Η χρονιά των 445 ημερών: Όταν ο Ιούλιος Καίσαρας χάλασε το ημερολόγιο για να το... φτιάξει!

Για να μπει τάξη στον χρόνο, χρειάστηκε η πιο ατελείωτη χρονιά που υπήρξε ποτέ.

Λένε πως ο χρόνος είναι σχετικός. Για τους Ρωμαίους του 46 π.Χ. ήταν απλώς, ένας χρόνος χαμένος. Ένα ημερολόγιο βασισμένο στη Σελήνη, πολιτικά παιχνίδια από τους ιερείς και γιορτές που έπεφταν όποτε να ’ναι, είχαν μετατρέψει τις εποχές σε ανέκδοτο. Η άνοιξη μπορούσε να εμφανιστεί κατακαλόκαιρο και ο αγρότης να σπέρνει με τον ήλιο να τον καίει.

Ο Ιούλιος Καίσαρας, κουράστηκε από όλη αυτή την παλιοκατάσταση. Ήθελε τάξη. Και όταν ο Καίσαρας ήθελε κάτι, το έπαιρνε. Κάπως έτσι κάλεσε τον Σωσιγένη από την Αλεξάνδρεια, έναν αστρονόμο που ήξερε να μετρά τον χρόνο με τον ήλιο και όχι με τις διαθέσεις και τα συμφέροντα.

Όταν ο χρόνος βγήκε εκτός ελέγχου

Η λύση ήταν απλή στη θεωρία. Ηλιακό έτος, 365 ημέρες και μία επιπλέον κάθε τέσσερα χρόνια. Το πρόβλημα ήταν το παρελθόν. Οι αστοχίες αιώνων έπρεπε να διορθωθούν μονομιάς. Έτσι ο Καίσαρας πρόσθεσε έξτρα μήνες όπως προσθέτεις καθυστερήσεις σε έναν τελικό. Τον Mercedonius των 23 ημερών και ακόμη δύο μήνες, 33 και 34 ημερών.

Το αποτέλεσμα ήταν ο λεγόμενος χρόνος της σύγχυσης. Ένα έτος 445 ημερών που έμοιαζε ατελείωτο. Συμβόλαια, ενοίκια και πληρωμές έγιναν εφιάλτης. Ο ένας μιλούσε για έναν χρόνο, ο άλλος για ενάμιση. Οι θρησκευτικές γιορτές τραβούσαν σε μάκρος και στις ταβέρνες έπεφτε το γέλιο της αρκούδας. Κάποιοι ιστορικοί υποψιάζονται ότι ο Καίσαρας εκμεταλλεύτηκε το χάος για φορολογικά οφέλη, αν και αποδείξεις δεν υπάρχουν. Πολιτική, θα έλεγε κανείς...

Το σημαντικό είναι ότι το σχέδιο πέτυχε. Την 1η Ιανουαρίου του 45 π.Χ. γεννήθηκε το Ιουλιανό ημερολόγιο, ευθυγραμμισμένο με τον ήλιο. Χρησιμοποιήθηκε στην Ευρώπη για πάνω από 1.600 χρόνια, μέχρι να αντικατασταθεί από το Γρηγοριανό το 1582, όταν σε χώρες όπως η Ισπανία χάθηκαν δέκα ολόκληρες ημέρες από το ημερολόγιο.

Μικρές λεπτομέρειες που κάνουν την ιστορία ακόμη πιο ενδιαφέρουσα: Κάποτε το ρωμαϊκό έτος είχε μόνο 10 μήνες και ξεκινούσε τον Μάρτιο. Ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος προστέθηκαν αργότερα και ο τελευταίος έμεινε με 28 ημέρες για να βγαίνουν τα περιττά, που θεωρούνταν τυχερά. Ο Quintilis μετονομάστηκε σε Julius προς τιμήν του Καίσαρα και ο Sextilis έγινε August για τον Αύγουστο. Οι δύο άντρες που άλλαξαν τη Ρώμη έμειναν για πάντα στο ημερολόγιο.

Και κάπως έτσι, για να ξαναμπεί η άνοιξη στη θέση της, χρειάστηκε μια χρονιά που δεν έλεγε να τελειώσει ποτέ...