ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΑΓΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ (παραδείγματα)

Μείωση του αφορολόγητου, αύξηση των τεκμηρίων και κατάργηση των φοροαπαλλαγών σε συνδυασμό με την έκτακτη εισφορά δημιουργούν τα στοιχεία των φόρων του Βενιζέλου (αυτός τα ετοίμασε όλα, ως υπουργός Οικονομικών...) από τα οποία δεν γλιτώνει επί της ουσίας κανείς.

Ακόμη και άνθρωποι που δηλώνουν μηδενικό εισόδημα θα κληθούν υπό προϋποθέσεις να πληρώσουν φόρο, λόγω τεκμηρίων διαβίωσης.

Επίσης όλοι όσοι κάνουν δήλωση θα δουν το φόρο να αυξάνεται ως και 700 ευρώ μόνο και μόνο από τη μείωση του αφορολόγητου στα 5.000 ευρώ.

Παράλληλα τα τεκμήρια είναι αυτά που καθορίζουν το φορολογητέο εισόδημα και όχι το δηλωθέν από τους πολίτες με αρκετούς φορολογούμενους να βρίσκονται προ εκπλήξεως καθώς βρίσκονται να έχουν δηλώσει λιγότερες αποδείξεις από όσες θα έπρεπε.

Οι κατάργηση ή η μείωση των φοροαπαλλαγών αυξάνει επίσης το φορολογητέο εισόδημα και έτσι προκύπτει επιπλέον φόρος.

Όμως δεν τελειώνουν εδώ οι φόροι. Σχεδόν ταυτόχρονα με τη φορολογική δήλωση και το χαράτσι που θα έρθει για τον καθένα καταφτάνει και η έκτακτη εισφορά του 2011.

Ας υποθέσουμε πως ένας πολίτης δεν έχει εισοδήματα, αλλά έχει στην κατοχή του ένα μικρό σπίτι 50 τετραγωνικών και ένα αυτοκίνητο 1.200 κυβικά.
Θα πληρώσει φόρο και ας είναι κάτω απ' το όριο των 5.000 ευρώ. Το σπίτι υπολογίζεται στις 2.000 ευρώ για χρήση και συντήρηση, άλλες 4.000 ευρώ το αυτοκίνητο συν τα 3.000 ευρώ που υπολογίζονται ως έξοδα διαβίωσης ο άνθρωπος αυτός έχει τεκμήριο 9.000 ευρώ. Είναι δηλαδή στις 4.000 πάνω από το αφορολόγητο και έτσι προκύπτει φόρος 4.000 ευρώ.

Ακόμη και εάν ο ίδιος άνθρωπος δεν έχει ούτε αυτοκίνητο, ούτε σπίτι στην κατοχή του και πάλι θα πρέπει να υποβάλει αποδείξεις αξίας 750 ευρώ καθώς με βάση το τεκμήριο διαβίωσης στα 3.000 ευρώ θα πρέπει να υποβάλει το 25%. Αν δεν το κάνει θα επιβαρυνθεί με το 1-0% του φόρου.

Το ποσό των αποδείξεων που απαιτούνται για να κατοχυρώσουν το αφορολόγητο όριο των 5.000 ευρώ υπολογίζεται στο 25% του πραγματικού ή τεκμαρτού εισοδήματος.
Ο φόρος υπολογίζεται με βάση το μεγαλύτερο από τα δύο εισοδήματα.

Παράδειγμα:
Αν το δηλωθέν εισόδημα είναι 5.000 ευρώ και το εισόδημα που προκύπτει με βάση τα τεκμήρια διαβίωσης είναι 8.000 ευρώ, για να κατοχυρωθεί το αφορολόγητο όριο απαιτούνται αποδείξεις ύψους 2.000 ευρώ που υπολογίζονται στο τεκμαρτό εισόδημα των 8.000 ευρώ (8.000 Χ 25% =2.000) και όχι 1.250 ευρώ για το δηλωθέν εισόδημα των 5.000 ευρώ (5.000 Χ 25%=1.250).

Αν ο φορολογούμενος παρουσιάσει αποδείξεις 1.250 ευρώ, τότε θα επιβαρυνθεί με φόρο 10% για τις αποδείξεις που λείπουν (2.000 -1.250= 750), δηλαδή θα έχει έξτρα φόρο 75 ευρώ και επιπλέον για το τεκμαρτό εισόδημα των 8.000 ευρώ θα πληρώσει φόρο 300 ευρώ για τα επιπλέον των 5.000 εισοδήματα.

Όλα αυτά με τις φοροαπαλλαγές να μην υπάρχουν επί τις ουσίας ή να μειώνουν κατ' ελάχιστο το φορολογητέο εισόδημα και τα μεσαία εισοδήματα από 12.000 ως τις 16.000 ευρώ να επιβαρύνονται με επιπλέον φόρο 700 ευρώ.

Κάπως έτσι τα έξι στα δέκα εκκαθαριστικά είναι χρεωστικά. Πλέον σπανίζουν τα πιστωτικά, οι επιστροφές φόρου που πλέον περιορίζονται στο 20% με 25% (το ποσοστό που είχαν τα περασμένα χρόνια τα χρεωστικά) ενώ περίπου ίδιο είναι και το ποσοστό των μηδενικών.