Δουλειά δεν είχε ο διάολος…

του Θανάση Κ.

    Δουλειά δεν είχε ο διάολος…

    Και τα λοιπά και τα λοιπά (το ξέρετε το υπόλοιπο, έτσι;)

    Αυτό έλεγαν οι παλιοί, όταν έβλεπαν κάποιους να ασχολούνται με αλλότρια και ανούσια. Και να ανοητεύουν ασυστόλως…


    Οι αρχαίοι το έλεγαν πιο κομψά (και πιο γλαφυρά):

    Των οικιών ημών εμπιμπραμένων ημείς άδετε…

    (Τα σπίτια σας πήραν φωτιά κι εσείς τραγουδάτε…)

 

    Κάθε εποχή είχε το δικό της τρόπο να ειρωνεύεται

    όσους «πετάνε την μπάλα στην εξέδρα».

    Κι όταν αυτό το έκανε η ηγεσία μιας κοινωνίας,

    ήταν πάντα σύμπτωμα βαθιάς κρίσης.

    Κι επερχόμενης καταστροφής ενίοτε…

 

    Μαθαίναμε παιδιά, πως τα τελευταία χρόνια πριν από την Άλωση, οι βυζαντινοί τσακώνονταν για το… «φύλο των αγγέλων»!

    Τελικά δεν είναι ακριβές αυτό. Ούτε θα μπορούσε άλλωστε, αφού θεολογικά είναι απολύτως «λυμένο» το θέμα (οι άγγελοι ως «πνευματικά όντα», δεν έχουν ανθρώπινη φύση, άρα δεν έχουν και «φύλο»).

    Όμως από την εποχή εκείνη μας έμεινε η λέξη «ομφαλοσκόπηση»:

    Όταν κάποιοι θρησκευόμενοι, ψάχνοντας το «εσωτερικό φώς»,

    νόμιζαν ότι έβλεπαν από τον αφαλό τους

    να… εκπέμπεται «λάμψη»!

    Ενώ την ίδια εποχή οι τουρκικές στρατιές

    σάρωναν ήδη τις επαρχίες του Βυζαντίου

    και έσφιγγαν τον κλοιό γύρω από την Πόλη…


    Όλα αυτά μας φαίνονται μακρινά και τραγικά. Έτσι;

    Μη βιάζεστε! Γιατί τέτοια υπάρχουν σε κάθε εποχή.

    Και πάντως αφθονούν στη σημερινή εποχή…

    Αναρωτηθείτε: Τι θα λέει άραγε, ο ιστορικός του μέλλοντος, όταν θα πληροφορείται (από τις «πηγές» που του αφήνουμε σήμερα), πως ασχολιόμασταν και τσακωνόμασταν και παθιαζόμασταν, για τον «γάμο των ομοφυλοφίλων», για την «τεκνοθεσία» σε ομόφυλα ζευγάρια και για την… «νομική αλλαγή φύλου»;

    Και μάλιστα σε συνθήκες που η κοινωνία μας βουλιάζει από οικονομική κρίση, σταδιακή απώλεια ανεξαρτησίας, δημογραφικό μαρασμό και «άοπλη εισβολή» λαθρομεταναστών;


    Πριν χάσουμε εντελώς το μυαλό μας να πούμε μερικά απλά πράγματα:

    Ουδείς αμφισβητεί το δικαίωμα ενήλικων ατόμων να «συνευρίσκονται ερωτικώς». Ακόμα και του ιδίου φύλου.

    Το τι κάνει ο καθένας στην προσωπική του ζωή και μέσα στην κρεβατοκάμαρά του είναι αυστηρά προσωπικό (εφ’ όσον βέβαια, δεν παραβιάζει τους νόμους).

    Αλλά από αυτό, μέχρι να αποδεχθούμε ως «ισοδύναμο» το γάμο των ετερόφυλων ζευγαριών με τον «συμβίωση» των ομόφυλων, υπάρχει τεράστια απόσταση.

    Είναι άλλο πράγμα «να σέβομαι» το δικαίωμα κάποιων στην «ιδιαιτερότητα» κι εντελώς διαφορετικό να διδάσκεται στα σχολεία η «ιδιαιτερότητα» ως κανονικό – και ισοδύναμο – «εναλλακτικό πρότυπο».

    Ε λοιπόν, είναι «δικαίωμα» κάποιων, δεν είναι «πρότυπο» όλων!

    Άλλο πράγμα να «συνεταιρίζονται» κάποιοι (και ερωτικά) και να αποκτούν κάποιοι έννομα δικαιώματα εξ αυτού (που σημαίνει αλλαγή στο Ενοχικό Δίκαιο ή Contract Law) κι άλλο πράγμα να αποκτήσουν τα δικαιώματα κανονικής Οικογένειας ίδια με ζευγάρια διαφορετικού φύλου. (Αυτό θα σήμαινε αλλαγή του Οικογενειακού Δικαίου – εντελώς άλλο πράγμα).

    Σύμφωνοι, να μπορεί, υπό προϋποθέσεις, το ένα μέλος ομόφυλου ζευγαριού να κληρονομεί το άλλο. Αλλά είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα να μπορούν να υιοθετήσουν παιδί κανονικά.

    (Η τεκνοθεσία προϋποθέτει γονεϊκά πρότυπα διαφορετικών φύλων).

    Άλλο πράγμα να μπορείς να κάνεις την «ερωτική φωλιά» σου με τον η την «σύντροφό» σου, κι εντελώς διαφορετικό να ζητάς πλήρη εξομοίωση με την οικογένεια. Που είναι πολύ παραπάνω από νόμιμη «ερωτική φωλιά»…

    Ο γάμος αφορά άτομα διαφορετικού φύλου και προς δημιουργία οικογένειας.     Δεν αφορά απλή «ερωτική συνεύρευση».

    Κανείς, λοιπόν, δεν αμφισβητεί το «ανθρώπινο δικαίωμα» κανενός.

    Η διαφωνία έγκειται για τον αν επιτρέπεται η καταχρηστική επέκταση ενός θεσμού (του γάμου) σε περιπτώσεις όπου αυτό δεν έχει νόημα…


    Στο θέμα της αλλαγής φύλου με απλή δήλωση, το πράγμα αρχίζει να γίνεται εξωφρενικό:

    Δεν υπάρχει θέμα «αυτοπροσδιορισμού»!

    Ο καθένας μπορεί να λέει πως είναι ό,τι θέλει!

    Η Πολιτεία, όμως, σε αναγνωρίζει, όχι ως αυτό που θέλεις να είσαι,

    αλλά ως αυτό που πράγματι είσαι!

    Αν είσαι κοντός και θέλεις να είσαι ψηλός,  εσύ μπορεί να νιώθεις «γίγαντας», να φέρεσαι ως «γίγαντας», αλλά η ταυτότητά σου θα γράφει το πραγματικό ύψος σου – 1,55 – όχι αυτό που εσύ θα ήθελες…

    Αναγνωρίζει τη φύση σου όχι τη βούλησή σου.

    Αν είσαι άντρας και νιώθεις γυναίκα, και φέρεσαι ως γυναίκα και «πηγαίνεις» με άντρες, κανένας δεν σε ενοχλεί γι’ αυτό.

    Αλλά η ταυτότητα σου θα γράφει και πάλι τη φύση σου - όχι τη βούλησή σου!


    Αυτό που λέγεται πως κάποιοι υποχρεώνονταν να «ακρωτηριαστούν» – δηλαδή να ευνουχιστούν – για να τους αλλάξουν ταυτότητα από άνδρες σε γυναίκες είναι απίστευτη ανοησία!

    Όποιος πήγε και «εγχειρίστηκε» το έκανε γιατί το ήθελε!

    Όχι για να… αλλάξει την αστυνομική του ταυτότητά.

    Αντίθετα, το κράτος, όταν είχε μεσολαβήσει τέτοια εγχείριση, ήταν υποχρεωμένο πια να σου αλλάξει την ταυτότητα!

    Δεν «υποχρέωνε» κανένα το κράτος να ευνουχιστεί!

    Αυτός που ευνουχιζόταν υποχρέωνε το κράτος να του αλλάξει την ταυτότητα!

    Αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, κρατούσε το κράτος κάπου και την παλαιά του ταυτότητα, για να μη χάσει δικαιώματα (εργασιακά, ασφαλιστικά κληρονομικά κλπ.)

    Και πάντως τέτοια αλλαγή φύλου δεν μπορεί να γίνεται από ανηλίκους! Έτσι;

    Ούτε στην ηλικία των 15, ούτε στην ηλικία των 16 ετών…

    Όταν η Πολιτεία δεν τους αναγνωρίζει δυνατότητα δικαιοπραξίας ή δικαίωμα ψήφου, πως θα τους αναγνωρίσει το «δικαίωμα» για τόσο σημαντική αλλαγή ταυτότητας;

    Και μάλιστα όταν μπορεί να γίνει μόνο μια φορά για κάθε άνθρωπο!

    Διότι αλλιώς – αν δηλαδή μπορείς κάθε τόσο να αλλάζει φύλο με μια απλή δήλωση - χάνεται εντελώς η μπάλα και προκύπτουν ένα σωρό άλλες περιπλοκές.

    Νομικές και όχι μόνο…


    Αυτά από νομική άποψη.


    Από κοινωνιολογική άποψη, το πράγμα είναι ακόμα πιο απλό:

    Δεν θέλουν όλοι οι ομοφυλόφιλοι να παντρεύονται!

    Οι περισσότεροι θέλουν απλώς να μη τους ενοχλούν και να μη του «στιγματίζουν». Και με το δίκιο τους…

    Αλλά και η μειοψηφία ακόμα, εκείνων που θα ήθελαν ενδεχομένως να «παντρεύονται» μεταξύ τους, δεν θέλουν κατ’ ανάγκην να υιοθετήσουν παιδιά!

    Οι περισσότεροι καταλαβαίνουν πως αυτή είναι μια δέσμευση ή μια ευθύνη που δεν είναι σε θέση να αναλάβουν.

    Ακόμα λιγότεροι, αληθινά ελάχιστοι, ενδιαφέρονται να πάνε να δηλώσουν αλλαγή φύλου!

    Πολλοί μάλιστα είναι και απολύτως αντίθετοι σ’ αυτό.

 

    Άρα, με τι ακριβώς ασχολούμαστε;

    Με «πρόβλημα» μιας… μειοψηφίας, της μειοψηφίας, ω μειοψηφία, μιας μειονότητας!

    Την ώρα που, κατά τα άλλα, δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε εκρηκτικά προβλήματα ολόκληρης της κοινωνίας.

 

    Κυριολεκτικά, δουλειά δεν είχε ο διάολος…


    Δέστε το και λίγο «πολιτικά» τώρα:

    Πριν δέκα έξη χρόνια αμφισβητήθηκε το δικαίωμα των ανθρώπων να αναγράφουν στην ταυτότητά τους το θρήσκευμα τους – προαιρετικά!

    Προσέξτε, αμφισβητήθηκε πλήρως το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού τότε!

    Για να μην «αποκαλύπτεται» λέει ένα «προσωπικό δεδομένο»…

    Τους απαντήθηκε ότι, αν κάποιος θέλει να το αποκαλύψει δεν μπορείς να τον εμποδίζεις. Αυτό πράγματι παραβιάζει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού.

    Απάντησαν με τη σειρά τους, ότι αν εσύ «αποκαλύπτεις» το θρήσκευμά σου, τότε παραβιάζεις… «το δικαίωμα στην ισονομία» όλων των άλλων, που δεν αποκαλύπτουν το θρήσκευμά τους!

    Τους απαντήθηκε ξανά, ότι έτσι κι αλλιώς οι άνθρωποι αποκαλύπτουν το θρήσκευμά τους φορώντας σταυρούς στο στήθος τους (οι Χριστιανοί) ή κίπα στο κεφάλι τους (οι Εβραίοι) ή κανονική στολή (οι Χασσιδικοί Εβραίοι) ή ταφτάνι (οι Σικ) ή μαντήλα (οι μουσουλμάνες – για να μη πάμε στο νιτζάμπ και το τσαντόρ). Αυτά δεν μπορείς να τα απαγορεύσεις! Οπότε γιατί ακριβώς συζητάμε;

    Τους ειπώθηκε ακόμα πως σύγχρονες δημοκρατίες ΔΕΝ απαγορεύουν αναγραφή του θρησκεύματος σε επίσημα έγγραφά τους.

    Τους είναι μάλιστα αδιανόητο…

    Για παράδειγμα, στις φορολογικές δηλώσεις στην Γερμανία υπάρχει η δήλωση θρησκεύματος, αν θέλεις να πάει ένα μέρος του φόρου σου στην Εκκλησία που ανήκεις (αλλιώς το ποσοστό που σου αντιστοιχεί μοιράζεται αναλογικά στις υπόλοιπες Εκκλησίες).

    Και στις περισσότερες άλλες χώρες σου δίνουν τη δυνατότητα όταν κάνεις αίτηση για εργασία, ή για να γίνεις στρατιωτικός, ή για να γραφτείς στο Πανεπιστήμιο, να δηλώνεις το θρήσκευμά σου. Ώστε να σέβονται τις θρησκευτικές γιορτές σου. Δηλαδή για να προστατεύσουν τα δικαιώματά σου!

    Κι όμως εδώ επέμεναν τότε οι «φωταδιστές» της «πολιτικής ορθότητας», να απαγορεύσουν την εθελοντική αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες!

    Αλλά τώρα… επιτρέπουν την αλλαγή φύλου με μία δήλωση!

    Τρελαθήκαμε, έτσι;


    Δεν επιτρέπουν να δηλώσεις το θρήσκευμά σου, αν το επιθυμείς, παραβιάζοντας πλήρως το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού!

    Αλλά επιτρέπουν να δηλώσεις ότι είσαι «Ευτέρπη» κι ας είσαι… Βαγγέλης, εν ονόματι του… «αυτοπροσδιορισμού». Και κόντρα στην κοινή λογική!

    Το άκρον άωτον της υποκρισίας!

     

    Για να καταλάβετε τον παραλογισμό:

    Τα παιδιά των Ελλήνων μουσουλμάνων μπορούν να δηλώνουν το θρήσκευμά τους για να μπαίνουν στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, ουσιαστικά χωρίς εξετάσεις.

    Και το αποδεικνύουν με επίσημο έγγραφο. Είναι οι μόνοι Έλληνες πολίτες που δικαιούνται να γράψουν σε επίσημο έγγραφο το θρήσκευμά τους!

    Οι Χριστιανοί δεν μπορούν…

    Και με τη νέα ρύθμιση, αν περάσει, τα παιδιά στην ταυτότητά τους θα μπορούν να δηλώσουν άλλο φύλο από αυτό με το οποίο γεννήθηκαν.

    Αλλά δεν μπορούν να δηλώσουν την θρησκευτική τους Πίστη!

 

    Και μια τελευταία παρατήρηση:

    Εδώ έχουμε αληθινό δημογραφικό μαρασμό! Αντί να κοιτάξουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να κάνουν οικογένεια, εμείς τα βοηθάμε… να αλλάξουν φύλο!

    Αντί να βοηθήσουμε τις οικογένειες με παιδιά να τα φέρουν βόλτα,

    εμείς προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους ομοφυλόφιλους να κάνουν «οικογένεια», μπας και υιοθετήσουν κανένα παιδί (γιατί «κανονικά» δεν μπορούν να κάνουν). Και διευκολύνουμε τους πιτσιρικάδες μας να γίνουν ομοφυλόφιλοι κι αυτοί και να αλλάζουν φύλο με μία δήλωση…

    Είμαστε, ως χώρα, «πολύ μακριά νυχτωμένοι», έτσι;

 

    Στη Γερμανία η κα. Μέρκελ έκανε το λάθος τις παραμονές των εκλογών να φέρει στη Βουλή τη νομιμοποίηση του Γάμου των ομοφυλοφίλων.

    Η ίδια δεν το ψήφισε βέβαια, δηλώνοντας ότι είναι Χριστιανή.

    Αλλά πέρασε!

    Λίγους μήνες αργότερα  - μόλις προχθές - το βρήκε στην κάλπη!

    Με την ιλιγγιώδη αύξηση (τριπλασιασμός σχεδόν) του ακροδεξιού AfD…

    Και τώρα είναι υποχρεωμένη να κάνει κυβέρνηση με δύο μικρότερα κόμματα που δεν «παντρεύονται» μεταξύ τους με τίποτε: Τους «Φιλελεύθερους» (που θέλουν μείωση φορολογίας και απορρύθμιση αμέσως) και τους «Πράσινους» (που θέλουν δρακόντειους περιβαλλοντικούς φόρους κι ακόμα πιο αυστηρές περιβαλλοντικές ρυθμίσεις). Καλά ξεμπερδέματα.

    Η κα. Μέρκελ έκανε λάθος! Προσπαθώντας να κερδίσει περίεργους «κεντρώους» ψήφους, έχασε μεγάλο μέρος των παραδοσιακών συντηρητικών ψηφοφόρων. Και τώρα βυθίστηκε στην πολιτική αστάθεια και την αβεβαιότητα.

    Εκείνη όμως, το κατάλαβε το λάθος της. Κι αμέσως μετά τις εκλογές δήλωσε:

    --Το πήρα το μήνυμα. Θα πρέπει να φέρουμε πίσω τους ψηφοφόρους που χάσαμε προς το AfD…

 

    Εδώ θα διδαχθούμε από το λάθος της;

    Ή θα το επαναλάβουμε κι εμείς;

 

    Γιατί αν συμβεί το δεύτερο, θα μας πουν δικαίως:

    Δουλειά δεν είχε ο διάολος…

    (κλπ.κλπ….)

 


    ΥΓ Αυτά όλα μπορεί να σας φανούν «πολύ συντηρητικά».

    Όντως. Είναι. Και λοιπόν;

    Ποιος σας είπε πως οι συντηρητικοί έχουν πάντα άδικο;

    Και ποιος σας είπε πως η κοινωνία

    τσιμπάει πάντα στις «προοδευτικές» παπάτζες;

    Ε λοιπόν, δεν τσιμπάει!

    Και τώρα τελευταία μάλιστα, τα ’χει πάρει στο κρανίο…