Μύθος ή αλήθεια οτι τα Ελληνικά δεν έγιναν επίσημη γλώσσα των ΗΠΑ για μια ψήφο;

Ένας από τους πλέον διαδεδομένους μύθους, ίσως γιατί τονίζει το μεγάλο «εγώ» του ελληνικού λαού και τον κρατά δέσμιο του παρελθόντος με το δημοφιλές «Και αν;», είναι εκείνος που λέει ότι η ελληνική γλώσσα, και πιο συγκεκριμένα η αρχαία ελληνική, έχασε για μια ψήφο την ευκαιρία να γίνει η επίσημη γλώσσα των ΗΠΑ.

Το θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, πώς όλοι γνώριζαν αυτόν τον μύθο και μάλιστα τον θεωρούσαν δεδομένο.

Στην πραγματικότητα δεν έγινε ποτέ μια τέτοια ψηφοφορία. Μάλιστα ο μύθος δεν υπάρχει μόνο για τα ελληνικά αλλά και για άλλες γλώσσες, όπως τα γερμανικά, τα γαλλικά ακόμα και τα ισπανικά.

Η πιο εμπεριστατωμένη μάλιστα ιστορία είναι εκείνη των γερμανικών.

Η ψηφοφορία υποτίθεται πως έγινε μετά την ανεξαρτησία των ΗΠΑ από την Αγγλία. Η αποστροφή προς κάθε τι αγγλικό, λέγεται πως οδήγησε την βουλή των Αντιπροσώπων να ψηφίσει για την αλλαγή γλώσσας. Όμως δεν έγινε κάτι τέτοιο.

Η αλήθεια είναι μόνο ότι ορισμένοι Γερμανοί μετανάστες ζήτησαν την μετάφραση των νόμων στα γερμανικά. Το αίτημα τους αυτό απορρίφθηκε με 42 ψήφους έναντι 41, με τον γερμανικής καταγωγής πρόεδρο της Βουλής, Φρέντερικ Μούλενμπεργκ, να λέει χαρακτηριστικά «όσο πιο γρήγορα οι Γερμανοί μετανάστες γίνουν Αμερικάνοι, τόσο το καλύτερο».

Η ελληνική εκδοχή του μύθου είναι παρόμοια. Το επιχείρημα είναι πως τα αρχαία ελληνικά επιλέχθηκαν επειδή θύμιζαν το μέρος όπου γεννήθηκε το πολίτευμα της δημοκρατίας. Ο μύθος αυτός έγινε γνωστός από ένα γραπτό του Ξενοφώντα Ζολώτα, ο οποίος έγραψε:

«Ο Ουάσιγκτον, ο Τζέφερσον, ο Άνταμς και άλλοι όταν συνέτασσαν το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών στα 1787 – που ισχύει με μερικές νέες παραγράφους, που ψηφίστηκαν για προσαρμογή στις νέες εξελίξεις, μέχρι σήμερα στον αρχικό κορμό του – είχαν προτείνει η γλώσσα του νέου κράτους να είναι η αρχαία ελληνική, προς τιμή της γλώσσας του Έθνους εκείνου, που πρώτο γέννησε και ελίκνισε τη Δημοκρατία και τη διέδωσε στον κόσμο. Για μία ψήφο μόνο προκρίθηκε και υιοθετήθηκε τελικά η αγγλική αντί της αρχαίας ελληνικής».

Στην συγκεκριμένη ιστορία είχε αναφερθεί και ο Κώστας Πλεύρης στο βιβλίο του «Ας μιλήσουμε για τους Εβραίους», υποστηρίζοντας μάλιστα πως η αποφασιστική ψήφος προήλθε από την εβραϊκή αντιπροσωπεία!

Ο αστικός αυτός μύθος άντεξε στον χρόνο για πολλά χρόνια και για πολλούς λόγους. Όμως ουδέποτε υπήρξε ψηφοφορία, για οποιαδήποτε γλώσσα, αφού δεν συνέφερε εκείνη την περίοδο τις ΗΠΑ να αλλάξουν την γλώσσα που μιλούσε η πλειοψηφία του λαού και οι μετέπειτα συνεργάτες τους στο εμπόριο, Άγγλοι.