έχαναν επί πλέον, το 70% του (σημερινού) ΑΕΠ τους!
Δηλαδή, αν μέσα σε ελάχιστο χρόνο έχαναν σχεδόν τα τριπλά!
Προσπαθήστε να το φανταστείτε μόνο…
Φανταστείτε τις κοινωνικές συγκρούσεις, την έκρηξη του λαϊκισμού, την πλήρη κατάρρευση της κοινωνικής συνοχής, τον παροξυσμό των παθών και του διχασμού! Προσπαθείτε να φανταστείτε το αίμα που θα έρρεε παντού…
Κι αν αυτά φανούν ίσως, κάπως «υπερβολικά», διαβάστε και παρακάτω…
* Δεύτερον, οι καταθέσεις, οι αξίες ακινήτων και τα λοιπά περιουσιακά στοιχεία (πλην πολυτίμων μετάλλων), θα έχαναν «επί τόπου» (σε λίγες μέρες) το 70%! Αναλογιστείτε τι θα σήμαινε αυτό και που θα οδηγούσε...
Η φράση «αλλεπάλληλες κοινωνικές εκρήξεις» είναι πολύ «λίγη» για να περιγράψει αυτό που ζούσαμε. Και θα χρειάζονταν χρόνια για να καταλάβουμε τι έγινε, πολύ περισσότερο για να συνέλθουμε από το σόκ, κι ακόμα πιο πολύ για να επουλώσουμε τα τραύματα…
* Τρίτον, κάποιοι νομίζουν ότι με «επιστροφή στη δραχμή», τουλάχιστον θα αποκτούσαμε την «ανεξαρτησία» μας να ορίζουμε εμείς την πολιτική μας, «χωρίς μνημόνια» και «χωρίς έλεγχο» από ξένους…
Αυτό είναι το επιχείρημα ανάκτησης της «ανεξαρτησίας» στη νομισματική, συναλλαγματική και επιτοκιακή πολιτική. Και στη δημοσιονομική ασφαλώς, αφού δεν θα είχαμε, υποτίθεται, καμία Τρόϊκα να μας λέει τι να ξοδεύομε και τι να φορολογούμε.
Όσοι έτσι σκέπτονται, μάλλον παίρνουν… «ληγμένα»!
Και καλά θα κάνουν να τα «κόψουν» το ταχύτερο…
Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι απολύτως εξαρτημένη από εισαγωγές στα πάντα: Σε καύσιμα, ανταλλακτικά, πρώτες ύλες, φάρμακα ακόμα και τρόφιμα!
Όλα αυτά θα επέβαλαν γενικευμένο δελτίο στα πάντα!
Και θα χρειαζόταν μεγάλη δανειοδότηση απ’ έξω (για τρία-τέσσερα χρόνια), ώστε να μην πεθάνουμε της πείνας και να μην αρχίσουμε να τρώμε τις σάρκες μας μεταξύ μας…
Ακόμα κι αυτά που εξάγουμε (αγαθά και υπηρεσίες) στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό σε εισαγόμενες πρώτες ύλες ή ημικατεργασμένα υλικά.
Ακόμα και ο τουρισμός μας σε εισαγωγές στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό…
Και επιπροσθέτως, το χρέος μας (κοντά στα 326 δισεκατομμύρια ευρώ σήμερα) θα εξακολουθούσε να είναι σε ευρώ!
Ενώ το ΑΕΠ μας θα είχε μετατραπεί σε δραχμές. Και θα είχε υποτιμηθεί δραστικά.
Κι έτσι θα εκτοξευόταν ο δείκτης «Χρέος προς ΑΕΠ» από τα 186% στο 560%!
Και γι’ αυτό θα αναγκάζονταν οι εταίροι μας να μας κόψουν πάνω από το 50% του χρέους μας - και να μας δανείσουν και αρκετά ακόμα - για να επιστρέψουμε, κάποια στιγμή, στο απώτερο μέλλον, εκεί που είμαστε σήμερα (στο 186% του ΑΕΠ)!
Επαναλαμβάνω: θα ήταν απαραίτητο πια οι εταίροι μας να μας δανείσουν ακόμα 100 δισεκατομμύρια τουλάχιστον (ώστε στοιχειωδώς να επιβιώσουμε τα πρώτα χρόνια μετά το Grexti) και επί πλέον να μας «κουρέψουν» πολύ μεγάλο μέρος του τωρινού μας χρέους (160 δισεκατομμύρια τουλάχιστον), ώστε να επιστρέψουμε μετά από χρόνια στο… χάλι που έχουμε σήμερα!
Είναι προφανές λοιπόν, ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να τα κάνουν οι εταίροι μας μόνο με καινούργιο πολύ χειρότερο Μνημόνιο! Όπου η χώρα, οι θεσμοί της, η δημοκρατία της, και τα περιουσιακά στοιχεία της - του κράτους και των ιδιωτών - θα βρίσκονται σε πλήρη επιτροπεία και ασφυκτικό έλεγχο για δεκαετίες.
Πολύ περισσότερο και πολύ σκληρότερα απ’ ό,τι συμβαίνει τώρα…
* Και σκεφτείτε: αυτό είναι το… «καλό σενάριο» σε περίπτωση Grexit! Γιατί προϋποθέτει ότι οι εταίροι μας, για να μας «ξεφορτωθούν», θα μας δανείσουν ξανά 100 δισεκατομμύρια καινούργιο χρέος (τουλάχιστον) και ταυτόχρονα θα μας «σβήσουν» κι άλλα 160 δισεκατομμύρια παλαιό χρέος (τουλάχιστον)…
Για σκεφτείτε να ΜΗΝ το κάνουν, ΟΥΤΕ αυτό!
Η χώρα που ονομάζεται Ελλάδα, όχι απλώς θα πάψει να υπάρχει. Αλλά θα γίνει πραγματικό «Ολοκαύτωμα»! Ορατό κι από το… διάστημα!
Κι όποιος σκέφτεται ότι μετά το Grexit θα μπει και θα αγοράσει με ευρώ ή δολάρια μια χώρα διαλυμένη και σπαρασσόμενη, ας μη κάνει όρεξη…
«Σεληνιακό τοπίο» θα είναι η χώρα για πολλά χρόνια!
* Πέμπτον, σκεφτείτε τώρα και τις γεωπολιτικές επιπτώσεις μιας τέτοια καταστροφικής απομόνωσης, πτώχευσης και εσωτερικής έκρηξης στην Ελλάδα. Γιατί δεν θα έχουμε βγει μόνο από το ευρώ. Το πιθανότερο, να έχουμε βγει κι από την Ευρωπαϊκή Ένωση! Κι ενώ γύρω μας η περιοχή φλέγεται. Και ενώ μέσα στην Ελλάδα είναι πλέον ανεξέλεγκτο το τσουνάμι των λαθρομεταναστών.
Ποιοι και πώς θα προσπαθήσουν να καταλάβουν το «κενό» που θα δημιουργηθεί; Ποιοι και πώς θα επωφεληθούν εις βάρος μας;
Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει.
Όσα φρικτά σκέφτεστε ή φοβάστε, λίγα είναι…
Συμπέρασμα πρώτο:
Το Grexit είναι Όλεθρος! Για τη χώρα, για την κοινωνία, για το έθνος, για τον καθένα από μας, για το παρόν και το μέλλον μας, για τα παιδιά μας.
Συμπέρασμα δεύτερο: Το Grexit δεν μας απειλεί μόνο εσωτερικά ως πιθανή ολέθρια επιλογή κάποιας «συμπαντικά» βλακώδους ελληνικής κυβέρνησης. Μας απειλεί πλέον κυρίως ως αποτέλεσμα μιας επιλογής των εταίρων μας.
Δεν ξέρω τι σκ… είχαν στο μυαλό τους ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης πριν τον Ιούλιο του 2015. Αλλά τότε ο Τσίπρας είδε τον εφιάλτη να έρχεται και μάλλον κατάλαβε. Κι είπε το μόνο σωστό που ακούσαμε από το στόμα του ποτέ:
Ότι η επιλογή της Ελλάδας δεν ήταν πλέον παραμονή στο ευρώ με Μνημόνιο ή έξοδος από το ευρώ χωρίς Μνημόνιο. Η επιλογή είναι πλέον:Μνημόνιο με ευρώ, ή πολύ χειρότερο Μνημόνιο με δραχμή! Χαρακτηρίζοντας μάλιστα το δεύτερο ως αληθινό «Αρμαγεδδώνα»!
Και δυστυχώς είχε δίκιο! Σε αυτό, τουλάχιστον…
Το κακό για τον Τσίπρα (και για όλους μας) είναι πως η πολιτική που ακολουθεί μετά τον Ιούλιο του 2015, οι ιδεοληψίες του, οι εμμονές του, οι ανεξάντλητες ψευδαισθήσεις του και τα συμφέροντα που εξακολουθεί να εκπροσωπεί, όλα αυτά δεν αποτρέπουν τον «Αρμαγεδδώνα»...
Τον φέρνουν όλο και πιο κοντά!
Και γι’ αυτό πρέπει να φύγει ο Τσίπρας το ταχύτερο.
Η Ελλάδα για να γλιτώσει το «μοιραίο» που πλησιάζει, χρειάζεται αληθινό άλμα προς το μέλλον. Και ο Τσίπρας είναι το τελευταίο «φρένο» που φρακάρει τα πάντα και την κρατά κολλημένη στο παρελθόν.
Κι αντί να συζητάμε… «θεωρίες συνομωσίας» για το τι ακριβώς έχει στο «πίσω μέρος του μυαλού του» ο Τσίπρας, καλύτερα θα εξηγήσουμε στον Ελληνικό λαό καθαρά τι θα σήμαινε Grexit σήμερα.
Η αληθινή Ελπίδα, για ένα λαό που δοκιμάζεται πολύ και απειλείται ακόμα περισσότερο, δεν «εφευρίσκεται», ούτε «κατασκευάζεται».
Ούτε πωλείται στη… λαϊκή!
Για να πιστέψει ένα λαός στην Ελπίδα, πρέπει προηγουμένως να αποκτήσει Αυτογνωσία.
Και Αυτογνωσία δεν έχουν οι Έλληνες σήμερα!
Άγνοια κινδύνου έχουν!
Γι’ αυτό και ψηφίζουν όπως ψηφίζουν…
Γι’ αυτό και απαντούν στις δημοσκοπήσεις, όπως απαντούν.
Κι αν θέλουμε να αποκτήσουν Αυτογνωσία (ώστε να πιστέψουν αργότερα σε αληθινή Ελπίδα) οφείλουμε να τους πούμε τώρα την Αλήθεια!
Γι’ αυτά που πραγματικά έρχονται και αληθινά τους απειλούν.
Ωμά, καθαρά, απερίφραστα!
Χωρίς επικοινωνιακές «φιοριτούρες», χωρίς «ξύλινα» λόγια, χωρίς μικροπολιτικά συμπλέγματα.
Η Αλήθεια λυτρώνει, γιατί η αλήθεια φέρνει Αυτογνωσία!
Χωρίς Αυτογνωσία, κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι σε οποιαδήποτε «Ελπίδα»!
Πέστε στο λαό την Αλήθεια.
Κι ύστερα αφήστε τους δημοσκόπους να μετρούν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ