ΜΟΝΟ Ο ΜΩΡΑΛΗΣ ΜΠΟΡΕΙ...

Του Σταύρου Κόλκα
Τελευταία ημέρα των διακοπών μου και σίγουρα υπάρχει ένας σχετικός προβληματισμός παρατηρώντας τον τουρισμό που προτιμά την Χαλκιδική πλέον. Σέρβοι, Σκοπιανοί, Ούγγροι, μέχρι και τα νερά στα μπαγάζια τους φορτώνουν. Μόνο όσοι έχουν δωμάτια κάτι βγάζουν, οι άλλοι κυνηγάνε το ευρώ με το τουφέκι.

Βέβαια όπως και όλες οι κοινωνίες της χώρας, έτσι και εδώ στη Σάρτη που είμαι, δεν έχουν συνεννοηθεί μεταξύ τους για να μπορέσουν να φέρουν καλύτερο τουρισμό. Οι παροχές είχε σχεδόν τριτοκοσμικές, τα δωμάτια μέτρια έως άσχημα, η διασκέδαση σχεδόν κωμική και αν μετά το πέμπτο ποτό δε τυφλωθείς συγκαταλέγεσαι στους τυχερούς.

Το μπλογκ μου βέβαια ποδοσφαιρικό είναι, αλλά θα βρω τρόπο να το συνδέσω. Με τη λογική όπου φτωχός και η μοίρα του πχ Παναθηναϊκός. Τόσα κεφάλαια, μηδέν ευρώ στην ομάδα. Και όλα αυτά μόλις κόπηκε η κρατική μάσα. Σύμπτωση ή όχι; Ας προβληματιστούν οι υγιείς.

Το πρότζεκτ του Παναθηναϊκού θα σκάσει γιατί απλούστατα δεν υπάρχει καμία μάζα που να αντέξει κάτι διαφορετικό από αυτό που συνήθισε σε θέματα μη ζωτικής σημασίας. Πώς να ανεχτεί ο μέσος βάζελος να έχει ομάδα χειρότερη του Ατρόμητου, της Τρίπολης, του Απόλλωνα Σμύρνης και αν δεήσει ο Ολυμπιακός του Άρη; Δεν μπορεί, όσο και αν το παλέψει μέσα του.

Ο Παναθηναϊκός μάζεψε πάλι ντόρτι, αλλά τον μιμήθηκε ο Ολυμπιακός. Όμως ο πρωταθλητής έχει τρόπο να κατευνάσει τα πνεύματα αφού θα κάνει κανά δυο νίκες μόλις ξεκινήσουν τα επίσημα, τα οποία έχουν ξεκάθαρα μικρότερο βαθμό δυσκολίας από τα φιλικά επί Αυστριακού εδάφους.

Πήρε και ο πρόεδρας τον Σαβιόλα, ενώ έχει και τον Βάις που ναι μεν δεν έχει μπει ακόμη στο φουλ, αλλά παρατηρώντας τον εδώ στις διακοπές μου είδα ένα στοιχείο του που μου έδειξε το μέλλον. Βουτάει έξοχα.

Ο Ολυμπιακός μαζεύει ντόρτια εκτός, γιατί είναι εμφανώς ανέτοιμος, αλλά δεν αγχώνεται. Ξέρεις πως θα είναι έτοιμος όταν πρέπει και με τρόπο που δεν τον ανησυχεί ιδιαίτερα.

Πολλές φορές, τέτοια περίοδο, σκέφτομαι πάντα το πόσο εύκολο είναι να φτιάξεις το ποδόσφαιρο. Δύο – τρία πράγματα και όλα θα πάνε καλά. Δεν είναι και τίποτα δύσκολο.

Μεγάλη κατάρα του ποδοσφαίρου μας, όσον αφορά καθαρά στο άθλημα, αφορά στη φιλοσοφία των διαιτητών. Θα πρέπει η ΚΕΔ, να δώσει ξεκάθαρη εντολή στους διαιτητές, για τα φάουλ επαφής. Να μη σφυρίζουν ποτέ φάουλ σε αυτή τη γελοιότητα. Και οι διαιτητές ξέρουν πότε μία επαφή είναι φάουλ και πότε όχι. Όμως κινούνται με βάση τις δημόσιες σχέσεις, τη δυναμικότητα των αντιπάλων και τις … άλλες εντολές που έχουν.

Αυτό το γελοίο φάουλ επαφής, έχει κάνει το ποδόσφαιρό μας πιο αργό απ όσο πιστεύαμε πως μπορεί να φτάσει, κατευθύνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το αποτέλεσμα εκεί που θέλει ο διαιτητής και όχι εκεί που πρέπει να πάω για ποδοσφαιρικούς λόγους και βέβαια ξενερώνει το κοινό που πάει να παρακολουθήσει κάτι που υποτίθεται έχει ένταση.

Το άλλο που θα πρέπει να αλλάξει, είναι οι δανεισμοί παικτών. Μπορείς να δανείσεις όσους γουστάρεις, αρκεί να έχουν περάσει τρία χρόνια από τις ακαδημίες σου. Και να υπάρχει η δυνατότητα να δανείσεις και δύο μεταγραφές σου αν ο βαθμός ετοιμότητάς τους δεν είναι αυτός που δικαιολογεί την παρουσία τους στο υπάρχον ρόστερ.

Επειδή αυτή η εποχή είναι αυτή που μελετώ τα μακροπρόθεσμα στοιχήματα, έπιασα τον εαυτό μου να διαβάζει ρεπορτάζ Ολυμπιακού για να δω αν θα ενισχυθεί ο Άρης, μέσα στη προσπάθειά μου να παίξω το ποιος θα υποβιβαστεί. Είναι τουλάχιστον γελοίο το σκηνικό που επικρατεί και θα πρέπει σιγά – σιγά να γίνουν βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Επίσης, έπιασα τον εαυτό μου να πιστεύει, πως ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να οδηγήσει το πράγμα στη σωστή κατεύθυνση, είναι ένας… γαύρος. Και αναφέρομαι στον Μώραλη.

Πρόεδρος της Λίγκας, άνθρωπος που έχει πρόσβαση στον Μαρινάκη, άνθρωπος που κινεί νήματα στην όλη διαδικασία, χορτάτος παραγοντικά και ξύπνιος. Δεν ξέρω αν έχει έναν τέτοιο στόχο ή αν έχει αποστασιοποιηθεί διατηρώντας απλά τον θεσμικό του ρόλο, αλλά αν κάποιος μπορεί να επιφέρει αλλαγές που θα κάνουν το περιβόητο προϊόν ελκυστικό, είναι αυτός.

Στη θέση του, αυτό θα έκανα και μετά θα ανάγκαζα τους πάντες να με βάλουν αιώνιο πρόεδρο στη Λίγκα.

Πάμε και στα δικά μας. Παίζουμε με μία ομάδα που φοράει κίτρινα και έχει πάρει ένα κύπελλο. Για κακή μας τύχη αυτή δεν είναι ο Άρης αλλά η Μέταλιστ που έχει να χάσει από τις 21 Φεβρουαρίου.

Πλέον έχουμε γνώση σχεδόν όλης της ενδεκάδας, είμαστε το αουτσάιντερ, όμως είμαι σίγουρος πως θα το παλέψουμε μέχρι εκεί που μπορούμε. Το πόσο μπορούμε θα δείξει. Καλή ομάδα έχουμε.

Το μεγάλο μου ερωτηματικό αφορά την τοποθέτησή μας στο γήπεδο. Σε όλα τα μεγάλα φιλικά που παίξαμε, η άμυνα ήταν πολύ ψηλά στημένοι και οι Ουκρανοί που παίζουν πολύ καλά τους χώρους και είναι καλύτεροι εκτός, έχουν τη δυνατότητα να το εκμεταλλευτούν.

Εγώ θα ήμουν ικανοποιημένος και με τη λευκή ισοπαλία, γνωρίζοντας πως στα εκτός έδρας έχουμε τρόπο να βγάζουμε γκολ. Και αν υπάρχει μία αδυναμία των Ουκρανών, αυτή είναι στην άμυνα και συγκεκριμένα στον τερματοφύλακα.

ΥΓ Το ότι καταφέραμε να μην έχουμε τεχνικό διευθυντή, είναι η κωμωδία του καλοκαιριού. Συνέλθετε…

ΥΓ Το ότι έχει γίνει κουβέντα με την «ελληνικός χρυσός» είναι ένα γεγονός. Το ότι αυτή πληρώνει τα διπλάσια σε σχέση με την πραγματική αξία της φανέλας γιατί γνωρίζει το ηθικό ζήτημα που τίθεται στο ενδεχόμενο συμφωνίας, είναι και αυτό κατανοητό. Το τι θα αποφασίσει στο τέλος η ΠΑΕ, είναι δικό της θέμα. Για την ακρίβεια, δικό της πρόβλημα. 

Του Σταύρου Κόλκα στο http://www.sportdog.gr/article/182500/mono-o-moralis-mporei