Επιστήμονες ανακάλυψαν γιατί μερικοί άνθρωποι παλεύουν να χάσουν βάρος παρά την τακτική άσκηση

Αυτή η ανακάλυψη θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για νέες προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας που υπερβαίνουν τα φάρμακα που καταστέλλουν την όρεξη.

Εάν παλεύετε να χάσετε βάρος παρά τη διατήρηση μιας τακτικής ρουτίνας άσκησης, ίσως ανακουφιστείτε όταν ακούσετε ότι μια νέα έρευνα έριξε φως σε αυτό το αινιγματικό ζήτημα. Μια πρόσφατη μελέτη εντόπισε μια πιθανή μεταβολική συνιστώσα που θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί ορισμένα άτομα δυσκολεύονται να κάψουν λίπος κατά τη διάρκεια της προπόνησης.

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Kobe επικεντρώθηκαν σε ένα μόριο γνωστό ως PGC-1α, το οποίο παίζει κρίσιμο ρόλο στην καύση λίπους κατά τη διάρκεια της άσκησης. Το μόριο αυτό παράγεται σε πολλαπλές παραλλαγές μέσα στο σώμα, και συγκεκριμένα στις εκδόσεις «α», «β» και «γ». Ενώ και οι τρεις παραλλαγές βοηθούν στο μεταβολισμό του λίπους, οι παραλλαγές «β» και «γ» παράγονται στους μύες σε σημαντικά υψηλότερα επίπεδα - πάνω από δέκα φορές περισσότερο - κατά τη διάρκεια της άσκησης, σε αντίθεση με την παραλλαγή «α».

Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον ενδοκρινολόγο Ogawa Wataru, υπέθεσε ότι τα μόρια «β» και «γ» είναι αναπόσπαστο μέρος του ενεργειακού μεταβολισμού κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας, βοηθώντας στην καύση του λίπους. Για να ελέγξουν αυτή τη θεωρία, οι ερευνητές διεξήγαγαν πειράματα σε ποντίκια γενετικά τροποποιημένα ώστε να μην έχουν τις παραλλαγές «β» και «γ», βασιζόμενοι αποκλειστικά στην παραλλαγή «α». Παρακολούθησαν την ανάπτυξη των μυών, την καύση λίπους και την κατανάλωση οξυγόνου σε τρεις φάσεις: ανάπαυση, βραχυπρόθεσμη άσκηση και παρατεταμένη προπόνηση.

Παράλληλα, η ομάδα διεξήγαγε παρόμοιες δοκιμές σε ανθρώπινους εθελοντές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με και χωρίς διαβήτη τύπου 2. Αυτή η πτυχή της μελέτης είχε ως στόχο να καθορίσει εάν τα μειωμένα επίπεδα των μορίων σήματος «β» και «γ» είναι επίσης διαδεδομένα σε παχύσαρκα άτομα και σε άτομα με διαβήτη τύπου 2.

Τα ευρήματα ήταν διαφωτιστικά. Τα ποντίκια με ανεπάρκεια των μορίων «β» και «γ» δεν μπορούσαν να προσαρμοστούν αποτελεσματικά σε βραχυπρόθεσμη σωματική δραστηριότητα, με αποτέλεσμα χαμηλότερη κατανάλωση οξυγόνου και μειωμένη καύση λίπους κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση. Τα ανθρώπινα υποκείμενα αντανακλούσαν αυτά τα αποτελέσματα- τόσο τα υγιή άτομα όσο και εκείνα με διαβήτη τύπου 2 που παρήγαγαν υψηλότερα επίπεδα των πρωτεϊνών «β» και «γ» κατανάλωναν περισσότερο οξυγόνο και παρουσίαζαν χαμηλότερα ποσοστά σωματικού λίπους.

Τα αποτελέσματα αυτά υποδηλώνουν ότι η παρουσία και η δραστηριότητα των παραλλαγών «β» και «γ» της PGC-1α είναι κρίσιμες για τον αποτελεσματικό μεταβολισμό του λίπους κατά τη διάρκεια της άσκησης. Τα άτομα που δυσκολεύονται να χάσουν βάρος παρά την τακτική άσκηση μπορεί να μην έχουν επαρκή επίπεδα αυτών των βασικών μορίων, οδηγώντας σε αναποτελεσματική καύση του λίπους και ενδεχομένως συμβάλλοντας στην αύξηση του σωματικού βάρους και στους σχετικούς κινδύνους για την υγεία, όπως η παχυσαρκία και ο διαβήτης.

Οι επιπτώσεις αυτής της μελέτης είναι σημαντικές. Με την κατανόηση του ρόλου αυτών των συγκεκριμένων μορίων σήματος, θα μπορούσαν να αναπτυχθούν νέες στρατηγικές για την ενίσχυση της καύσης του λίπους και τη βελτίωση της μεταβολικής υγείας. Η έρευνα αυτή ανοίγει την πόρτα σε πιθανές παρεμβάσεις που στοχεύουν σε αυτά τα μόρια, προσφέροντας μια πολλά υποσχόμενη εναλλακτική λύση στις συμβατικές μεθόδους απώλειας βάρους και στα φάρμακα.