Η λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης έχει παραλύσει εδώ και δύο εβδομάδες.
Στον επιμερισμό των ευθυνών για τη σημερινή κατάσταση σημαντική είναι η ευθύνη που αναλογεί στη διοίκηση του Δήμου, η οποία εδώ και δύο εβδομάδες «διαπραγματεύεται» με τους πρώην εργαζομένους, η σύμβαση των οποίων έληξε στο τέλος Νοεμβρίου 2011, τις διατυπώσεις της βεβαίωσης, ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Η διαπραγμάτευση αυτή, η οποία έχει ως στόχο να διευκολύνει τη δικαίωση του αιτήματος τους για μετατροπή των οκτάμηνων συμβάσεων σε αορίστου χρόνου, καταστρατηγεί την ίδια την προκήρυξη των θέσεων που έγινε το Μάρτιο του 2011, στην οποία προβλεπόταν ρητά ότι δεν επιτρέπεται η ανανέωση τους.
Όμως ακόμη περισσότερο είναι αναντίστοιχη με τις πραγματικές ανάγκες του δήμου Θεσσαλονίκης για την καθαριότητα, για την οποία σήμερα με προσωπικό 671 μονίμων υπαλλήλων, 337 που επέστρεψαν με δικαστικές αποφάσεις και 132 εργαζομένων με 4ωρες συμβάσεις, δεν χρειάζονται άλλες προσλήψεις. Για προφανείς λόγους η διοίκηση σε κανέναν της υπολογισμό δεν μετρά τους τελευταίους 469 εργαζομένους, οι οποίοι επέστρεψαν με βάση την προηγούμενη δική της παρόμοια βεβαίωση.
Η διοίκηση «προσπερνά» το σκόπελο της κυβερνητικής άρνησης να προκηρύξει νέες οκτάμηνες συμβάσεις, προσλαμβάνοντας συμβασιούχους με δίμηνες συμβάσεις εργασίας, για την προκήρυξη των οποίων δε χρειάζεται κυβερνητική έγκριση.
Έτσι σύμφωνα με την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, του Δεκεμβρίου 2011, οι 615 εργαζόμενοι με τέτοιες συμβάσεις κοστίζουν στους κατοίκους της Θεσσαλονίκης 1.300.000 ευρώ το μήνα. Αυτό σημαίνει περίπου 10 ευρώ σε κάθε έναν από τους περίπου 295.000 λογαριασμούς ΔΕΗ μέσω των οποίων εισπράττονται τα δημοτικά τέλη του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Όμως είναι προφανές ότι κανένας εργαζόμενος, όσο χρήσιμος και αν είναι, δεν μπορεί να παράξει έργο, όταν με το που μαθαίνει τις απαιτήσεις της δουλειάς πρέπει να εγκαταλείψει τη θέση, διότι παρέρχεται το δίμηνο του.
Επειδή τα δημοτικά τέλη είναι ανταποδοτικά, η κατάργηση του αναχρονιστικού και αναποτελεσματικού θεσμού των συμβασιούχων θα μείωνε το ποσό που αναλογεί στους δημότες κατά περίπου 16 εκ. ευρώ σε ετήσια βάση.
Είναι προφανές ότι αλλαγή με τα παλιά υλικά του πελατειακού κράτους και σε βάρος των οικονομικών των δημοτών δεν μπορεί να γίνει.
Αυτά τα 16 εκ. ευρώ θα μπορούσαν, αν επενδύονταν με σωστό τρόπο, να έχουν πολλαπλάσια οφέλη και για την καταπολέμηση της ανεργίας και για την καλύτερη εικόνα της πόλης.
Το πρόγραμμα για τις θερμικές μονώσεις σχολείων και δημοσίων κτιρίων είναι υποπολλαπλάσιο.
Η διοίκηση του δήμου έπρεπε να καταστήσει αυτές τις αρχές σαφείς στους πρώην συμβασιούχους αντί να τους καλλιεργεί την αυταπάτη της εξασφάλισης μισθού από το δημόσιο ταμείο. Είναι εύλογες οι προσδοκίες, όταν δεν υπάρχει μια σταθερή απάντηση.
Δυστυχώς αυτός ο δημόσιος τομέας δεν μπορεί να επιβιώσει και θα συμπαρασύρει στην καταστροφή πολλές περισσότερες χιλιάδες εργαζομένων.
Σε ό,τι αφορά στην καθαριότητα, αυτή δεν εξασφαλίζεται ούτε με στρατούς συμβασιούχων, ούτε με τεράστιες δαπάνες για επισκευές (55.000 ευρώ την τριετία 2009-11 για κάθε ένα από 56 διαθέσιμα απορριμματοφόρα, από τα οποία κυκλοφορούν μόνο 20).
Η καθαριότητα θέλει σχέδιο και ενεργοποίηση των δημοτών για μείωση της παραγωγής σκουπιδιών, ανακύκλωση και επανάχρηση.
Εκείνο το οποίο απαιτείται αμέσως είναι η ομαλή επαναλειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης.
Διότι θεσμός για τη λειτουργία του οποίου χρειάζεται face control, δεν μπορεί να επιβιώσει.
Το Δημοτικό Συμβούλιο πρέπει να επανέλθει στο φυσικό του χώρο. Και η δημοκρατική του λειτουργία πρέπει να περιφρουρηθεί από τα μέλη του.
Του Χρήστου Μάτη στο aftodioikisi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ