Γιατί χάθηκαν οι χιλιάδες φωτογραφίες που τράβηξες από τα early 2000s

Τραβήξαμε χιλιάδες φωτογραφίες, αλλά μια ολόκληρη δεκαετία χάθηκε σε σκληρούς δίσκους, CD και ξεχασμένα accounts.

Αν είχες ψηφιακή φωτογραφική μηχανή στα μέσα των '00s, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να λείπουν σήμερα ολόκληρα κομμάτια της ζωής σου. Όχι επειδή δεν τα έζησες, αλλά επειδή δεν έσωσες. Φοιτητικά χρόνια, ταξίδια, παρέες, σχέσεις, σπίτια που δεν υπάρχουν πια. Όλα τραβήχτηκαν κάποια στιγμή, όλα ανέβηκαν κάπου κάποια στιγμή και όλα χάθηκαν μέσα σε μια στιγμή.

Όπως επισημαίνει εκτενές αφιέρωμα του BBC, τα χρόνια 2005 έως 2010 ήταν η πιο παράξενη περίοδος στην ιστορία της φωτογραφίας. Ήταν η πρώτη φορά που τραβούσαμε μαζικά χιλιάδες εικόνες, αλλά και η τελευταία φορά που δεν είχαμε ιδέα πώς να τις προστατεύσουμε. Ανάμεσα στα παλιά άλμπουμ με φιλμ και στα σημερινά cloud folders, άνοιξε ένα τεράστιο κενό.

Η εποχή της εύθραυστης αφθονίας

Η μετάβαση από το φιλμ στο ψηφιακό έγινε απότομα. Μέχρι τότε, κάθε φωτογραφία κόστιζε. Κάθε κλικ μετρούσε. Ξαφνικά, το όριο εξαφανίστηκε. Τραβούσες δεκάδες φωτογραφίες σε μια βραδιά, τις περνούσες σε laptop, σε CD, σε USBάκια, σε κάρτες μνήμης και πίστευες ότι θα υπάρχουν για πάντα.

Δεν υπήρχε cloud. Δεν υπήρχαν αυτόματα back up. Υπήρχαν μόνο σκληροί δίσκοι που χάλαγαν, laptop που κράσαραν, CD που γρατζουνίζονταν και email accounts που έκλειναν. Και μαζί τους εξαφανίζονταν οι αναμνήσεις σου, χωρίς να το καταλάβεις εγκαίρως.

Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια πραγματική «μαύρη τρύπα» στο φωτογραφικό αρχείο της ανθρωπότητας. Μια περίοδο όπου τραβήχτηκαν μιλιούνια εικόνες, αλλά δεν σώθηκαν. Και το πιο ειρωνικό είναι ότι όλα αυτά, συνέβησαν στην πιο πολυφωτογραφημένη -μέχρι τότε- εποχή.

Όταν το δωρεάν ίντερνετ έσβησε τις αναμνήσεις μας

Την ίδια στιγμή, γεννήθηκε και η ψευδαίσθηση της αιωνιότητας. MySpace, παλιά Facebook άλμπουμ, Kodak galleries, Snapfish. Όλα έμοιαζαν μόνιμα, αλλά στην πραγματικότητα, τίποτα δεν ήταν μόνιμο. Το BBC θυμίζει ότι το 2019 το MySpace έχασε 12 χρόνια δεδομένων σε ένα server crash. Φωτογραφίες, βίντεο, μουσικές, όλα χάθηκαν για πάντα.

Οι εταιρείες δεν μπορούσαν να συντηρήσουν δωρεάν αποθήκευση επ’ άπειρον. Το κόστος ήταν τεράστιο και το business model ανύπαρκτο. Κανείς, όμως, δεν μας το είπε. Και κάπως έτσι, μία(;) γενιά πλήρωσε το τίμημα με τις χαμένες αναμνήσεις της.

Σύμφωνα με ειδικούς, το ψηφιακό αρχείο δεν είναι αντικείμενο. Είναι δεδομένα. Και το κακό με τα δεδομένα, ξέρετε ποιο είναι; Ότι χάνονται με ένα κλικ. Η λύση δεν είναι η εμπιστοσύνη, αλλά η επανάληψη: Πολλαπλά αντίγραφα, διαφορετικά μέσα, διαφορετικά σημεία.

Γιατί, όπως αποδείχθηκε, το ίντερνετ δεν είναι οικογενειακό άλμπουμ. Είναι απλώς ένας προσωρινός χώρος. Και αν κάτι μας έμαθαν τα early 2000s, είναι ότι η μνήμη θέλει φροντίδα. Αλλιώς, εξαφανίζεται αθόρυβα. Εξίσου αθόρυβα με το «κλικ» που τα στέλνει οριστικά στη λήθη.