Η πιο παράξενη «έρημος» του κόσμου: Μοιάζει με θαύμα, αλλά είναι πραγματική!

Το Lençóis Maranhenses δεν είναι έρημος, αλλά ένα ζωντανό τοπίο το οποίο μεταμορφώνεται με τις εποχές.

Μοιάζει με έρημο, αλλά δεν είναι. Το Lençóis Maranhenses, στο βορειοανατολικό άκρο της Βραζιλίας, είναι ένα από τα πιο παράξενα και εντυπωσιακά τοπία του πλανήτη. Ατελείωτοι λευκοί αμμόλοφοι, ανάμεσα στους οποίους σχηματίζονται εποχικές λιμνούλες γλυκού νερού, δημιουργούν ένα σκηνικό που αλλάζει συνεχώς μορφή.

Με αφορμή πρόσφατο αφιέρωμα της BBC Travel, αλλά και τη διεθνή προβολή που έφερε η ένταξή του στη λίστα της UNESCO, το εθνικό πάρκο επιστρέφει στο προσκήνιο ως ένας από τους πιο παράξενους και ζωντανούς προορισμούς του πλανήτη.

Μια έρημος που δεν είναι έρημος

Το Lençóis Maranhenses εκτείνεται σε περίπου 1.500 τετραγωνικά χιλιόμετρα και σχηματίζεται από ισχυρούς παράκτιους ανέμους που σπρώχνουν την άμμο προς την ενδοχώρα. Ωστόσο, από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο, οι έντονες βροχοπτώσεις γεμίζουν με νερό τις φυσικές κοιλότητες που σχηματίζονται ανάμεσα στους αμμόλοφους, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο εκατοντάδες λιμνοθάλασσες. Το συμπαγές υπέδαφος κρατά το νερό στην επιφάνεια, μετατρέποντας έτσι την «έρημο» σε υδάτινο παράδεισο.

Πεζοπορία χωρίς μονοπάτια

Ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κανείς το πάρκο είναι περπατώντας. Πολυήμερες πεζοπορίες οδηγούν τους ταξιδιώτες από λιμνοθάλασσα σε λιμνοθάλασσα, μέσα από διαδρομές που μονάχα οι ντόπιοι οδηγοί μπορούν να χαράξουν. Η άμμος άλλοτε υποχωρεί και άλλοτε σκληραίνει από τον ήλιο, με πολλούς να επιλέγουν να αφήνουν τα παπούτσια στην άκρη και να συνεχίζουν ξυπόλυτοι. Κάθε βήμα απαιτεί προσπάθεια, κάθε ανηφόρα δοκιμάζει αντοχές, αλλά η ανταμοιβή έρχεται με μια βουτιά στα παγωμένα και διάφανα νερά.

Οι κοινότητες μέσα στην άμμο

Περισσότερες από 1.000 οικογένειες ζουν μέσα στα όρια του πάρκου, σε μικρές οάσεις όπως το Mucambo και η Baixa Grande. Εκεί, οι πεζοπόροι διανυκτερεύουν σε απλά καταλύματα, τρώνε σπιτικό φαγητό και γνωρίζουν την καθημερινότητα των ανθρώπων εκείνων που είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με το ευρύτερο τοπίο. Η πρόσφατη αναγνώριση του Lençóis Maranhenses ως Μνημείου Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO έχει αυξήσει κατακόρυφα τον τουρισμό, φέρνοντας, ωστόσο, ταυτόχρονα την πρόκληση της προστασίας τόσο της φύσης όσο και των τοπικών κοινοτήτων.

Στο τέλος της διαδρομής, οι αμμόλοφοι σβήνουν κάθε ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Τα βήματα χάνονται, οι λιμνοθάλασσες μετακινούνται, το τοπίο αλλάζει ξανά. Στο Lençóis Maranhenses, η μόνη σταθερά είναι η διαρκής μεταμόρφωση και οι άνθρωποι που έμαθαν να ζουν αρμονικά μέσα της.