ΣΕ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΛΟΗΓΗΣΗ ΤΕΘΗΚΕ ΤΟ CURIOSITY

Ένα χρόνο μετά την άφιξή του στον Άρη, το ρομπότ Curiosity ενεργοποίησε για πρώτη φορά το σύστημα αυτόνομης πλοήγησης. Έτσι, οι υπεύθυνοι της αποστολής στη NASA δεν χρειάζεται πια να προγραμματίζουν κάθε βήμα σε αυτή τη συναρπαστική, αλλά βασανιστικά αργόσυρτη πορεία.

Ο πυρηνοκίνητος ρομποτικός γεωλόγος βρίσκεται στην αρχή ενός πολύμηνου ταξιδιού προς τους πρόποδες του Όρους Σαρπ, το οποίο ορθώνεται σε ύψος πέντε χιλιομέτρων μέσα στη λεκάνη του Κρατήρα Γκέιλ.

Από την έναρξη αυτού του ταξιδιού το ρομπότ έχει διανύσει 1,39 χιλιόμετρα και απομένει να καλύψει περίπου 7,18 χιλιόμετρα.

Μέχρι σήμερα κάθε κίνηση του ρομπότ έπρεπε να προγραμματίζεται εκ των προτέρων από εκπαιδευμένους οδηγούς στη Γη. Και η οδήγηση δεν μπορεί να συμβαίνει σε πραγματικό χρόνο, αφού οι εντολές χρειάζονται ολόκληρα λεπτά για να φτάσουν στον Άρη με την ταχύτητα του φωτός.

Επιπλέον, οι οδηγοί δεν μπορούν πάντα να ελέγχουν εκ των προτέρων την ασφάλεια της διαδρομής: οι λόγοι και οι κοιλότητες στην επιφάνεια του πλανήτη τους εμποδίζουν να δουν τυχόν εμπόδια μπροστά τους.

Το έργο τους θα διευκολυνθεί τώρα από τον αυτόματο πιλότο που ενεργοποιήθηκε την Τρίτη, όταν το Curiosity κάλυψε απόσταση περίπου 40 μέτρων σε μία μέρα.

Πώς λειτουργεί το σύστημα αυτόματης πλοήγησης

Το σύστημα αυτόνομης πλοήγησης συλλέγει πολλαπλές, στερεοσκοπικές λήψεις του τοπίου και δημιουργεί στον υπολογιστή έναν ανάγλυφο χάρτη. Εξετάζει στη συνέχεια πολλές δυνατές διαδρομές και επιλέγει αυτή που κρίνεται πιο ασφαλής και σύντομη.

Μια παρόμοια, αλλά απλούστερη εκδοχή του ίδιου συστήματος χρησιμοποιείται και στο μικρότερο ρομπότ Opportunity που συνεχίζει την εξερεύνηση στον Άρη από το 2004.

Το Curiosity προσεδαφίστηκε στον Κρατήρα Γκέιλ τον Αύγουστο του 2012. Στην πρώτη φάση της αποστολής, η οποία επικεντρώθηκε στην περιοχή «Γκλένελγκ», το Curiosity πέτυχε τον πρωτεύοντα στόχο του: επιβεβαίωσε ότι το περιβάλλον του Άρη ήταν κάποτε υγρό και φιλόξενο για την εμφάνιση μικροβιακής ζωής.

Στις πλαγιές του Όρους Σαρπ που βρίσκεται στο κέντρο του κρατήρα Γκέιλ, οι ερευνητές της NASA ελπίζουν να εντοπίσουν ενδείξεις για το πώς και το πότε ο πλανήτης άλλαξε και έγινε η άνυδρη έρημος που βλέπουμε σήμερα.