Και στην Κομοτηνή, «νερά» υπήρξαν, ευτυχώς όχι «αβάφτιστα» και λίγο έλειψε να εμφανιστεί απ’ τα έγκατα της γης και ο «καλικάντζαρος» για να μας χαλάσει τη διάθεση ενόψει εορτών.
Αντιμετωπίζουμε, σήμερα, με χιουμοριστική διάθεση την κατάσταση στην Κομοτηνή, ανακουφισμένοι από τη θετική κατάληξη που είχε ο αγώνας, αλλά η αλήθεια είναι αυτή που ομολογήσαμε, απερίφραστα. Η ομάδα περνά κρίση, αγωνιστική και βαθμολογική και χρειάζεται βοήθεια και αυτή θα έρθει μόνο μέσα από νίκες.
Για να συμβεί όμως αυτό, πέρα από τους αντιπάλους μας, θα πρέπει κι εμείς να μη λειτουργήσουμε σαν «καλικάντζαροι», επιπρόσθετα, αλλά να βοηθήσουμε ώστε να περάσει με τις ελάχιστες απώλειες το διάστημα αυτό που η ομάδα μας αντιμετωπίζει αυτή την αγωνιστική κρίση.
Ασφαλώς και καθήκον της είναι πρώτη αυτή να βοηθήσει τον εαυτό της και ν’ ακολουθήσουμε κι εμείς, αλλά ο ΑΡΗΣ δεν είναι κάτι ξένο και μακριά από ‘μας, είναι κομμάτι της ζωής μας, είναι η καθημερινότητά μας, είναι ο «δικός μας» ΑΡΗΣ και διαφωνίες για το ποιος θα δώσει ώθηση και δύναμη στον άλλον, είναι ένα δίλημμα που ουσιαστικά ποτέ δεν τίθεται.
Είναι η «οικογένεια» μας ο ΑΡΗΣ κι όπως συμπεριφερόμαστε σ’ αυτήν, με τα ίδια αισθήματα και την ίδια ζεστή καρδιά προς κάθε μέλος της, ανεξάρτητα αν έχουμε παράπονα ή δυσαρέσκεια απέναντι του, έτσι θα πρέπει να βλέπουμε και την υπόθεση «ΑΡΗΣ», χωρίς μνησικακία, εκδικητικά συναισθήματα, πείσματα και εγωισμούς, αλλά με την μεγαλοσύνη εκείνου που αγαπά, ανυπόκριτα.
Εκείνου που δεν υπολογίζει τι ανταπόδοση θα λάβει, αν προσφέρει αγάπη, αλλά εκείνου που την παρέχει απλόχερα και με όλη του τη δύναμη, γιατί η αγάπη αυτή τον γεμίζει, εκ των προτέρων, με μοναδικά συναισθήματα. Άλλωστε ο ΑΡΗΣ είναι συναίσθημα, είναι μια παιδική αγάπη, είναι κάτι που ζει μέσα μας από τα χρόνια εκείνα της παιδικής αθωότητας και ποτέ δεν θα σκεφτούμε να τον πληγώσουμε, γιατί θα πληγώναμε τους ίδιους τους εαυτούς μας.
Οι μέρες που διανύουμε, μέρες γιορτινές και με διαφορετικό πνεύμα απέναντι στα πράγματα, θα μας βοηθήσουν ν’ αναλογιστούμε τη στάση μας απέναντι στο Σύλλογο, να κάνουμε κι εμείς τον απολογισμό μας, για το αν έχουμε σταθεί ως αληθινοί φίλοι του ή προτάξαμε τον κακό μας εαυτό, έναντι του αγαπημένου μας ΑΡΗ.
Οφείλει και η ίδια η ομάδα να πραγματοποιήσει έναν απολογισμό, για τους δύσκολους μήνες που πέρασαν απ’ το καλοκαίρι και μέχρι σήμερα. Να δείξει, με πράξεις, ότι έχει συναισθανθεί την στεναχώρια και την απογοήτευση που έχει προσφέρει απλόχερα, φέτος και μέσα απ’ την ενδοσκόπηση αυτή, να γίνει ομάδα, σύνολο και να βγάλει τον καλύτερό της εαυτό. Κατάντησε «ανέκδοτο» να δείχνουμε πίστη (όχι όλοι οι Αρειανοί βέβαια) απέναντι της και η ίδια να μην πιστεύει στις δυνατότητές της!
Το κλίμα, όμως, των εορτών, κρύβει και παγίδες. Να παρασυρθεί απ’ τις μέρες αυτές, να χαλαρώσει και να εμφανιστεί στις άμεσες αγωνιστικές υποχρεώσεις που την αναμένουν, «πλαδαρή» και με χειρότερη εικόνα απ’ την ήδη μέτρια που παρουσίασε στο μεγαλύτερο κομμάτι της περιόδου.
Στις επόμενες 5 εβδομάδες ο ΑΡΗΣ θα κληθεί να δώσει 8 αγώνες (7 πρωταθλήματος και ο νοκ-άουτ αγώνας στο Κύπελλο) αρχής γενομένης απ’ την προσεχή Τετάρτη όταν και αντιμετωπίζουμε την Δόξα Δράμας.
Για την ακρίβεια, μέχρι τις 22 Ιανουαρίου, κάθε 3-4 μέρες θα παίζει η ομάδα αγώνα και όπως έχει επισημανθεί, η χρονιά κρίνεται στο κρίσιμο αυτό διάστημα, καθώς είναι η τελευταία μας ευκαιρία, για ανάκαμψη και επιστροφή σε βαθμολογικές θέσεις που οφείλουμε να βρισκόμαστε.
Ο «συναγερμός» θα πρέπει να είναι παρατεταμένος, διαρκής και με δυνατό ήχο. Αν εμφανιστούμε με εικόνα «διακοπών», η μοίρα μας είναι προδιαγεγραμμένη και η κατάληξη θα είναι «μακροχρόνιες διακοπές».
Για να μηνσυμβεί, όμως αυτό, καλούμαστε όλοι όσοι νιώθουμε το χρέος να είμαστε συμμέτοχοι στην πορεία του συλλόγου (από την διοίκηση και το ποδοσφαιρικό τμήμα μέχρι τον μικρότερο σε ηλικία οπαδό) να δείξουμε πόσο πολύ θέλουμε την ανάκαμψη, πόσο πιστεύουμε σ’ αυτήν.
Όσο κι αν ορισμένοι θλιβεροί λειτουργούν αποσυσπειρωτικά και επενδύουν στην κινδυνολογία και την αποτυχία, εξυπηρετώντας ιδιοτελή συμφέροντα, υπάρχει η συντριπτική πλειονότητα που μένει μακριά από τέτοιες λογικές και θέτει ως βασική προτεραιότητα, την επιστροφή στις επιτυχίες.
Αυτή, η μεγάλη μερίδα κόσμου, θέλουμε να δείξει χαρακτήρα και ν’ απομονώσει τους επίδοξους διασπαστές, να δώσει βροντερό παρόν στις εκδηλώσεις της ομάδας και να συμβάλλει στην πρόοδο της.
Η συνέχεια δεν θα πρέπει να έχει καμία σχέση με την μέχρι τώρα εικόνα που μας έδειξε η ομάδα μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, εικόνα που επιβάλλεται ν’ αλλάξει άμεσα προς το καλύτερο. Κι αυτό είναι στο χέρι όλων στο οικοδόμημα του ΑΡΗ…
Αντιμετωπίζουμε, σήμερα, με χιουμοριστική διάθεση την κατάσταση στην Κομοτηνή, ανακουφισμένοι από τη θετική κατάληξη που είχε ο αγώνας, αλλά η αλήθεια είναι αυτή που ομολογήσαμε, απερίφραστα. Η ομάδα περνά κρίση, αγωνιστική και βαθμολογική και χρειάζεται βοήθεια και αυτή θα έρθει μόνο μέσα από νίκες.
Για να συμβεί όμως αυτό, πέρα από τους αντιπάλους μας, θα πρέπει κι εμείς να μη λειτουργήσουμε σαν «καλικάντζαροι», επιπρόσθετα, αλλά να βοηθήσουμε ώστε να περάσει με τις ελάχιστες απώλειες το διάστημα αυτό που η ομάδα μας αντιμετωπίζει αυτή την αγωνιστική κρίση.
Ασφαλώς και καθήκον της είναι πρώτη αυτή να βοηθήσει τον εαυτό της και ν’ ακολουθήσουμε κι εμείς, αλλά ο ΑΡΗΣ δεν είναι κάτι ξένο και μακριά από ‘μας, είναι κομμάτι της ζωής μας, είναι η καθημερινότητά μας, είναι ο «δικός μας» ΑΡΗΣ και διαφωνίες για το ποιος θα δώσει ώθηση και δύναμη στον άλλον, είναι ένα δίλημμα που ουσιαστικά ποτέ δεν τίθεται.
Είναι η «οικογένεια» μας ο ΑΡΗΣ κι όπως συμπεριφερόμαστε σ’ αυτήν, με τα ίδια αισθήματα και την ίδια ζεστή καρδιά προς κάθε μέλος της, ανεξάρτητα αν έχουμε παράπονα ή δυσαρέσκεια απέναντι του, έτσι θα πρέπει να βλέπουμε και την υπόθεση «ΑΡΗΣ», χωρίς μνησικακία, εκδικητικά συναισθήματα, πείσματα και εγωισμούς, αλλά με την μεγαλοσύνη εκείνου που αγαπά, ανυπόκριτα.
Εκείνου που δεν υπολογίζει τι ανταπόδοση θα λάβει, αν προσφέρει αγάπη, αλλά εκείνου που την παρέχει απλόχερα και με όλη του τη δύναμη, γιατί η αγάπη αυτή τον γεμίζει, εκ των προτέρων, με μοναδικά συναισθήματα. Άλλωστε ο ΑΡΗΣ είναι συναίσθημα, είναι μια παιδική αγάπη, είναι κάτι που ζει μέσα μας από τα χρόνια εκείνα της παιδικής αθωότητας και ποτέ δεν θα σκεφτούμε να τον πληγώσουμε, γιατί θα πληγώναμε τους ίδιους τους εαυτούς μας.
Οι μέρες που διανύουμε, μέρες γιορτινές και με διαφορετικό πνεύμα απέναντι στα πράγματα, θα μας βοηθήσουν ν’ αναλογιστούμε τη στάση μας απέναντι στο Σύλλογο, να κάνουμε κι εμείς τον απολογισμό μας, για το αν έχουμε σταθεί ως αληθινοί φίλοι του ή προτάξαμε τον κακό μας εαυτό, έναντι του αγαπημένου μας ΑΡΗ.
Οφείλει και η ίδια η ομάδα να πραγματοποιήσει έναν απολογισμό, για τους δύσκολους μήνες που πέρασαν απ’ το καλοκαίρι και μέχρι σήμερα. Να δείξει, με πράξεις, ότι έχει συναισθανθεί την στεναχώρια και την απογοήτευση που έχει προσφέρει απλόχερα, φέτος και μέσα απ’ την ενδοσκόπηση αυτή, να γίνει ομάδα, σύνολο και να βγάλει τον καλύτερό της εαυτό. Κατάντησε «ανέκδοτο» να δείχνουμε πίστη (όχι όλοι οι Αρειανοί βέβαια) απέναντι της και η ίδια να μην πιστεύει στις δυνατότητές της!
Το κλίμα, όμως, των εορτών, κρύβει και παγίδες. Να παρασυρθεί απ’ τις μέρες αυτές, να χαλαρώσει και να εμφανιστεί στις άμεσες αγωνιστικές υποχρεώσεις που την αναμένουν, «πλαδαρή» και με χειρότερη εικόνα απ’ την ήδη μέτρια που παρουσίασε στο μεγαλύτερο κομμάτι της περιόδου.
Στις επόμενες 5 εβδομάδες ο ΑΡΗΣ θα κληθεί να δώσει 8 αγώνες (7 πρωταθλήματος και ο νοκ-άουτ αγώνας στο Κύπελλο) αρχής γενομένης απ’ την προσεχή Τετάρτη όταν και αντιμετωπίζουμε την Δόξα Δράμας.
Για την ακρίβεια, μέχρι τις 22 Ιανουαρίου, κάθε 3-4 μέρες θα παίζει η ομάδα αγώνα και όπως έχει επισημανθεί, η χρονιά κρίνεται στο κρίσιμο αυτό διάστημα, καθώς είναι η τελευταία μας ευκαιρία, για ανάκαμψη και επιστροφή σε βαθμολογικές θέσεις που οφείλουμε να βρισκόμαστε.
Ο «συναγερμός» θα πρέπει να είναι παρατεταμένος, διαρκής και με δυνατό ήχο. Αν εμφανιστούμε με εικόνα «διακοπών», η μοίρα μας είναι προδιαγεγραμμένη και η κατάληξη θα είναι «μακροχρόνιες διακοπές».
Για να μηνσυμβεί, όμως αυτό, καλούμαστε όλοι όσοι νιώθουμε το χρέος να είμαστε συμμέτοχοι στην πορεία του συλλόγου (από την διοίκηση και το ποδοσφαιρικό τμήμα μέχρι τον μικρότερο σε ηλικία οπαδό) να δείξουμε πόσο πολύ θέλουμε την ανάκαμψη, πόσο πιστεύουμε σ’ αυτήν.
Όσο κι αν ορισμένοι θλιβεροί λειτουργούν αποσυσπειρωτικά και επενδύουν στην κινδυνολογία και την αποτυχία, εξυπηρετώντας ιδιοτελή συμφέροντα, υπάρχει η συντριπτική πλειονότητα που μένει μακριά από τέτοιες λογικές και θέτει ως βασική προτεραιότητα, την επιστροφή στις επιτυχίες.
Αυτή, η μεγάλη μερίδα κόσμου, θέλουμε να δείξει χαρακτήρα και ν’ απομονώσει τους επίδοξους διασπαστές, να δώσει βροντερό παρόν στις εκδηλώσεις της ομάδας και να συμβάλλει στην πρόοδο της.
Η συνέχεια δεν θα πρέπει να έχει καμία σχέση με την μέχρι τώρα εικόνα που μας έδειξε η ομάδα μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, εικόνα που επιβάλλεται ν’ αλλάξει άμεσα προς το καλύτερο. Κι αυτό είναι στο χέρι όλων στο οικοδόμημα του ΑΡΗ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ