Επιστήμονες έκαναν πρωτοφανή ανακάλυψη στα ανοικτά των ακτών της Χιλής

Σε μια συναρπαστική ανακάλυψη για τη θαλάσσια ζωή, οι επιστήμονες εντόπισαν το ρηχότερο και νοτιότερο γνωστό κόκκινο δάσος υδροκοραλλιών στα ανοικτά των ακτών της Χιλής.

Η ανακάλυψη αυτή ρίχνει φως στην προσαρμοστικότητα και την ανθεκτικότητα αυτών των ζωτικών οικοσυστημάτων, προσφέροντας ελπίδα για το μέλλον της ωκεάνιας βιοποικιλότητας.

Σύμφωνα με τη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Scientific Reports του Nature.com, το δάσος υδροκοραλλιών ανακαλύφθηκε σε βάθος που κυμαίνεται μεταξύ 1,23 και 33 μέτρων κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού στο προστατευόμενο από τη θάλασσα εθνικό καταφύγιο Kawésqar της Χιλής.

Συνήθως βρίσκονται σε πολύ βαθύτερα και ψυχρότερα νερά και παίζουν κρίσιμο ρόλο στα θαλάσσια οικοσυστήματα, καθώς παρέχουν καταφύγιο και βιότοπο για διάφορα είδη.

Σε πυκνές ομάδες, τα κοράλλια δημιουργούν «δάση» για τα θαλάσσια ζώα καθώς αποτελούν μοναδικά οικοσυστήματα σημαντικής οικολογικής σημασίας που καλύπτουν μόνο το 0,1% του παγκόσμιου πυθμένα των ωκεανών.

«Η δομική πολυπλοκότητα που δημιουργείται από αυτά στον πυθμένα χρησιμοποιείται από πολυάριθμα είδη για να εγκατασταθούν και να ζήσουν, να κρυφτούν, να τραφούν ή να αναπαραχθούν, οπότε αποτελούν επίσης εστίες βιοποικιλότητας», δήλωσε η Ana De la Torriente, ερευνήτρια στο Ισπανικό Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας.

Η παρουσία κόκκινων υδροκοραλλιών είναι επίσης σημάδι ενός υγιούς οικοσυστήματος. «Είναι βιοδείκτες. Επειδή είναι είδη που δεν μπορούν να μετακινηθούν, είναι εξαιρετικά ευαίσθητα σε οποιαδήποτε αλλαγή στις περιβαλλοντικές συνθήκες», δήλωσε ο θαλάσσιος βιολόγος και διευθυντής του παράκτιου εργαστηρίου του Πανεπιστημίου Austral της Χιλής Ignacio Garrido, σύμφωνα με το Mongabay.

Η ρηχή θέση αυτού του δάσους καθιστά ευκολότερη τη μελέτη και την παρακολούθησή του σε σύγκριση με τα αντίστοιχα είδη που βρίσκονται σε μεγάλα βάθη της θάλασσας. Αυτή η προσβασιμότητα μπορεί να βοηθήσει στην αποκάλυψη στρατηγικών για τη διατήρηση παρόμοιων οικοσυστημάτων, τα οποία απειλούνται όλο και περισσότερο από την αύξηση της θερμοκρασίας, τα χωροκατακτητικά είδη, τη ρύπανση και άλλους παράγοντες πίεσης.

Επιπλέον, η εγγύτητα στην επιφάνεια παρέχει την ευκαιρία για μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και συμμετοχή του κοινού στις προσπάθειες διατήρησης των ωκεανών.

Η ανακάλυψη αυτού του μοναδικού υδροκοραλλιογενούς δάσους δεν είναι μόνο μια νίκη για τους επιστήμονες - είναι επίσης ένα βήμα προς τα εμπρός για τις κοινότητες που εξαρτώνται από υγιή θαλάσσια οικοσυστήματα.

Η προστασία βιοτόπων όπως αυτοί μπορεί να ενισχύσει την αλιεία, να ενισχύσει την ανθεκτικότητα των ακτών και να υποστηρίξει την ευρύτερη υγεία των ωκεανών μας. Παρόμοιες επιτυχημένες ιστορίες διατήρησης, όπως η αναβίωση των κοραλλιογενών υφάλων στη Βόρεια Ιρλανδία, την Ισπανία και το Μεξικό, αναδεικνύουν τις δυνατότητες αντιστροφής της περιβαλλοντικής ζημίας και διαφύλαξης της βιοποικιλότητας.

Καινοτόμες τεχνολογίες, όπως η ρομποτική και ο αυτοματισμός, βοηθούν στην αποκατάσταση των κοραλλιογενών υφάλων παγκοσμίως. Αυτές οι εξελίξεις, μαζί με ανακαλύψεις όπως αυτές στο Εθνικό Καταφύγιο Kawésqar της Χιλής, είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση ζωτικών θαλάσσιων οικοσυστημάτων.

Όπως δήλωσε στο Ινστιτούτο Rewilding η Ingrid Espinoza, Διευθύντρια Διατήρησης του Rewilding Chile, «Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης καταδεικνύουν σαφώς την παρουσία μοναδικών οικοσυστημάτων στην περιοχή. Πρέπει να εφαρμόσουμε σχέδια διαχείρισης και αυστηρή προστασία για να διασφαλίσουμε τη μακροπρόθεσμη επιβίωσή τους».

Με πληροφορίες από Yahoo