Ο αδιανόητος λόγος που ένας θανατοποινίτης ζήτησε μια ελιά για το τελευταίο του γεύμα

Οι θανατοποινίτες είναι συχνά γνωστοί για τα παράξενα ή συμβολικά αιτήματά τους για το τελευταίο γεύμα τους πριν από την εκτέλεσή τους, αλλά λίγα είναι τόσο στοιχειωτικά και ασυνήθιστα όσο η επιλογή του Victor Harry Feguer - μια μόνο ελιά. Ενώ ορισμένοι κρατούμενοι επιλέγουν εξωφρενικές γιορτές ή προσπαθούν να κάνουν μια δήλωση με παράξενα αιτήματα, η απόφαση του Feguer είχε ένα βαθιά συμβολικό νόημα.

Ο Feguer, ένας εγκληματίας με καταγωγή από το Μίσιγκαν, ήταν μόλις 28 ετών όταν εκτελέστηκε δια απαγχονισμού στις 15 Μαρτίου 1963 για τη στυγερή δολοφονία του γιατρού Edward Bartels, ενός γιατρού από την Αϊόβα. Η ιστορία πίσω από το έγκλημά του είναι τόσο παράξενη όσο και το τελικό του γεύμα. Το 1960, ο Feguer χρησιμοποίησε ένα τηλεφωνικό κατάλογο για να επικοινωνήσει τυχαία με τοπικούς γιατρούς με το πρόσχημα ότι χρειαζόταν ιατρική βοήθεια για μια γυναίκα. Ο Δρ Bartels ανταποκρίθηκε στην κλήση, αλλά όταν έφτασε για να βοηθήσει, απήχθη και αργότερα βρέθηκε νεκρός σε ένα χωράφι με καλαμπόκι, πυροβολημένος στο κεφάλι.

Οι αρχές συνέλαβαν τελικά τον Feguer στην Αλαμπάμα, αφού το FBI έλαβε μια πληροφορία από κάποιον που άρχισε να υποψιάζεται όταν ο Feguer προσπάθησε να πουλήσει το αυτοκίνητο του Δρ. Bartels χωρίς χαρτιά. Ο Feguer καταδικάστηκε για φόνο και καταδικάστηκε σε θάνατο, παρά τις διαμαρτυρίες του για την αθωότητά του. Οι εφέσεις του απορρίφθηκαν, και ακόμη και μια έκκληση για χάρη στον πρόεδρο John F. Kennedy απορρίφθηκε, με τον Kennedy να θεωρεί, σύμφωνα με πληροφορίες, το έγκλημα πολύ βάναυσο για να δώσει χάρη.

Όταν ήρθε η ώρα για τον Feguer να επιλέξει το τελευταίο του γεύμα ζήτησε κάτι απλό: μια ελιά, με το κουκούτσι της ακόμα μέσα. Το σκεπτικό του; Είπε στους φρουρούς της φυλακής ότι ήλπιζε ότι ο κουκούτσι ελιάς θα θάβονταν μαζί του και ότι στον τάφο του θα φύτρωνε μια ελιά ως σύμβολο ειρήνης.

Η εκτέλεση του Feguer σηματοδότησε την τελευταία ομοσπονδιακή εκτέλεση στις Ηνωμένες Πολιτείες για 40 χρόνια και το αίτημά του παρέμεινε ένα από τα πιο αινιγματικά και συμβολικά τελευταία γεύματα στην ιστορία. Ορισμένες αναφορές υποστηρίζουν μάλιστα ότι μετά το θάνατό του, οι αξιωματούχοι βρήκαν τον ελαιόκαρπο στην τσέπη του κουστουμιού του, ένα μικρό αλλά απόκοσμο απομεινάρι της τελευταίας του επιθυμίας.