Η φωτογραφία με τις γυναίκες με μίνι στην Καμπούλ που έπεισε τον Τραμπ να στείλει περισσότερα στρατεύματα στο Αφγανιστάν

Πολύ πριν τους Ταλιμπάν και την απειλή των εξτρεμιστών του «Ισλαμικού Κράτους» το Αφγανιστάν -εκτός από άθυρμα στη διαπάλη των μεγάλων δυνάμεων - ήταν επί αρκετές δεκαετίες και μια χώρα σταθερότητας και ανεκτικότητας.

«Παρίσι της Κεντρικής Ασίας» το αποκαλούσαν από τη δεκαετία του 1930 μέχρι τα τέλη του 1970- μια χώρα όπου κάποιες γυναίκες κυκλοφορούσαν ακόμη και με μίνι φούστες, όπως φαίνεται και από φωτογραφικά ντοκουμέντα της εποχής εκείνης.

Μια τέτοια φωτογραφία, αποκαλύπτει η Washington Post, έδειξαν οι σύμβουλοί του στον Ντόναλντ Τραμπ προκειμένου να τον πείσουν να αλλάξει γνώμη και να στείλει ενισχύσεις -κάπου 4.000 Αμερικανούς στρατιώτες- στο Αφγανιστάν για να βοηθήσει την κυβέρνηση να πολεμήσει τους ισλαμιστές εξτρεμιστές και να σταθεροποιήσει την κατάσταση στη χώρα.

Αυτή η φωτογραφία του 1972 με Αφγανές να περιδιαβαίνουν στους δρόμους της Καμπούλ περιλαμβάνεται στο βιβλίο “Mulheres de Cabul” της Χάριετ Λόγκαν. Μια τέτοια φωτογραφία φέρεται να έδειξε ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Χ.Ρ. Μακμάστερ στον Πρόεδρο Τραμπ, για να τον πείσει ότι ο δυτικός τρόπος ζωής μπορεί να επιστρέψει στο Αφγανιστάν

Επί σειράν ετών ο Τραμπ έλεγε στο Τwitter ότι θεωρούσε το Αφγανιστάν «χαμένη υπόθεση» κι ότι ο Μπαράκ Ομπάμα έσφαλλε που έστελνε ενισχύσεις εκεί, όπως έκανε το 2009.

Όμως ανώτεροι αξιωματούχοι των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων -περιλαμβανομένων και ορισμένων που εργάζονται τώρα στο Λευκό Οίκο- είχαν αντίθετη γνώμη, όπως ο πρώην στρατηγός και νυν σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Χ.Ρ. Μακμάστερ, ο οποίος, σύμφωνα με το δημοσίευμα, έπεισε τον Τραμπ να αλλάξει γνώμη δείχνοντάς του μια φωτογραφία.

«Παρουσίασε στον Τραμπ μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του 1972 με Αφγανές που φορούσαν μίνι φούστες να περπατούν στους δρόμους της Καμπούλς για να του δείξει ότι ο δυτικός τρόπος ζωής υπήρχε στη χώρα παλαιότερα και θα μπορούσε να επιστρέψει», γράφει η Washington Post.

Ορισμένοι ιστορικοί, βέβαια, θεωρούν ότι η ιδέα της «χρυσής εποχής» της Καμπούλ είναι κάπως υπερεκτιμημένη κι ότι μόνον μια μικρή ελίτ υιοθέτησε το δυτικό τρόπο αμφίεσης επί βασιλείας του Μοχάμεντ Ζαχίρ Σαχ.

Αλλά η Χορία Μοσαντίκ, μια Αφγανή που εργάζεται ως ερευνήτρια στη Διεθνή Αμνηστία, ανέφερε σε μια έκθεση του 2013: «Όταν ήμουν μικρή θυμάμαι τη μητέρα μου να φορά μίνι φούστες και να μας πηγαίνει στον κινηματογράφο. Η θεία μου φοιτούσε στο πανεπιστήμιο της Καμπούλ.»

Η Ελίζαμπεθ Γκουλντ, συγγραφέας βιβλίου για τη σύγχρονη ιστορία του Αφγανιστάν, θυμάται ότι ένας Αμερικανός διπλωμάτης που επισκέφθηκε το Αφγανιστάν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 είπε ότι οι πολίτες ήταν τόσο παθιασμένοι με τη δημοκρατία, ώστε συζητούσαν στους δρόμους για τα συνταγματικά τους δικαιώματα.

«Τα χρόνια μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι δεκαετίες του 1950, του ‘60, του ‘70, ήταν η χρυσή εποχή», είπε.

Ένα πραξικόπημα ανέτρεψε το 1973 τον βασιλιά, που έμεινε στην εξορία επί 29 ολόκληρα χρόνια. Τον Δεκέμβριο του 1979 σοβιετικά στρατεύματα εισέβαλαν στη χώρα και έμειναν εκεί μέχρι τον Φεβρουάριο του 1989.

Οι Ταλιμπάν κατέλαβαν μεγάλες περιοχές της χώρας, περιλαμβανομένης της Καμπούλ το 1996 και διατήρησαν τον έλεγχο μέχρι την αμερικανο-βρετανική εισβολή το 2002. Εκείνη τη χρονιά ο τέως βασιλιάς επέστρεψε για να επιβλέψει τη συγκρότηση της «λόγια τζίργκα», την μεγάλη αφγανική παραδοσιακή συνέλευση που επέλεξε τη νέα κυβέρνηση.