Όσα μας τη δίνουν στις παραλίες

Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια παραλία, ένα μαγιό και μία ψάθα. Κάπως έτσι δεν το είπε ο Ελύτης; Ή εκείνο το τραγούδι του Σαββόπουλου, που λέει «στις παραλίες η Ελλάδα αναστενάζει» ή κάτι τέτοιο;

Ναι, η Ελλάδα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις παραλίες της, και ένας Έλληνας δεν μπορεί να λέγεται Έλληνας αν δε συμμετάσχει στο πατροπαράδοτο λαϊκό προσκύνημα στις αμμουδιές και τα βοτσαλάκια των ελληνικών ακτών. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι όλα είναι τέλεια. Απεναντίας, σίγουρα ο καθένας από μας θα μπορούσε να σκεφτεί τουλάχιστον 15-20 πράγματα που του «ανάβουν τα λαμπάκια» κάθε φορά που πηγαίνει να δροσιστεί σε μία παραλία. Ακολουθεί μία ενδεικτική λίστα από τέτοια πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις, η ομοιότητα των οποίων με πραγματικά πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι καθόλου συμπτωματική και έχει άρρηκτη σχέση με την πραγματικότητα.

Φαγητομαζώματα, σκουπιδοσκορπίσματα



Τους έχουμε δει όλοι μας. Είναι αυτοί οι τύποι που καταφθάνουν στην παραλία με καφέδες, φαγητά, μπουκάλια νερού, αναψυκτικά, και όταν με το καλό φύγουν αφήνουν πίσω τους έναν ολόκληρο σκουπιδότοπο από πλαστικά, επειδή βαριούνται να πετάξουν τα σκουπίδια τους εκεί που είναι η θέση τους. Όσες καμπάνιες κι αν γίνουν για την ευαισθητοποίηση του κοινού σε περιβαλλοντικά ζητήματα, κάποιοι απλώς ποτέ δεν θα καταλάβουν.

Οι ρακέτες της οργής

Τακ-τουκ. Τακ-τουκ. Τακ-τουκ. Τακ-τουκ-ΜΠΟΝΓΚ. Είναι ο ήχος από το μπαλάκι που χτυπά διαδοχικά στις δύο ρακέτες, μέχρι να καταλήξει στο κεφάλι σου. Πιστεύω πως οι ρακέτες είναι ένα πολύ ευγενές άθλημα, σαν το μπάντμιντον με σαγιονάρες, ας πούμε. Αλλά θα έπρεπε να εξασκείται σε χώρους όπου δεν απειλεί τη σωματική ακεραιότητα του κάθε κακομοίρη που λιάζεται αμέριμνος σε μία παραλία.

Οι λιλιπούτειοι καταστροφείς

Τα παιδάκια είναι υπέροχα, χαίρεσαι να τα βλέπεις να διασκεδάζουν με την παιδική τους αθωότητα. Βέβαια, καμιά φορά το παρακάνουν. Όταν αρχίσουν να πετάνε πέτρες και νερά, ή να ποδοπατούν τα κάστρα των άλλων στην άμμο, ή να ουρλιάζουν στα αυτιά τυχαίων περαστικών, τότε είναι η ώρα οι γονείς τους να τα μαζέψουν. Αλλιώς κινδυνεύουν να τα βρουν θαμμένα στην άμμο με μόνο το κεφάλι τους να προεξέχει.

Οι έξαλλες γιαγιάδες

Αντίθετα με τα παιδάκια, οι γιαγιάδες ανεξαιρέτως χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: τις γλυκύτατες, καλοσυνάτες γιαγιάδες, και τις μονίμως κακομούτσουνες, μονίμως έξαλλες γιαγιάδες. Αν πέσεις σε μία από τις τελευταίες στην παραλία, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να μην την πλησιάσεις σε ακτίνα 2,5 χιλιομέτρων. Αλλιώς θα ακούσεις τα εξ αμάξης, ακόμα κι αν δεν κάνεις απολύτως τίποτα.

Το beach bar-χρυσωρυχείο

Τίποτα δε φωνάζει πιο εκκωφαντικά «Ελληνάρας» από τον ιδιοκτήτη του beach bar που επειδή είναι το μοναδικό που πουλάει αναψυκτικά και μπίρες στην παραλία, τα χρεώνει λες και είναι γαλλική σαμπάνια σε κυριλέ εστιατόριο στο Σεν Τροπέ. Καλύτερα να πιω νερό από τη θάλασσα, ειλικρινά.

Οι ινσταγκραμόπληκτες κορασίδες



Εντάξει, το καταλαβαίνω, ήρθαμε παραλία, ας κάνουμε ένα check-in, ας ανεβάσουμε και ένα στάτους στο Facebook, ας ανεβάσουμε και μία selfie στο Instagram. Αλλά μιλάμε για κορίτσια τα οποία μπορεί να καθίσουν για πέντε ώρες στην παραλία χωρίς να κάνουν τίποτα άλλο από το να ανεβάζουν φωτογραφίες στο Instagram και να βλέπουν τα likes να πέφτουν βροχή. Να μπουν στη θάλασσα; Είσαι καλά χριστιανέ μου; Και να τους χαλάσει το μέικ-απ;

Οι Απόλλωνες με τα speedo

Στην άλλη πλευρά του φάσματος έχουμε αυτούς τους καλοσμιλεμένους άνδρες με τα θεαματικά sixpacks που συνήθως απλά αράζουν σε κάποιο σημείο για να τους βλέπουν όλοι, μοστράροντας την απολλώνεια κορμάρα τους που διαγράφεται από ένα λιλιπούτειο μαγιό τύπου speedo. Το μοντέλο συνήθως έρχεται με στάνταρ εξοπλισμό τατουάζ-μανίκια.

Οι αγριοφωνάρες του λουκουματζή

Θέλω να είμαι ξεκάθαρος: Αγαπάμε τους λουκουματζήδες. Κυρίως αγαπάμε τους λουκουμάδες τους. Αλλά δεν αγαπάμε αυτήν την αγριοφωνάρα (που παραδόξως όλοι έχουν ακριβώς την ίδια αγριοφωνάρα) που φωνάζει ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΣ την ώρα που έχεις χαλαρώσει στην ψάθα σου και τρομάζεις λες και κάποιος φώναξε ΚΑΡΧΑΡΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΣ. Έτσι κι αλλιώς θα τον πάρουμε τον λουκουμά φίλε μου, μη φωνάζεις.

Οι ιπτάμενες ομπρέλες

Οι ομπρέλες είναι σαν τα αυτοκίνητα: Φοβερά χρήσιμες, αρκεί να ξέρεις πώς να τις κουμαντάρεις. Αν όχι, είναι φονικά όπλα. Κι αν δεν ξέρεις πώς να στερεώσεις την ομπρέλα σου και με το πρώτο αεράκι πέσει πάνω σε κανέναν λουόμενο, καλύτερα να ψηθείς λίγο παραπάνω στον ήλιο.
Οι «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;»

Είναι αυτοί οι τύποι που επειδή είναι μόνιμοι θαμώνες σε μία παραλία από τότε που ήταν μικρά παιδάκια, τώρα που έγιναν κοτζάμ μαντράχαλοι νομίζουν ότι έχουν περισσότερα δικαιώματα από όλους τους άλλους παρακατιανούς που έρχονται και παρέρχονται. Ναι, καλά.

Οι άνθρωποι-χταπόδια

Είναι αυτοί οι ταλαντούχοι τύποι που μπορούν και απλώνονται εντυπωσιακά στην αμμουδιά, και ενώ είναι μόνο τρεις, πιάνουν αρκετό χώρο για να χωρέσουν δώδεκα κανονικοί άνθρωποι. Ειδικά αν τους πετύχεις σε μέρα που η παραλία είναι γεμάτη, θέλεις να τους πάρεις και να τους κάνεις ξυδάτους στα κάρβουνα.

Οι ναμαγαπάδες

Η νύχτα έχει πέσει και η παρέα μαζεύεται στην παραλία γύρω από τη φωτιά. Και τότε ένας από αυτούς πιάνει την κιθάρα και αρχίζει να παίζει ένα από τα κλισέ τραγούδια που είναι λες και έχουν βγει από κάποια θεσμοθετημένη playlist: «Να μ’ αγαπάς», «Το καλοκαιράκι», «Μοναξιά μου όλα». Το βασίλειό μου για ένα νέο τραγούδι.

Οι μεγάλοι τιμονιέρηδες



Υπάρχουν θαλασσόλυκοι που έχουν φάει τις θάλασσες με το κουτάλι, και υπάρχουν και «θαλασσόλυκοι» που άντε να έχουν φάει με το κουτάλι καμιά ψαρόσουπα, αλλά απλώς έτυχε να πιάσουν το τιμόνι ενός ταχύπλοου κι όποιον πάρει ο χάρος. Αν σου τύχει αυτή η δεύτερη κατηγορία, τρέξε να σωθείς.

Τα δελφίνια της στεριάς

Εκεί που κάθεσαι ήσυχα-ήσυχα και πλατσουρίζεις χωρίς να ενοχλείς κανέναν, ξαφνικά πλησιάζει κάποιος που νομίζει ότι είναι μεγάλος κολυμβητής επειδή φοράει τρομερά βατραχοπέδιλα και δε χρειάζεται μπρατσάκια για να επιπλεύσει. Και πρέπει εσύ να κάνεις στην άκρη για να περάσει ο Μαρκ Σπιτς της κακιάς ώρας, μην τυχόν και χάσει το χρυσό μετάλλιο με τη μανούβρα. Ε, όχι.

Τα μεγάλα καμάκια

Οι αντροπαρέες στις παραλίες είναι τόσο σίγουρο θέαμα όσο τα ψάρια στις θάλασσες. Απτόητοι από τις εποχές που έχουν αλλάξει δραματικά, εξασκούν την πανάρχαια τεχνική του καμακιού σε ανυποψίαστες κοριτσοπαρέες ή μεμονωμένες λουόμενες, με κλισέ ατάκες και λάγνα βλέμματα που παραπέμπουν σε βιντεοταινία με τον Σταμάτη Γαρδέλη. Και ευτυχώς, συνήθως τρώνε εξίσου πανάρχαιες χυλόπιτες.

Οι ύπουλες μοναχικές κοτρώνες

Υπάρχουν παραλίες που έχουν πέτρες. Υπάρχουν παραλίες με βοτσαλάκι. Υπάρχουν παραλίες με άμμο. Και υπάρχουν και οι παραλίες που έχουν παντού άμμο, εκτός από εκεί που θα πατήσεις το πόδι σου. Αυτές οι ύπουλες, μοναχικές κοτρώνες είναι για λιθοβολισμό.

Οι ανθρώπινες σημαδούρες

Ίσως το πιο κλασικό θέαμα στα ρηχά μίας παραλίας, μετά από τα παιδάκια που κάνουν την ανάγκη τους. Γυναίκες συνήθως, των οποίων βλέπεις μόνο το κεφάλι να επιπλέει, ένα κεφάλι με γυαλιά ηλίου και μεγάλο καπέλο, μην τυχόν και πέσει καμιά σταγόνα νερό στο μαλλί και πώς θα βγει μετά στην κοινωνία έτσι ατιμασμένη. Αν τυχόν την πιτσιλίσεις περνώντας από κοντά της, πήγαινε γρήγορα-γρήγορα να συντάξεις τη διαθήκη σου.

Οι πονηροί ελαφροχέρηδες

Είναι ο λόγος για τον οποίο ένα ζευγάρι δεν μπορεί να μπει άνετα στη θάλασσα μαζί ή σε μία παρέα πρέπει πάντα να μείνει κάποιος πίσω να προσέξει τα πράγματα. Είναι οι επιτήδειοι που εκμεταλλεύονται τη ραστώνη της παραλίας για να ξετινάξουν τα θύματά τους την ώρα που κάνουν αμέριμνα το μπάνιο τους. Και είναι μάστιγα.

Οι αυτόκλητοι DJs

Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να αφήσουν τη μουσική σπίτι τους ούτε όταν πηγαίνουν στην παραλία. Και όχι μόνο πρέπει να ακούν μουσική, αλλά πρέπει και όλη η παραλία να ακούει τη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ μουσική να παίζει από κινητά ή tablets. Και συνήθως είναι η ίδια μουσική που παίζει το beach bar, δηλαδή το χιτ του καλοκαιριού σε αιώνια λούπα, με μερικές διακοπές για διαφημίσεις από παγκοσμίως άγνωστους που νομίζουν ότι είναι ο νέος Μάικλ Τζάκσον.

Οι πολύχρωμες ζελεδόμπαλες

Κανονικά οι τσούχτρες δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σε αυτήν τη λίστα. Όχι επειδή δεν είναι ενοχλητικές, αλλά επειδή εμείς μπαίνουμε στο δικό τους φυσικό περιβάλλον, όχι αυτές στο δικό μας. Αλλά πώς να το κάνουμε; Λίστα με ενοχλητικά πράγματα στην παραλία χωρίς τσούχτρες δε γίνεται.