Αυτά και άλλα πολλά μόνο στη «σχεδία» Ιουνίου 2019 (τεύχος #71).
Από την Τετάρτη 29 Μαΐου στους δρόμους της πόλης.
«Ο άνθρωπος είναι η απάντηση». Με τη ρήση του σπουδαίου γάλλου συγγραφέα Αντρέ Μπρετόν ως οδηγό, το σπίτι της «σχεδίας», στη συμβολή των οδών Κολοκοτρώνη 56 και Νικίου 2, ανοίγει τις πόρτες του. Μετά από προσπάθειες χρόνων, το «σχεδία home» είναι πια γεγονός. Με πολλή αγάπη, ζεστασιά, αλληλεγγύη, οι άνθρωποί του υπόσχονται, αγωνίζονται και αγωνιούν να προσφέρουν τον καλύτερο καφέ, τα καλύτερα ποτά, τις καλύτερες μουσικές, την καλύτερη κουζίνα, την καλύτερη ατμόσφαιρα. Πάντα για τον άνθρωπο. Για αυτόν που εργάζεται στην κουζίνα, αλλά και για αυτόν που θα επισκεφθεί το χώρο. Το «σχεδία home» χτίστηκε πάνω στο όραμα της δημιουργίας ενός κόμβου αλληλεγγύης και εφαρμοσμένης κοινωνικής καινοτομίας. Να ενεργοποιήσει, να ενδυναμώσει, να εκπαιδεύσει και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας για τους πιο φτωχούς από τους φτωχούς του τόπου. Να μη στέκεται στα προβλήματα, αλλά να αναδεικνύει λύσεις. Να μας φέρει πιο κοντά στον αγώνα για μια δίκαιη κοινωνία. «Αισθάνομαι ότι δημιουργώ, νιώθω τρομερή ικανοποίηση όταν σκέφτομαι “κοίτα, αυτό το έφτιαξα εγώ”. Επειδή έχω βιώσει την απόρριψη, ξαναποκτώ ταυτότητα», επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ο Νίκος Θεοδωρίδης, πρώην πια πωλητής του ελληνικού περιοδικού δρόμου και νυν μέλος του προσωπικού της κουζίνας του «σχεδία home».
Στη «σχεδία» Ιουνίου φιλοξενείται το πρώτο από μια σειρά αφιερωμάτων στο νέο σπίτι, στο όραμα του «σχεδία home».
«Το θαύμα της τσουκνίδας». Και όμως, συμφέρει. Πέρα από τα οφέλη για την υγεία και το περιβάλλον, η βιολογική γεωργία διασώζει τα αγροτικά εισοδήματα και κάθε άλλο παρά βλάπτει την τσέπη μας. Όντως, η βιολογική παραγωγή απαιτεί 45% λιγότερη ενέργεια από τη συμβατική, εκλύει 40% λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα και προσφέρει τρεις φορές μεγαλύτερο εισόδημα στους παραγωγούς απο ό,τι η συμβατική καλλιέργεια. Δεν είναι, λοιπόν, διόλου τυχαίο που η Δανία έγινε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που έθεσε ως στόχο τη μετατροπή του 100% των καλλιεργειών σε βιολογικές, τη στιγμή που οι βιολογικά καλλιεργούμενες εκτάσεις στη χώρα μας δεν ξεπερνούν το 7,4% των συνολικά καλλιεργήσιμων γαιών.
«Γηράσκω αεί γυμναζόμενος». Ο σχεδιασμός πολιτικών που θα ενθαρρύνουν τη συμμετοχή των ηλικιωμένων συμπολιτών μας σε αθλητικές δραστηριότητες είναι απολύτως αναγακίος, καθώς τα οφέλη είναι πολλαπλά, και όχι μόνο σωματικά. Πράγματι, η συστηματική φυσική άσκηση μειώνει τον κίνδυνο θνησιμότητας από οποιαδήποτε αιτία, ενώ συμβάλλει στο έλεγχο των επιπέδων του στρες και βοηθάει όσους πάσχουν από κατάθλιψη. «Στη Σουηδία, δεν είναι λίγοι οι αθλητικοί σύλλογοι που προσφέρουν έκπτωση στους ηλικιωμένους που εγγράφονται σε αυτούς, ενώ η άσκηση συνταγογραφείται για τη μείωση, χαρακτηριστικά, της χοληστερόλης και της αρτηριακής πίεσης», σημειώνει, στο πλαίσιο της σχετικής έρευνας, στη «σχεδία» η κ. Ελίζαμπεθ Ρίντγουικ, επιστημονική υπεύθυνη της Μονάδας Έρευνας και Ανάπτυξης για τη φροντίδα των ηλικιωμένων στο Συμβούλιο της Κομητείας της Στοκχόλμης.
«Οι γειτονιές της ανοιχτωσιάς». Το Φεστιβάλ Αθηνών ανοίγεται στην πόλη, βγάζει την τέχνη στους δρόμους, ενώ, παράλληλα, μας καλεί να πάρουμε μια ανάσα αναστοχασμού, να αλλάξουμε το βλέμμα μας για τον ίδιο μας τον τόπο, αλλά και να αγωνιστούμε για έναν κόσμο χωρίς αποκλεισμούς. «Ο μόνος τρόπος να γνωρίσω την πόλη μου είναι μέσα από τη δουλειά μου. Επιδιώκω να τη δω με καινούριο βλέμμα. Να με εκπλήξει αυτό που βλέπω καθημερινά στην πόλη μου. Για μένα εκεί κρύβεται το “μυστικό”, στο αυτονόητο, στο καθημερινό», επιισημαίνει στη «σχεδία» ο σκηνοθέτης κ. Παντελής Φλατσούσης.
«Ο πυρετός των χρωμάτων». Ένας κορυφαίος γερμανός δημιουργός του δρόμου περιγράφει στη «σχεδία» πώς η δημόσια τοιχογραφία μπορεί να καταστεί εργαλείο όχι μόνο μεταμόρφωσης της πόλης, αλλά και κοινωνικής αλλαγής. «Η τέχνη του δρόμου μπορεί να ομορφύνει μια πόλη, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να λειτουργήσει κι ως έναυσμα για συζητήσεις γύρω από πολιτικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα», υπογραμμίζει στη συνέντευξή του στη «σχεδία» ο Κλάους Κλίνγκερ.
«Η στιγμή μιας δημοκρατικής γιορτής». Η καλλιτεχνική διευθύντρια του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος μάς μεταφέρει στου νόστου τα μέρη, καθώς και σε ένα ταξίδι δημιουργικής αναζήτησης και καλλιτεχνικής έκφρασης. «Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες συνδιαλέγονται, η άθληση μετατρέπεται σε παιχνίδι ή και τέχνη, οικογένειες, παιδιά, νέοι και μεγαλύτεροι μοιράζονται τις στιγμές ενός φεστιβάλ που είναι ανοιχτό σε όλους», εξηγεί η κ. Μίλυ Πασχάλη τις εκπλήξεις που μας περιμένουν στο πέμπτο Summer Nostos Festival.
«Ανίερη επιδημία». Η άρνηση κάποιων υπερορθόδοξων Εβραίων να εμβολιάσουν τα παιδιά τους κατά της ιλαράς μαρτυρά πως η θρησκοληψία μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή. Πράγματι, πέρσι, τα κρούσματα αυτής της εξαιρετικά μεταδοτικής ασθένειας στις τάξεις των υπερσυντηρητικών Εβραίων είχαν φτάσει τα 2.000, εκ των οποίων περισσότερα από 800 στην Ιερουσαλήμ, προκαλώντας το θάνατο αρκετών μικρών παιδιών.
Ακόμη, μέσα από την ιστορία μιας μικρής αγγελίας, μαθαίνουμε να παίζουμε μπιλιάρδο. Ένας άνθρωπος της «σχεδίας», ο Σπύρος Ποταμίτης, περιγράφει πώς ένα «κλεφτρόνι» του «πήρε» την καρδιά, ενώ η Δάφνη Μαρνέλη και ο Φραν Βάργκας αφηγούνται, μεταξύ άλλων, τη μάχη τους ενάντια στο πλαστικό. Οι φακοί του Χρήστου Παπαχρήστου και του Κωστή Μπακόπουλου καταγράφουν απογευματινά στιγμιότυπα σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα αντίστοιχα. Κλείνουμε τραπέζι σε ένα παραθαλάσσιο ταβερνάκι μια λαϊκής γειτονιάς του Πειραιά όπου οι γεύσεις συναντούν ιστορίες μετανάστευσης και καλλιτεχνικής δημιουργίας, ενώ δοκιμάζουμε κοτόπουλο με φιστικοβούτυρο από μία γυναίκα από την Ανγκόλα, η οποία, μετά την περιπλάνησή της στη Μαύρη Ήπειρο, θα βρει το προσωπικό και επαγγελματικό της καταφύγιο στην Αθήνα. Παράλληλα, κάνουμε νέες εγγραφές στο «Ημερολόγιο» της «σχεδίας».
Αυτά και άλλα πολλά. Στο τεύχος #71 της «σχεδίας» (Ιούνιος 2019), που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης από την Τετάρτη 29 Μαΐου 2019.
Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (4,00€), το 62,5% (δηλαδή τα 2,50€) αφορούν απευθείας τον ίδιο τον πωλητή, εκ των οποίων τα 1,52€ ως απευθείας καθαρό έσοδο.
«Πάνω από 100 εφημερίδες δρόμου, 34 χώρες, 5 ήπειροι, 24 γλώσσες, 9.300 άστεγοι πωλητές κάθε μέρα, 21.000 άστεγοι πωλητές κάθε χρόνο, 2.000 εθελοντές, 5.000.000 αναγνώστες, 20.000.000 πωλήσεις για το 2017, που σημαίνει 2.300.000€ έσοδα μηνιαίως και 27.000.000€ ετησίως έσοδα για τους πωλητές παγκοσμίως και, συνάμα, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια» είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.insp.ngo).
ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ