Ζούμε σε προσομοίωση; Επιστήμονας αναλύει την πιθανότητα πίσω από το σενάριο

Η θεωρία ότι ζούμε σε προσομοίωση απασχολεί επιστήμονες και φιλόσοφους. Μια νέα μελέτη επιχειρεί να τη διαψεύσει μέσω φυσικών υπολογισμών, καταλήγοντας σε ένα ενεργειακό κόστος πέρα από κάθε φαντασία.

Η ιδέα ότι βρισκόμαστε παγιδευμένοι σε μια εικονική πραγματικότητα, ένα «Matrix» που ελέγχεται από εξωτερικές δυνάμεις, έχει αποκτήσει πάμπολλους υποστηρικτές - από συνωμοσιολόγους, μέχρι σκεπτόμενους επιστήμονες. Είναι όμως κάτι τέτοιο τεχνικά εφικτό;

Ο καθηγητής Φράνκο Βάτσα από το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια αποφάσισε να εξετάσει τη θεωρία της προσομοίωσης από φυσική σκοπιά: πόση ενέργεια θα απαιτούσε ένα τέτοιο σύστημα;

Η υπόθεση του Νικ Μπόστρομ με τα 3 ενδεχόμενα

Ο φιλόσοφος Νικ Μπόστρομ έχει προτείνει τρία σενάρια:

1. Η ανθρωπότητα εξαφανίζεται πριν φτάσει να φτιάξει τέτοιες προσομοιώσεις
2. Φτάνουμε στο τεχνολογικό επίπεδο αλλά χάνουμε το ενδιαφέρον
3. Δημιουργούμε τόσες πολλές προσομοιώσεις που οι περισσότεροι άνθρωποι είναι... εικονικοί

Απ' την άλλη, ο καθηγητής Μάρβιν Βόπσον έχει προτείνει ότι τα στοιχειώδη σωματίδια φέρουν πληροφορία και ίσως ακόμη και μάζα. Θεωρεί τη βαρύτητα ως μηχανισμό οργάνωσης της «βάσης δεδομένων» του σύμπαντος και υποστηρίζει ότι η Βίβλος υπονοεί πως ζούμε σε προσομοίωση.

Ο Φράνκο Βάτσα κατέληξε: Η φυσική δεν το σηκώνει

Ο Βάτσα εξέτασε τρεις εκδοχές:

• Ολόκληρο το σύμπαν είναι προσομοίωση - δηλαδή κάθε πτυχή του κόσμου είναι ψεύτικη
• Μόνο η Γη είναι ψεύτικη - το υπόλοιπο σύμπαν υπάρχει κανονικά
• Μερική προσομοίωση - μόνο ό,τι κοιτάμε υπολογίζεται δυναμικά σε πραγματικό χρόνο

Ο καθηγητής υπολόγισε ότι ακόμα και το πιο απλό σενάριο προσομοίωσης θα απαιτούσε αστρονομικές ποσότητες ενέργειας. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη του, για να προσομοιωθεί μόνο η Γη, θα χρειαζόταν ενέργεια ίση με αυτή που απαιτείται για να αποσυντεθούν όλα τα άστρα και η ύλη στον Γαλαξία μας.

Ο Βάτσα κατέληξε: «Σε όλα τα σενάρια, η απαιτούμενη ενέργεια είναι ασύμβατη με τη φυσική και φτάνει σε επίπεδα που δεν μπορούν να επιτευχθούν, ούτε καν στη χαμηλότερη ανάλυση». Αυτό σημαίνει πως, αν πράγματι ζούμε σε προσομοίωση, αυτή βασίζεται σε νόμους εντελώς ξένους από τους φυσικούς κανόνες του δικού μας σύμπαντος.

Ο καθηγητής συγκρίνει την ανθρώπινη εμπειρία με τους χαρακτήρες του Pac-Man: ακόμα κι αν ζούσαν σε προσομοίωση, δεν θα μπορούσαν ποτέ να αντιληφθούν τα όριά της. Έτσι κι εμείς, αν όντως είμαστε μέσα σε μία, δεν θα μπορέσουμε να το καταλάβουμε ποτέ.