ΘΑ ΠΙΝΟΥΜΕ ΤΑ... ΟΥΡΑ ΜΑΣ (ε, έτσι όπως πάμε...)!

Ακούγεται μάλλον κάπως ακραίο για όσους έχουν ευαίσθητο στομάχι, όμως η συναρπαστική τεχνολογία που μπορεί να μετατρέψει ανθρώπινα - και όχι μόνο- ούρα σε ποτό κατάλληλο για όλους, υπάρχει και αναμένεται να δοκιμαστεί για πρώτη φορά αυτές τις μέρες και στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, από τους αστροναύτες της ιστορικής αποστολής του λεωφορείου Atlantis, με την οποία κλείνει ένα τεράστιο κεφάλαιο στις πτήσεις ανθρώπων στο Διάστημα.

Το «σύστημα του ασκού», όπως είναι γνωστό, έχει μέγεθος βιβλίου και ήδη έχει δοκιμαστεί από στρατιώτες και από μέλη οργανώσεων αρωγής για να «φιλτράρει» παράσιτα, βακτήρια, ιούς κ.λπ. από βρώμικα υγρά, μεταξύ αυτών και ούρα. «Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα πρώτο βήμα στην κατεύθυνση του να αιχμαλωτίζουμε την υγρασία από τον ιδρώτα μας, από την αναπνοή μας, ακόμη και από τα ούρα μας, και να την ανακυκλώνουμε καθιστώντας την πόσιμη», λέει ο επιστήμονας της NASA Χάουαρντ Λίβαϊν.

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός ήδη διαθέτει εξοπλισμό, ο οποίος μπορεί να ανακυκλώσει τα ούρα κατ’ αυτόν τον τρόπο, όμως σε αντίθεση με τους ασκούς, στερεί ενέργεια από τα περιορισμένα αποθέματα του ίδιου του σταθμού. Το σύστημα, που κατά τη NASA θα δοκιμαστεί προς το τέλος της 12ήμερης αποστολής, αποσκοπεί στην παρασκευή –από οποιαδήποτε πηγή είναι διαθέσιμη σε ένα διαστημικό σκάφος- ενός ενισχυμένου ποτού που θα ενυδατώνει και θα παρέχει σε αυτόν που το καταναλώνει τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά.

Η συσκευή χρησιμοποιεί τη μέθοδο της «ευθείας όσμωσης: τη φυσική διάχυση του νερού μέσα από μια ημιπερατή μεμβράνη», σύμφωνα με τον ερευνητή της NASA Μάικλ Φλιν. «Η μεμβράνη λειτουργεί ως φράγμα που επιτρέπει σε μικρά μόρια, όπως του νερού, να περνούν, εμποδίζοντας μεγαλύτερα μόρια, όπως άλατα, σάκχαρα, άμυλο, πρωτεΐνες, ιούς, βακτήρια και παράσιτα».

Στις δοκιμές που έχουν γίνει στη Γη, το σύστημα παρασκεύασε περίπου ένα λίτρο ζαχαρώδους αθλητικού ποτού μέσα σε 4-6 ώρες. Και ενώ η προοπτική της κατανάλωσης υγρού από ούρα, ίσως δεν φαίνεται ελκυστική σε όλους, μια τέτοια συσκευή θα μπορούσε κάποτε να αποδειχθεί σωτήρια σε περιοχές, όπου η ξηρασία δεν αφήνει πολλά περιθώρια.