Η εξομολόγηση

- Φίλε μου, αδερφέ μου, θέλω μόνο μια χάρη από σένα γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα.

- Πες μου φίλε μου, τι θες να κάνω;

- Θέλω να πας στον παπά και να τον καθυστερήσεις να πάει στο σπίτι του.

- Γιατί ρε φίλε; Τι τρέχει;

- Να, ξέρεις... Έχω σχέση με την παπαδιά και σκέφτηκα μήπως μπορείς να με βοηθήσεις.

- Εγώ τέτοια πράγματα δε κάνω και να μου κάνεις τη χάρη!

Με τα πολλά όμως, ο φίλος πείθεται και πάει στην εκκλησία να καθυστερήσει τον παπά. Τον πετυχαίνει την ώρα που ο παπάς κλείδωνε την πόρτα της εκκλησίας.

- Πάτερ!

- Τι είναι τέκνο μου; Τι σου συμβαίνει;

- Παπά, θέλω να εξομολογηθώ.

- Τέτοια ώρα βρήκες να έρθεις; Έλα αύριο να κάνουμε το μυστήριο.

- Όχι παπά μου, εγώ τώρα νιώθω την ανάγκη να το κάνω.

Τι να κάνει ο παπάς, άνοιξε την εκκλησία.

- Λοιπόν σε ακούω, του λέει, αφού έβαλε το πετραχήλι. Μα κάπου σε ξέρω. Μήπως είσαι ο γιος του φίλου μου του Σταμάτη από το διπλανό χωριό;

- Ναι.

- Βρε, τι κάνουν οι δικοί σου;

- Καλά είναι πάτερ. Με την κουβέντα βγήκαν μακρινού συγγενείς, υποστήριζαν και την ίδια ομάδα, ψήφιζαν και το ίδιο κόμμα.

- Για πες μου λοιπόν, τι θες να ομολογήσεις;

- Παπά, δεν μπορώ να σου πω ψέματα. Ο φίλος μου τα έχει με την παπαδιά και με έβαλε να σε καθυστερήσω για να πάει να την βρει.

Γουρλώνει τα μάτια του ο παπάς, ξύνει το κεφάλι του και λέει στον χωριανό:

- Βρε βλάκα, είσαι παντρεμένος;

- Ναι παπά μου, λέει αυτός.

- Τράβα, βρε ηλίθιε, γρήγορα σπίτι σου, γιατί η παπαδιά έχει πεθάνει εδώ και χρόνια!