Το όνομα του Connor McGann μπορεί να μη σας λέει κάτι… Ο νεαρός φοιτητής δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου “Northeastern” βρέθηκε για ένα εξάμηνο στη Θεσσαλονίκη στα τέλη του 2009 και έζησε (όπως περιγράφει ο ίδιος σε άρθρο του…) “μία μοναδική εμπειρία που δεν έχουν την ευκαιρία να ζήσουν πολλοί τουρίστες ή ξένοι που ζουν στην Ελλάδα”.
Βρέθηκε σε έναν αγώνα του ΠΑΟΚ στο γήπεδο της Τούμπας, στο 4-1 με τον Άρη (στις 22 Νοεμβρίου 2009) και μάλιστα είδε το ματς από τη “Θύρα 4” καταγράφοντας σχεδόν δύο χρόνια μετά σε ένα άρθρο στο αμερικάνο σάιτ “The indirect kick” τη μοναδική εκείνη εμπειρία που έζησε…
Στο άρθρο με τίτλο “The PAOK experience: An American student in a Greek supporters section” περιγράφει μέσα σε 1.254 λέξεις το πάθος που ένιωσε να βγαίνει στις κερκίδες του γηπέδου της Τούμπας από τους οπαδούς του ΠΑΟΚ και μάλιστα στο σχόλιο του σάιτ “The indirect kick” αναφέρεται ότι “δημοσιεύουμε την εμπειρία του Connor στην κερκίδα των οπαδών σε ένα ματς ΠΑΟΚ – Άρη, για να δείξουμε το μοναδικό πάθος που υπάρχει στις τάξεις του κόσμου του ΠΑΟΚ και να εκφράσουμε τη… ζήλια μας για την ατμόσφαιρα που περιγράφεται ότι υπάρχει εκεί, την οποία ελπίζουμε να δούμε μία μέρα και στο MLS (σ.σ.: τα αρχικά σημαίνουν Master League Soccer και έτσι ονομάζεται το επαγγελματικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου των ΗΠΑ…).”
Το άρθρο του νεαρού αμερικάνου φοιτητή ξεκινάει από νωρίς το απόγευμα, λίγες ώρες πριν από την έναρξη του αγώνα του ΠΑΟΚ με τον Άρη…
“Παρκάραμε σε ένα στενάκι και πηγαίνοντας προς το γήπεδο έζησα μία μοναδική κατάσταση, ένα κομφούζιο που δεν έχουν την ευκαιρία να ζήσουν όλοι όσοι επισκέπτονται την Ελλάδα…
Ο κόσμος που πήγαινε στο γήπεδο, άνδρες και γυναίκες, όλοι ντυμένοι στα ασπρόμαυρα, έμοιαζαν έτοιμοι να σκοτώσουν όποιον μπει στο δρόμο του!
Μία ατμόσφαιρα κατακλυσμού μας περιέβαλε και τη νιώθαμε όλο και πιο έντονα όσο πλησιάζαμε στο γήπεδο.
Βγαίνοντας από το μικρό δρομάκι που παρκάραμε είδα κάτι που δεν το έχω δει ούτε σε ταινίες: έβλεπα παντού οπαδούς του ΠΑΟΚ που ζούσαν για το ποδόσφαιρο! Ακούγονταν συνθήματα τόσο δυνατά που έσπαγαν τα τύμπανα των αυτιών μας και οι φωνές που έρχονταν από διάφορες πλευρές ενώνονταν με τους ήχους από τα μπουκάλια που έσπαγαν στην άσφαλτο. Μαζί με τις φωτοβολίδες που άναβε ο κόσμος, έμοιαζε λες και γίνονταν εκρήξεις τριγύρω μας! Άρχισα να νιώθω πρωτόγονα ένστικτα να βγαίνουν από μέσα μου…
Ένιωθα τον παλμό στις φλέβες μου και την επιθυμία να συμμετέχω και εγώ και να γίνω μέρος αυτής της τρέλας που επικρατούσε, μίας κατάστασης που δεν είχα ζήσει ποτέ στο παρελθόν.
Το πρόβλημα που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν ότι δεν είχαμε εισιτήρια για να μπούμε στο γήπεδο!
Κάποια στιγμή ένας από την παρέα εμφανίστηκε με εισιτήρια στο χέρι! Έμοιαζε πολύ καλό για να είναι αληθινό… Ήταν όμως από το ΠΑΟΚ – Άρης της προηγούμενης σεζόν! Πήραμε το ρίσκο… Μπήκαμε στην ουρά και όταν φτάσαμε στα τουρνικέ τα εισιτήρια μας δεν άνοιξαν τις πόρτες. Οι σεκιουριτάδες μας ζήτησαν να κάνουμε πίσω. Ωστόσο από πίσω μας υπήρχαν πλέον χιλιάδες άλλοι οπαδοί που έσπρωχναν προς τα μέσα… Ξαφνικά το πλήθος με παρέσυρε προς τα μέσα! Ένιωσα να περνάω το τουρνικέ μαζί με κάποιον που είχε κανονικό εισιτήριο. Φτάσαμε στις σκάλες και ήμασταν μέσα στο γήπεδο! Εκεί υπήρχε μεγαλύτερος χαμός. Ο ένας ήταν κυριολεκτικά επάνω στον άλλον και μοιραζόμασταν όλοι μαζί την παράνοια που επικρατούσε!
Φωτοβολίδες, καπνογόνα, χαρτάκια, σημαίες, πανό, κασκόλ και ένα κύμα καπνού πάνω από όλο το γήπεδο δημιουργούσαν μία απίστευτη ατμόσφαιρα που θύμιζε πόλεμο. Και η αδρεναλίνη στην κερκίδα ανέβαινε. Για αρκετή ώρα δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα στον αγωνιστικό χώρο. Το ματς ξεκίνησε και στην κερκίδα χοροπηδούσαμε, τραγουδούσαμε και υπήρχε μία τρέλα ασταμάτητη. Στο πέναλτι που κέρδισε ο ΠΑΟΚ υπήρξε νεκρική σιγή και όταν μπήκε το νέο γκολ έγινε ξανά χαμός.
Ο κόσμος έβγαλε τα κλειδιά που είχε πάνω του και άρχισε να τα κτυπάει σαν κάλαντα τραγουδώντας παράλληλα μία παραλλαγή του χριστουγεννιάτικου τραγουδιού που λένε στην Ελλάδα. Λίγο μετά ο ΠΑΟΚ πέτυχε και 4ο γκολ! Όλο το γήπεδο φώναζε τέ, τέ, τέσσερα…
Το παιχνίδι τελείωσε και ο ΠΑΟΚ κέρδισε άνετα. Επιστρέφοντας σπίτι άρχισα να σκέφτομαι όλα όσα έζησα. Κατάλαβα ότι γι’ αυτόν τον κόσμο το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι… Έζησα σε μία εμπόλεμη ζώνη μαζί με τους… στρατιώτες, τους ανθρώπους που νιώθουν έντονα ότι υπερασπίζονται κάτι δικό τους μέσα στο γήπεδο.
Ήταν μια διαφορετική φυλή των ανθρώπων, αφιερωμένων, παράξενων, άγριων, που ζουν διαφορετικά τη ζωή τους με ιδανικά και αιτίες που κανείς από εμάς δεν μπορεί καταλάβει και να αναγνωρίσει ως σημαντικά. Και δεν είναι πολλοί από εμάς που να μπορούν να κατανοήσουν πραγματικά αυτό που νιώθουν αυτοί.
Έχουν μοναδικό πάθος. Αυτοί δεν είναι απλοί άνθρωποι, είναι οπαδοί και ζουν για τον ΠΑΟΚ, την ομάδα τους…”.
- Όλο το άρθρο του Connor McGann μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ
Να, τι είδε εκείνο το βράδυ του Νοέμβρη το 2009, ο Connor McGann
Πηγή κειμένου ρεπορτάζ: sportouvorra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ