Ξένες γλώσσες...

Σε ένα παγκάκι καθόνταν ο Κωστίκας με τον Γιωρίκα και αγνάντευαν την δύση του ήλιου στη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης.

Κάποια στιγμή πλησιάζει ένας τουρίστας καί τους λέει:

- Ντου γιου σπικ ιγκλις;

Κοιτιώνται οι δυο τους και απαντάει ο Κωστίκας σηκώνοντας αρνητικά το κεφάλι του:

- Τς.

- Σπρέχεν ζι ντόιτς;

- Τς.

- Παρλάρε ιταλιάνο;

- Τς.

- Παρλέ βου φρανσέ;

- Τς.

- Πάρλα εσπανιόλ;

- Τς.

Απογοητευμένος ο τουρίστας απομακρύνεται.

Λέει ο Γιωρίκας του Κωστίκα:

- Ρε Κωστίκα...

- Μμμμ;

- Εϊ γκιντί, Κωστίκα και γρικούμε ασά ξένας γλώσσας. Πρέπει να πάμε να μαθάνουμε καμία...

- Γιατί, ρε Γιωρίκα; Ντα φτάμε ατήν;

- Ε, γιατί... Για να μπορούμε να συνεννοηθούμε.

- Και τούτος που ήξερε πέντε γλώσσας, ω ρε Γιωρίκα, συνεννοήθηκε;