Η 35χρονη και ο σύντροφός της Connor Upton έμαθαν, στη 12η εβδομάδα της κύησης, πως το μωρό που περίμεναν έπασχε από ανεγκεφαλία, μία σπάνια πάθηση που δεν επιτρέπει την κανονική ανάπτυξη του εγκεφάλου. Αυτό σήμαινε πως το δεύτερο παιδί που περίμεναν είτε θα πέθαινε στη μήτρα είτε θα γεννιόταν και θα ζούσε μερικά λεπτά.
Στην Ιρλανδία, όπου οι αμβλώσεις επιτρέπονται μόνο όταν κινδυνεύει η ζωή της μητέρας, το ζευγάρι είχε δύο επιλογές. Είτε να περιμένει να σταματήσει να χτυπά η καρδιά του μωρού είτε να πάει στη Βρετανία για άμβλωση, όπως κάνουν 3.000 γυναίκες από την Ιρλανδία κάθε χρόνο, σύμφωνα με το Reuters.
«Ξέρω πως η γέννα δεν είναι εύκολη και πως το κεφάλι είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι. Άρχισα να σκέφτομαι τι θα ήταν το καλύτερο να κάνουμε και δεν ένιωθα πως ήταν μία εγκυμοσύνη που θα συνεχιζόταν» εξήγησε η ίδια.
Τότε, πριν από περίπου έναν χρόνο, είχαν πει, με τον σύζυγό της, μόνο σε λίγους ανθρώπους τον λόγο για τον οποίο θα ταξίδευαν στη Βρετανία.
Αλλά ενόψει του δημοψηφίσματος, η ίδια και πλήθος άλλων γυναικών που είχαν παρόμοιες εμπειρίες, και από τη μία και από την άλλη πλευρά της ιστορίας, νιώθουν την ανάγκη να πουν αυτά που τους συνέβησαν.
Κάποιες γυναίκες, που είναι κατά της αλλαγής, μίλησαν για το πόσο πολύτιμος ήταν ο έστω λιγοστός χρόνος που πέρασαν με τα μωρά τους, που είχαν μικρή ή και καθόλου ελπίδα επιβίωσης.
Η 41χρονη Vicky Wall, που είναι εναντίον των αμβλώσεων, μίλησε στο Reuters για τη στιγμή που ο γιατρός της της πρότεινε το ταξίδι στη Βρετανία, όταν το μωρό της διαγνώστηκε με γενετική διαταραχή.
«Αυτό που στην πραγματικότητα μας είπε ήταν πως μπορούμε να πάμε στη Βρετανία, που ήταν φρικτό» αφηγήθηκε. Εκείνη επέλεξε να κρατήσει το μωρό μέχρι όσο περισσότερο μπορούσε. «Γεννήθηκε στις 32 εβδομάδες και μετά πέθανε. Την πήρα σπίτι, πέρασα χρόνο μαζί της» λέει.
Το δημοψήφισμα, το οποίο θα ανακαλεί συνταγματική τροποποίηση του 1983, είναι η πρώτη φορά εδώ και 35 χρόνια που δίνεται η ευκαιρία να ανατραπεί ένα από τα πιο αυστηρά απαγορευτικά καθεστώτα σχετικά με τις αμβλώσεις στη χώρα. Η πλήρης απαγόρευση ήρθη πριν από πέντε χρόνια.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως εκείνοι που είναι υπέρ της αλλαγής προηγούνται, ωστόσο ένας στους πέντε δηλώνει ακόμα αναποφάσιστος.
Η Callahan θυμάται τη θλίψη και την εξάντληση που ένιωθε δύο εβδομάδες πριν το ραντεβού της σε κλινική του Λίβερπουλ. Αναρωτιόταν πώς θα εξηγούσε τα πράγματα στον γιο της, που ήταν τότε ενάμιση έτους, εάν είχε κρατήσει το μωρό μέχρι τέλους, και πώς θα απαντούσε στους φίλους και όλους όσοι θα τη ρωτούσαν για το πώς πάει η εγκυμοσύνη της και πότε περιμένει να γεννήσει.
«Ένιωθα σαν να είμαστε εγκαταλελειμμένες σε αυτή τη χώρα. Δεν μας φρόντιζαν, δεν μας αντιμετώπιζαν με συμπόνοια σε μια τέτοια δύσκολη στιγμή» εξηγεί.
Το δημοψήφισμα θα γίνει περίπου έναν χρόνο αφότου η ίδια και ο σύζυγός της επέστρεψαν στο Δουβλίνο με την τεφροδόχο με την κόρη τους στη χειραποσκευή τους.
«Το χειρότερο που μπορούσε μας είχε ήδη συμβεί» λέει η ίδια. «Είτε κερδίσει το ναι είτε το όχι στο δημοψήφισμα, δεν θα είναι το χειρότερο για μας, θα είναι όμως το χειρότερο για τον επόμενο κι αυτό πρέπει να αλλάξει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ