Όταν ταξιδεύει κανείς στη Βρετανία από την Ελλάδα ή από κάποια άλλη χώρα, παρατηρεί κάτι ασυνήθιστο στις τουαλέτες: υπάρχουν δύο βρύσες, που η μία βγάζει ζεστό νερό και η άλλη κρύο, αντί για μία βρύση που να μπορεί να βγάλει και τα δύο. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Το BBC απευθύνθηκε στον ειδικό Κέβιν Γουέλμαν, ο οποίος δίνει την απάντηση. Όπως εξηγεί, πρόκειται για μία παράδοση η οποία πηγαίνει πίσω στην εποχή που το ζεστό και το κρύο νερό προέρχονταν από διαφορετικά δίκτυα, προκειμένου να αποφευχθεί μία πιθανή μόλυνση.
«Το κρύο νερό προερχόταν από την κύρια παροχή και ήταν πόσιμο. Το ζεστό νερό παρεχόταν από την τοπική δεξαμενή που συχνά βρισκόταν πάνω από το σπίτι. Αυτό προκαλούσε μία ανισορροπία πίεσης, που σήμαινε ότι αν εγκαθίσταντο λάθος βρύσες και βαλβίδες, το ένα ρεύμα νερού θα μπορούσε να περάσει μέσα στο άλλο», τονίζει, διευκρινίζοντας ότι το νερό που διατηρείτο στις δεξαμενές δεν θεωρείτο πόσιμο.
Επίσης, η συνήθης πρακτική είναι η βρύση του ζεστού νερού να βρίσκεται στα αριστερά και η βρύση του κρύου στα δεξιά. «Ένας από τους λόγους που διατηρήθηκε αυτό με το πέρασμα των χρόνων φέρεται να είναι ώστε οι άνθρωποι με προβλήματα όρασης να γνωρίζουν πάντα σε ποιες πλευρές είναι το ζεστό και το κρύο», σημειώνει.
Τα φώτα στο μπάνιο
Ένα άλλο σχετικά ασυνήθιστο χαρακτηριστικό των βρετανικών μπάνιων είναι ότι το φως δεν ανάβει με τους κλασικούς διακόπτες, αλλά με έναν σπάγγο ή σκοινί που όταν το τραβάει κανείς, ανάβει και σβήνει το φως.
Την απάντηση εδώ τη δίνει ο Τζον Ο’ Νιλ, εξηγώντας πως βάσει των βρετανικών προδιαγραφών για τις ηλεκτρικές εγκαταστάσεις, το μπάνιο θεωρείται χώρος αυξημένου ρίσκου, καθώς το ανθρώπινο σώμα μπορεί να βυθιστεί στο νερό, και τότε η αντοχή του στον ηλεκτρισμό μειώνεται σημαντικά.
«Κρίνουμε πιο πιθανό η άμεση επαφή με ηλεκτρικά τμήματα να αυξήσει την επίδραση ενός ηλεκτροσόκ, και υπό προϋποθέσεις αυτά τα ηλεκτροσόκ μπορεί να είναι θανάσιμα. Δεν έχει να κάνει με τα βρεγμένα χέρια, γιατί μπορείς να έχεις πρίζες και διακόπτες στην κουζίνα – έχει να κάνει με τη βύθιση στο νερό. Δεν θα πρέπει να μπορείς να είσαι στην μπανιέρα και να πατήσεις κανέναν διακόπτη. Οι σπάγγοι επιτρέπονται, γιατί δεν έρχεσαι σε επαφή με τον διακόπτη», επισημαίνει.
Διευκρινίζει επίσης ότι το γεγονός πως σε άλλες χώρες επιτρέπονται πρίζες και διακόπτες στα μπάνια δεν έχει να κάνει με τη διαφορά στην ηλεκτρική τάση, αλλά με την αντίληψη για τον κίνδυνο και τις κανονιστικές διατάξεις σε κάθε χώρα.
Οι κάδοι σκουπιδιών έξω από τα σπίτια
Πολλοί βρίσκουν επίσης παράξενο και άσχημο το γεγονός ότι το κάθε σπίτι έχει τον δικό του πλαστικό κάδο απορριμμάτων στον εξωτερικό του χώρο. Η καθηγήτρια Κοινωνιολογίας Ελίζαμπεθ Σοβ εξηγεί πως η συνήθεια αυτή σχετίζεται με τη θεσμοθέτηση της αποκομιδής των σκουπιδιών και έχει ένα ενδιαφέρον παρελθόν.
Με τον Νόμο περί Δημόσιας Υγείας του 1848 εισήχθη για πρώτη φορά στη ζωή των Βρετανών η αποκομιδή των απορριμμάτων. Την εποχή εκείνη οι άνθρωποι έκαιγαν τα σκουπίδια τους και τοποθετούσαν τη στάχτη σε ειδικά δοχεία στην πίσω αυλή τους, τα οποία στη συνέχεια περισυλλέγονταν από τον τοπικό δήμο.
«Τη δεκαετία του 1900 τα δοχεία δεν μπορούσαν πια να διαχειριστούν τα απόβλητα των νοικοκυριών», σύμφωνα με την Σοβ. Η σταθερή τοποθέτησή τους στην πίσω αυλή καθιστούσε προβληματική την περισυλλογή τους, ενώ η μικρή χωρητικότητά τους δεν επέτρεπε τη διαχείριση μεγαλύτερων όγκων σκουπιδιών.
Στη δεκαετία του 1960 εμφανίστηκαν οι μεγάλοι πλαστικοί κάδοι απορριμμάτων, οι οποίοι τοποθετήθηκαν μπροστά από τα σπίτια για να γίνεται εύκολα η αποκομιδή τους από το δρόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ