Όσκαρ, ο πρώτος τετράποδος επιβάτης του Μετρό Θεσσαλονίκης

Είμαι ο Όσκαρ και γεννήθηκα πριν από 8 χρόνια στην Αθήνα αλλά μέσα μου πάντα θεωρώ τη Θεσσαλονίκη σπίτι μου.

Όταν ήμουν 2 ετών, προσλήφθηκα, ευτυχώς όχι μέσω ΑΣΕΠ, στην Ελληνική Αστυνομία ως Σκύλος Περιπολίας. Ο μισθός μου είναι πλουσιοπάροχος για έναν σκύλο. 1500 λιχουδιές το μήνα συν bonus ζουμερά μπιφτέκια μετά από δύσκολες νυχτερινές βάρδιες.

Είμαι διάσημος και το ξέρω. Οι φωτογραφίες μου με το αστυνομικό μου γιλέκο έχουν κάνει το γύρο της Ελλάδας. Ο κηδεμόνας μου και πιστός μου συνεργάτης προσπαθεί να με προσγειώσει αλλά ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Είμαι όμορφος και το ξέρω. Είμαι αποτελεσματικός στη δουλειά μου και αυτό επίσης το ξέρω.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, η παρουσία μου ως Αστυνομικός Σκύλος Περιπολίας στο καινούργιο Mετρό της Θεσσαλονίκης ήταν δεδομένη. Ήμουν ενθουσιασμένος, πρώτον γιατί δεν περίμενα ποτέ ότι αυτό το Mετρό θα ολοκληρωνόταν πριν συνταξιοδοτηθώ και δεύτερον είμαι ο πρώτος σκύλος στην Ελλάδα που είχε το προνόμιο να μπει και να περιηγηθεί σε ένα από τα ασφαλέστερα Mετρό του κόσμου.

Peanut, φάε τη σκόνη μου!

Φυσικά είναι πολύ σημαντικό πρώτα να εξοικειωθώ με τον χώρο, με ένα σωρό καινούργιες μυρωδιές και ήχους και να μάθω τις διαδρομές που θα πρέπει να κάνω όταν αναλάβω τις καθημερινές περιπολίες μου.

Ας τα πάρω από την αρχή όμως

Τις τελευταίες μέρες άκουγα τον συνάδελφό μου να κανονίζει την επίσκεψή μας σε κάποιο Μετρό. Αυτή ήταν μια καινούργια λέξη για εμένα και περίμενα με μεγάλη περιέργεια να δω τι είναι αυτός ο σταθμός του Μετρό και γιατί είναι τόσο σημαντική η παρουσία μας εκεί, τόσο που να το συζητάνε όλοι οι άλλοι τετράποδοι συνάδελφοί μου μέσα στην υπηρεσία.


Όταν φτάσαμε εκεί και είδα την είσοδο, αμέσως είπα μέσα μου: «Μπα, αποκτήσαμε καινούργιο αεροδρόμιο μέσα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης;». Πράγμα σπάνιο για εμένα, είχα πέσει έξω. Αυτό δεν είναι αεροδρόμιο, κάτι άλλο είναι και μάλιστα πολύ σημαντικό.

Φτάσαμε στις κυλιόμενες σκάλες και φυσικά με μεγάλη άνεση πάτησα στο πρώτο σκαλοπάτι για να πάμε κάτω. Τι περιμένατε δηλαδή; Να πηδήξω στην αγκαλιά του συναδέλφου μου για να με κατεβάσει όπως κάτι βιντεάκια που έχω δει κατά καιρούς με σκύλους που φοβούνται τις κυλιόμενες; Ελάτε τώρα.

Μόλις φτάσαμε κάτω ξεκίνησε το καλύτερο αλλά και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτής της επίσκεψης.

Καλύτερο γιατί μέχρι να φύγουμε είχα «καταναλώσει» σχεδόν μισό μισθό σε λιχουδιές και ενδιαφέρον γιατί όλα ήταν εντελώς καινούργια για εμένα και όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι λατρεύω τις καινούργιες προκλήσεις.

Καταρχάς έπρεπε να συνηθίσω να περπατάω στητός και καμαρωτός στα καινούργια γυαλιστερά πατώματα. Ποιος θα πάρει στα σοβαρά έναν σκύλο περιπολίας που γλιστράει σαν αρχάριος χορευτής στον πάγο;

Τα πολλά τζάμια και οι καθρέφτες ήταν ένα σημείο στο οποίο εστιάσαμε αρκετά. Εντάξει δε λέω, μου αρέσει να με θαυμάζω στον καθρέφτη, ειδικά όταν φορά το γιλέκο μου, αλλά όταν δουλεύω, πρέπει να είμαι σοβαρός και συγκεντρωμένος.

Το πιο συναρπαστικό όμως ήταν κάτι σαν «μικρά αεροπλάνα» που αντί να πηγαίνουν προς τα επάνω πήγαιναν ευθεία. Εννοείται ότι μπήκαμε μέσα, μάλιστα βολεύτηκα και στα καθίσματα για να μπορώ να βλέπω έξω τη θέα. Ποια θέα; Με τέτοια ταχύτητα που πήγαιναν ούτε «γουφ» δεν πρόλαβα να πω μέχρι να φτάσουμε στον επόμενο σταθμό μας.

Όλοι ξέρετε ότι η ακοή μας είναι 1000 φορές καλύτερη από αυτή των ανθρώπων, οπότε οι ανακοινώσεις που ακούγονταν συνέχεια από τα μεγάφωνα ακούστηκαν λίγο «περίεργες» στα αυτιά μου. Την πρώτη φορά που τις άκουσα, σταμάτησα, τέντωσα τα αυτιά μου, έγειρα το κεφάλι μου στο πλάι και κοίταξα αμέσως τον συνάδελφό μου για να λάβω οδηγίες. Μια λιχουδιά και ένας καθησυχαστικός λόγος και κατάλαβα ότι «cool, όλα καλά». Προχωράμε παρακάτω.

Για τις μυρωδιές δεν έχω να πω πολλά. Πολλές γνωστές αλλά και καινούργιες μυρωδιές. Αν και δεν έχω εκπαιδευτεί να ανιχνεύω εκρηκτικά και ναρκωτικά, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το λουκάνικο το «πιάνω» από χιλιόμετρα.

Ως ένας από τους καλύτερους Αστυνομικούς Σκύλους Περιπολίας στη Βόρεια Ελλάδα χθες έπρεπε να υπερασπιστώ τον τίτλο μου και πιστεύω ότι το κατάφερα. Εξοικειώθηκα αμέσως, χαλάρωσα γρήγορα, τίποτα δεν με φόβισε και θα έλεγα ότι η επίσκεψή μου στο καινούργιο Μετρό της Θεσσαλονίκης στέφθηκε με επιτυχία. Τώρα είμαι έτοιμος να αναλάβω υπηρεσία και ανυπομονώ να ξεκινήσω.

Από την άλλη εβδομάδα θα με βλέπετε συχνά μαζί με τον πιστό μου συνάδελφο να φροντίζουμε μαζί για την ασφάλειά σας.

Πηγή: της Κατερίνας Κουρούκλη στο topetmou.gr