ΑΝΕΚΔΟΤΟ (παλιό, αλλά καλόοοο...)

Συναντιούνται δυο φίλοι που ήταν παλιοί συμμαθητές. Μετά τις αγκαλιές και τα σταυρωτά φιλιά ο ένας ρωτάει τον άλλο:

-Τι έγινε ρε Γιάννη, έκανες παιδιά;
-Ναι, μια κόρη.
-Έλα ρε συ, κι εγώ το ίδιο. Καλό κορίτσι;
-Καλό κορίτσι, αλλά άτυχο ρε παιδί μου. Γνώρισε έναν από τα Γιαννιτσά με πολλά λεφτά. Πήγαμε εκεί για τους αρραβώνες, τρελά γλέντια, αλλά τα παιδιά αμέσως μετά τα χάλασαν. Μετά βρήκε έναν Καστοριανό με πολλά λεφτά, πήγαμε στην Καστοριά για τους αρραβώνες, γλεντήσαμε, αλλά τα παιδιά δεν στέριωσαν. Μετά γνωρίζει έναν Σερραίο πήγαμε στις Σέρρες για τους αρραβώνες, φάγαμε, ήπιαμε, γλεντήσαμε, αλλά και πάλι δεν στέριωσαν. Ε, μη σε κουράζω με τα δικά μου, για πες μου και για τη δική σου κόρη.
- Τι να σου πω ρε φίλε, κι εμάς πουτάνα είναι, αλλά δεν το γλεντάμε έτσι…