Συχνά οι άνθρωποι γινόμαστε άπληστοι, μπορεί να μην είμαστε ευχαριστημένοι με αυτά που έχουμε, γιατί συνεχώς μας δημιουργούνται νέες ανάγκες και επιθυμίες. Πάντα θέλουμε κάτι άλλο, κάτι παραπάνω και ποτέ δεν είμαστε καλυμμένοι ή πλήρεις. Ακόμα και αν τα έχουμε όλα, πάντα κάτι μας λείπει.
Επιπλέον, συχνά ζηλεύουμε και επιθυμούμε αυτά που έχουν οι άλλοι. Την ζωή των άλλων, την οικογένεια των άλλων, το αυτοκίνητο των άλλων, τα ρούχα των άλλων… εντέλει την ευτυχία τους των άλλων. Μοναδικό μας μέλημα γίνεται πως θα καταφέρουμε και εμείς να τα έχουμε, αδιαφορώντας να εκτιμήσουμε όσα με τόσο κόπο και προσπάθεια έχουμε καταφέρει ως τώρα.
Όπως συμβαίνει με τις επιθυμίες, έτσι συμβαίνει και με την διαχείριση του χρόνου μας. Αν για παράδειγμα, μέσα σε μία μέρα γεμίσουμε το πρόγραμμα μας με ραντεβού, υποχρεώσεις και εκκρεμότητες, τότε παραπονιόμαστε πως ο χρόνος κυλάει τόσο γρήγορα που δεν έχουμε καθόλου χρόνο για τον εαυτό μας και για δραστηριότητες που να μας αρέσουν και να μας χαλαρώνουν. Στην αντίθετη περίπτωση, που έχουμε υπερβολικά διαθέσιμο χρόνο και δεν ξέρουμε τι να τον κάνουμε τότε ζούμε ανιαρά, βαρετά. Αν βρούμε κάποια ενδιαφέρουσα δραστηριότητα να κάνουμε, στην αρχή θα ενθουσιαστούμε αλλά αργότερα θα βαρεθούμε να κάνουμε τα ίδια και τα ίδια. Έτσι δημιουργείται μία κατάσταση όπου επιλύοντας το ένα πρόβλημα, προκύπτει ένα άλλο που μας οδηγεί στο αρχικό πρόβλημα και τελικά καταλήγουμε σε αδιέξοδο.
Μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό το αδιέξοδο;
Μπορούμε να ξεφύγουμε! Αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να σκεφτόμαστε θετικά και να διώξουμε τις αρνητικές σκέψεις. Να δίνουμε αξία σε αυτά που καταφέρνουμε και να μην υποτιμούμε τις επιτυχίες μας.
Όποτε νιώσουμε ότι έχουμε αυτό τον ελάχιστο χρόνο για τον εαυτό μας, έστω αυτόν της μισής ώρας, ας κάνουμε το οτιδήποτε για να αναπαυτούμε και να χαλαρώσουμε, ώστε να περιμένουμε εναγωνίως τα δικά μας λεπτά… Ας τους δώσουμε την πρέπουσα αξία μέσα στο χαοτικό μας πρόγραμμα. Όποτε βαριόμαστε να σκεφτόμαστε τα θετικά που μπορούμε να αποκομίσουμε από αυτό που κάνουμε. Αυτό που θα κάνουμε δεν χρειάζεται να είναι κάτι τόσο σπουδαίο που να αρέσει στους άλλους. Θα είναι κάτι για εμάς, κάτι που θα μας κάνει να ξεχαστούμε από τις υποχρεώσεις της ζωή μας.
Τι θα λέγατε για λίγη σιέστα;
Ή μήπως για έναν περίπατο;
Ή να διαβάσετε 10 σελίδες από το αγαπημένο σας βιβλίο;
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ